Hoe omgaan met ex

Hallo allemaal, ik ben nu 10 weken zwanger van mijn eerste kindje. Ik had een relatie van 3 jaar. Mijn ex is verslaafd aan blowen en is vorig jaar naar een kliniek geweest daar voor en sindsdien ging het erg goed. Nadat ik erachter kwam dat ik zwanger ben kwam ik er ook achter dat hij sinds korte tijd weer blowt, dit deed hij stiekem. Ik heb hem de keuze gegeven of opnieuw hulp zoeken of we stoppen ermee maar hij wilde nu geen hulp zoeken. Het is dus uit sinds een aantal weken. Nu zou hij gisteren wel mee gaan naar de echo maar hij had afgezegd. Ik had hem netjes laten weten hoe het gegaan was en nieuwe datums doorgegeven. Ook gezegd dat we wel de nipttest moeten bespreken. Hier heb ik totaal geen reactie op gekregen terwijl hij het wel heeft gelezen. Ik voel me nu zo boos en verdrietig. Wat voor moeite is het om even te reageren? We moeten ook samen naar de gemeente om het kind te erkennen. Maar op deze manier kan ik niet door want ik krijg hier alleen maar stress van. Als er al geen normale communicatie mogelijk is. Hoe gaan jullie met dit soort situaties om?

Nou ik krijg hoofdpijn van dit soort types. Kies voor je kindje en jezelf en no stress. Hij gaat maar ff kijken wat ie doet met z’n leven. Jij bent niet verantwoordelijk voor hem. Wel voor je kind. Stuur hem 1 duidelijk bericht dat je het geprobeerd hebt het netjes te doen, maar geen zin hebt om achter hem aan te lopen als het zijn betrokkenheid naar zijn kind betreft. Dus hij kan kiezen of delen. En verder de deur dicht gooien. Stabiliteit is belangrijk voor jou en je baby. Dan kun je beter dit soort getwijfel en gedoe buiten de deur houden en geen contact meer hebben tot hij heeft bedacht zich al een volwassene te gedragen. Miss dat hij nog wel bijtrekt, maar dat moet hij dan zelf bedenken. 

Tijd zat voor erkennen van het kindje later, en mss goed om eerst zijn gedrag af te wachten voor hij het daadwerkelijk erkend. Anders zit je ook echt aan hem vast zeg maar... Ik zou voor nu gaan genieten van je kindje, zelf beslissen wat jij fijn vind aan prenatale diagnostiek enzovoorts. Doen waar jij je goed bij voelt voor je kindje en daarin je gevoel volgen, misschien als je hem links laat liggen dat hij merkt dat hij er ook echt wat voor moet doen. Overigens, heel dapper dat je deze keuze hebt gemaakt. Een verslaving is zo rot om mee om te moeten gaan, ook als partner. Hij zal zelf die motivatie moeten vinden. Wel benieuwd hoe het werkt om met een wietverslaving naar een kliniek te gaan? Hoe gaat dat in zijn werk en wat heb je toen aan familie enzo verteld?

Bedankt voor de reacties! Hij heeft een dag later nog wel gereageerd op mijn bericht. De nipttest is nu besproken en die heb ik aangevraagd. Vandaag belde hij me ook nog om dingen te bespreken en hij wil afspreken om te praten over onze relatie. Of we toch nog door kunnen. Ik heb gezegd dat hij iets aan het blowen moet doen. En dat hij me best veel pijn heeft gedaan door tegen mij te liegen. Ik ga er nu over na denken of ik nog een gesprek wil
Anna: hij heeft zelf die kliniek toen geregeld. Volgens mij moet je een verwijsbrief van de huisarts hebben. Ik heb tegen familie en vrienden gewoon eerlijk verteld waarom hij daar heen ging