Ruzie

Hallo dames,
Ik heb de laatste tijd heel veel ruzie met me vriend en dan zo erg dat ik me helemaal kapot loop te huilen en hij zich er eigelijk weinig van aantrekt.
Ik had me zwanger zijn heel anders voorgesteld en zeker de steun van me partner.
Hij leest zich nergens over in en ik heb het gevoel er alleen voor te staan..
Is dit herkenbaar en wat kan ik doen ?

21 weken zwanger 
4 jaar een relatie en in oktober trouwen ( als het goed is dan.. )

Wat vervelend dat je zo je zwangerschap ervaart. Het zou een leuke tijd moeten zijn. Is hij wel meegeweest naar de echo's? Dat mannen zich niet zo inlezen herken ik wel, het wordt voor hun pas echt als de baby er ook is, verder hangen ze er eigenlijk maar een beetje nutteloos bij. Straks als hij de kleine kan voelen schoppen zal het ook wel anders worden. Maar er zijn genoeg dingen wat hij kan doen zodat jij je wel gesteund voelt en hij nuttig bezig is. Hij kan helpen met de meubels uitzoeken voor de babykamer, het autostoeltje uitzoeken, kinderwagen, de babykamer verven etc. Meegaan met echo's, zeker als het wat zwaarder wordt meer meehelpen met de zware klussen in het huishouden. wat betreft de ruzies door de hormonen kan het zijn dat je iets sneller geïrriteerd bent en wat onredelijk kan reageren. Daar had ik zelf zeker erg last van. Probeer rustig te blijven en met je vriend te praten, en spreek uit wat je van hem verwacht, probeer daar wel redelijk in te zijn. Vraag hem ook wat hij zelf denk te kunnen doen voor de voorbereiding op de komst van baby. Concentreer je ook op de dingen die hij wel goed doet in je ogen, soms staart een hormonale vrouw zich blind op alle gebreken ipv de goede dingen.

Een man wordt pas een papa als de baby er is.. jij hebt de hormonen en de nestelingdrang maar hij niet... probeer het hem niet kwalijk te nemen en zoveel mogelijk met vriendinnen of andere dames die dichtbij je staan te doen. probeer het los te laten, hem er in los te laten en probeer vooral te genieten! Komt allemaal wel goed.. spreek wel uit ervaring dat druk averechts werkt en manlief is hier nu al 4 jaar een top papa en nu is baby nummer 2 onderweg.. hou je taai!

Hoi,
dat is zeker herkenbaar. Ik ben intussen acht weken geleden bevallen. En de hormonen zijn mijn lichaam nog niet uit. De ruzies kunnen na de bevalling ook nog blijven bestaan. Aan de ene kant door de gigantische hoeveelheid hormonen die door je lijf razen. En aan de andere kant je man of vriend die het vaak goed bedoeld maar geen idee heeft wat er door je heen gaat, niet ziet wat er moet gebeuren, verkeerd reageert op dingen...
Mijn man ging altijd mee naar de echo's en was superblij en betrokken bij alles. Maar een man gaat niet dezelfde lichamelijke veranderingen door en heeft niet dat moedergevoel. Bij ons liepen de ruzies ook heel erg hoog op en voelde ik me soms ook heel alleen en in de steek gelaten door mijn man. De ruzies gingen vooral over het klaarmaken van de babykamer en andere verbouwingen waar we nog mee bezig waren maar waar hij niet aan verder deed, terwijl ik natuurlijk enkel maar dichter bij de bevallingsdatum kwam. Door de hormonen sta je zelf ook korter en ben je soms was minder redelijk, hoewel je dat op het moment zelf zo niet aanvoelt of in ziet. Probeer zeker niet op te kroppen maar blijf met je vriend praten over wat je dwars zit en waarom je dat zo aanvoelt, om het niet te ver te laten komen. Uiteindelijk is het wel de bedoeling dat je er op de dag zelf als een sterk koppel samen kan staan ;-). 
In het hospitaal hadden ze aangeraden dat de partner mee komt naar de lessen borstvoeding, omdat hij degene is die het meest bij jou en de baby zal zijn na de bevalling. En dan is het goed dat hij ook weet op welke manier je je baby kan voeden en hoe je moet omgaan met bijvoorbeeld opwarmen, moedermelk, flesjes steriliseren,... Ik heb hem daar mee moeten naartoe sleuren, en daar zijn dan ook wat ruzies en tranen over gegaan. Weet zeker dat het normaal is dat er door hormonen en spanningen meer ruzies kunnen zijn. Dat is een domper op het zwanger zijn en daar word je op voorhand nooit voor gewaarschuwd, maar als er genoeg liefde is langs twee kanten (en als je verloofd bent, zal dat waarschijnlijk zo wel zijn) komt het wel goed :-).