Help... Jong, alleen, net uit detentie.......

HoiHoi,

Mijn naam is Liesje en 20 jaar oud.
Ik ben er vorige week achter gekomen dat ik zwanger ben geworden.. had het natuurlijk al wel een beetje door want ben al vrij vroeg misselijk geworden en het wordt nu ook alleen maar erger..               
Dit was niet gepland.. het is zo een stomme fout geweest om het onveilig te doen, het is ook meteen raak... maar het is gebeurt en wil daar nu de verantwoording voor nemen... maar dat gaat super moeilijk in mijn situatie...
ik heb ook geen serieuze relatie met hem gehad, in het begin wel, maar hij blijkt een verslaving achtergrond te hebben en weer aan de coke te zitten... ik had hier geen idee van want toen ik hem leerde kennen was hij clean..                    
ik probeer mijn eigen leven op rit te krijg, omdat ik zo ontzettend veel heb meegemaakt.. ik heb zelf geen drugs verleden, maar kom wel sinds ongeveer 2 maanden uit detentie, ik heb best een tijdje vast gezeten en ben psychologisch niet aan toe om een kind te opvoeden Tegelijkertijd wil ik de verantwoording van mijn fout nemen. Hij heeft mij laten zitten nu, omdat ik geen abortus wil doen. De dag toen ik er achter kwam vertelde ik het hem gelijk en was hij ook meteen van mening dat het weg moest.. ik ging er niet op in en maakte een afspraak met de abortuskliniek voor een abortuspil.. Ik ben niet naar de afspraak gegaan, omdat ik daar altijd zo tegen ben geweest... zijn ouders bellen mijzelf en proberen me een abortus aan te praten..
Hij stuurt dreigementen en zegt dat als ik me kindje hou hij mij niet kent en niet weet wie het is.. kortom hij is ewoon een lul!
Wat is nou verstandig in mijn situatie?
Probeer net me leven weer op rit te krijgen door naar school te gaan en behandelingen te ondergaan voor me psychische klachten waar ik al lange tijd mee worstel door detentie...                      
Ik zit echt in de knoop met mijzelf, ik ben wel altijd een doorzetter geweest, en voor mijn kind zal ik al helemaal vechten...
Ik ben ontzettend in de war en weet niet wat ik moet doen...
Ik wil nergens spijt of schuldgevoelens van krijgen....

Je krijgt blijkbaar professionele hulp; bespreek het daar.... die kunnen een beslissing beter onderbouwen!

Hoi Liesje,

Ik zou ook professionele hulp zoeken, en wel direct. Iemand die met jou kan bekijken wat in deze situatie het beste is voor het kindje (het kindje heeft tenslotte hier ook niet om gevraagd, is kwetsbaar en heeft recht op de beste mama voor hem).
Ik wens je veel sterkte!