Onzeker

Hallo mama’s, 
Ik wil graag even van mij af schrijven en ik hoop op wat advies/ervaringen van anderen zodat ik niet twijfel aan mijzelf. 
Ik ben sinds begin september voor het eerst moeder. De bevalling verliep niet soepel maar heb ik volgens mij wel achter mij gelaten/afgesloten. Ik geniet elke dag ontzettend van mijn kleine kindje. 
Wat ik moeilijk vind is dat ik ineens van die onzekere gevoelens kan hebben. Natuurlijk of ik het allemaal wel goed doe maar ook of mijn baby wel gelukkig is en zich geborgen voelt. Of ik hem wel genoeg nieuwe dingen bied voor zijn ontwikkeling, of hij niet te lang of te kort slaapt, of hij wel van mij houdt, of hij mij gaat missen als ik straks weer werk, of hij wel voelt dat ik van hem houdt ondanks dat ik soms moe ben. En zo kan ik nog tig dingen opnoemen die regelmatig plots in Mn gedachten opkomen.    Hij slaapt nog bij ons op de kamer en sinds gisteren zijn we hem gaan wennen aan zijn ledikantje op zijn eigen kamer.    Ik vraag mij dan af of hij zich straks weggedaan gaat voelen als hij niet meer bij ons slaapt.   Waarschijnlijk niet en slaat het allemaal nergens op.  Denk dat ik er het meeste last van heb als hij niet meer bij ons slaapt.  Ik vind het ook allemaal zo snel gaan. 
Nu zit ik op de bank, hij slaapt lief in zijn wiegje, alles is goed en rustig. Maar ik heb een zenuwachtig gevoel in mijn maag en echt geen idee waarom. 
Ik hoop dat iemand wil reageren. Heb niet echt een duidelijke vraagstelling, ben ik mij van bewust. Maar misschien herkent iemand deze gevoelens. 
Bedankt voor het lezen! 

Hey meid, gefeliciteerd met je kleine engeltje. 
Je moet je daar geen zorgen over maken. Ik heb dat ook wel eens en dan zeg ik tegen mijn man wat mij dwars zit. Die zegt dan dat ik een goeie moeder ben. Je hebt gewoon even bevestiging nodig. Die kleine houdt ontzettend veel van je. Je bent een hele goeie moeder. Als je dat niet was zou je er niet mee zitten.  Je kleine mag van geluk spreken met jou als mama. Ik denk dat het door de hormonen komt. Je zult later merken dat hij veel van je houdt. Hij geeft ook zelf aan wanneer hij moe is etc. Je moet je er niet teveel mee bezig houden. En dat hij op zijn eigen kamer slaapt, wil niet zeggen dat je hem weggedaan hebt. Het is alleen beter voor hem zelf. Hij moet wennen aan zijn eigen kamer, je mag een trotse mama zijn. Maak je daar maar geen zorgen om.  

Hoi Jo.
Ik herken mij wel.in jou verhaal. Ook ik twijfelde heel erg of ze wel van mij hield, dat het waarschijnlijk niet uitmaakt wie voor haar zorgt. Ook sliep ze vanaf 10w op haar eigen kamer en idd de afstand. En heel erg twijfelen of ik het wel goed doe. Bij mij gingen de hapjes niet zo goed in het begin, ook zit ze qua gewicht op de -1 lijn en voelde mij daar erg slecht en onzeker over. Maar denk dat het vooral de hormonen zijn en kan ik er nu ,bijna 10maand later stuk beter mee omgaan.
.wat ook erg helpt, als ik haar kom ophalen bij kdv is ze nu super enthousiast om mij te zien (eerste periode zag ik dat niet als ik haar kwam halen). En als ze huilt en ik ben in de buurt kan alleen ik haar troosten. Dat geeft je mama hart wel een goed gevoel

Hi dame, helpt het als Ik zeg dat echt elke mama zich zorgen maakt. Ik bedoel moederschap is zoveel van iemand houden dat je je letterlijk om alles zorgen maakt en schuldig voelt. Probeer er om te lachen want.. je doet het geweldig! Hang in there