slecht voorbeeld met overwicht voor kinderen?

Ik sta soms echt zwaar verbaasd over hoe mensen gemene opmerkingen tegen je kunnen maken over (in dit geval) het gewicht van iemand en dat in het bijzijn van mijn dochter!

Ik had gister een gesprek bij mijn dochter op school. Het ging over dat ze een stoorzender is in de klas omdat ze zo druk is. 
Vroeg de leraar halverwege het gesprek "Krijgt Amy niet teveel suiker binnen misschien? aangezien u ook flink wat kilo's te zwaar bent en zeker al op zo'n jonge leeftijd! slecht voorbeeld voor u dochter hoor"
En dat dus in het bijzijn van mijn dochter. Die moest natuurlijk heel erg lachen....

Ik weet zelf ook wel dat ik met mijn 32 jaar, 173 cm en 85 kg niet de dunste ben en zeker te zwaar maar moet dat in een gesprek waar mijn dochter bij is en op zo'n manier worden gezegt?

Ik vind dit erg asociaal en wist ook even niet meer wat ik nu moest zeggen en ben er eigenlijk ook door gaan twijfelen.
Zijn 'dikke moeders' dan echt zo'n slecht voorbeeld?

Wat ontzettend gek dat dit zo gezegd wordt, de persoon die dit zo zegt moest zich diep schamen!

Jeetje zeg...Ik ben juf...Ik vind het niet heel gewoon om zo te communiceren. 
Allereerst weet iedereen eigenlijk prima van z'n eigen gewicht of het gezond is of niet. Zelfs kinderen weten of ze wat te zwaar zijn.
Ten tweede ben ik er als juf niet om te oordelen over anderen. Laat staan over ouders...en zeker niet om ongevraagd allerlei adviezen te geven.
En als je dan als juf toch voeding wil bespreken, doe je dat inderdaad zonder het kind erbij. Of....je doet het door vragen te stellen. 
Maar hey....allereerst doen veel verhalen de ronde over de relatie tussen suiker en gedrag...en daar zijn de meningen over verdeeld. Ik denk dat te veel suiker ongezond is...maar niet dat je van een snoepje druk wordt. Ik denk dat te veel suiker en vet niet goed zijn voor je lijf...en ik vind het wel belangrijk om goed voor m'n lijf te zorgen. En dat lukt de ene periode beter dan de andere....en nu in m'n zwangerschap lukt t voor geen meter.
Ben ik dan nu een slechte moeder in wording? Nee dat geloof ik niet. Ik doe m'n best, jij doet je best. En je weet zelf prima of het eigenlijk een verbeterpunt is of niet. Als jij voor jezelf en je kind toch wat gezonder wil eten...Doe dat dan voor jezelf en je kind! Maar wat die leerkracht ervan vindt...dat doet er dus echt niet toe.
Je weet het zelf best....en handel daarnaar. En als je dat lastig vindt...ga dan eens zonder je kind langs bij een diëtist en spar eens met deze voedingsdeskundige. Dan vind je vanzelf je weg.
En vind je het prima zo....Ook prima, dan lekker zo doorgaan! 
Oh...en het helpt soms enorm om.je frustratie dan even op m'n forum te droppen..hopelijk lucht het op en kun je het loslaten. Leerkrachten bemoeien zich soms onnodig met ouders...als juf durf ik dat best te zeggen! En ze hebben echt niet altijd gelijk...!

Ik zou echt een gesprek aangaan. Dit gaat te ver. 
Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zoiets zou zeggen tegen 1 van mijn ouders.  

ik denk wel dat je een klacht kunt indienen tegen deze leraar. of op zijn minst een gesprek kun aanvragen met de leraar en de schooldirecteur erbij. Dit is een grove fout in de communicatie en beroepshouding van deze leraar. Hopelijk was het onbedoeld maar het is wel kwetsend en in bijzijn van je kind volkomen onacceptabel. De leraar ondermijnde je hier in je ouderlijk gezag en vernederde je ten overstaande van je eigen kind. Dat kan echt niet en excusses is op zijn plaats, ik snap dat de leraar opzoek is naar een verklaring voor het gedrag van je kind maar dan had hij/zij voor dat gedeelte van het gesprek je kind naar de ruimte uit moeten sturen. En gewicht zegt niets over een goed of slecht voorbeeld zijn voor je kind. Je kraakt ouders niet af in bijzijn van hun kinderen daar valt niet over te discuseren.