22 en grote kinderwens (als eerste van je vrienden)

Hoi allemaal, 

Ik ben nieuw op dit forum, dus ik weet niet of er al een topic bestaat waar ik bij had moeten aansluiten. 
Maar ik ben dus 22, al ruim 5 jaar samen met mijn vriend en we wonen al een tijdje samen.
Ik heb ook een mega kinderwens. Echt op het irritante af. Mijn vriend wil nog wel even wachten, maar eigenlijk willen we binnen nu en een jaar wel beginnen met proberen. Super leuk natuurlijk!
Helaas is niemand uit mijn vriendengroep of familie al toe aan kinderen. Mijn kinderwens vinden ze totaal onrealistisch en meestal krijg ik geen andere opmerkingen dan: wacht nog maar even, je bent nog zo jong. 

Is dit herkenbaar voor sommige van jullie? Ben jij ook de enige met een kinderwens of heb je misschien al als eerste een kindje? Hoe ervaar jij dit? 
Ik zou graag met mensen willen praten die in de zelfde stituatie zitten. 

Niks aantrekken van die reacties! Ik ben nu 25 en we starten binnen 3 maand aan ons eerste kindje maar als het aan mij had gelegen was ik ook al op m'n 21ste begonnen eraan  helaas heb ik dus tot nu moeten wachten tot m'n man er klaar voor was.
Ondertussen is wel 1 vriendin in onze omgeving pas bevallen dus de eerste zullen we niet meer zijn maar dan toch op zijn minst de 2de 
Iedereen weet hier wel van onze kinderwens maar tot nu toe heeft toch niemand negatieve reacties gegeven... 
Vinden ze je gewoon te jong of hebben ze andere bezwaren? Met een vast inkomen en een plaats om te leven hebben jullie kunnen ze toch geen argumenten aanhalen die relevant zijn denk ik dan 

Ik was net 23 toen mijn oudste geboren was en net 26 toen mijn jongste geboren werd. Ik ben de eerst en enige binnen mijn nu oude vriendenkring. Ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht wat hun er van zouden vinden. Mijn moeder zei eerst ook wacht nog even maar meer in de zin van het is hartstikke veel werk kinderen haha, maar dat weet je pas als je zelf moeder bent. Dus nu begrijp ik waarom ze dat zei maar ze was hartstikke blij toen ik postief testte met haar samen. En wat ik bedoel met mijn nu oude vriendenkring is dat onze interesses nu eigenlijk veranderd zijn. En niet op een slechte manier. Mijn toenmalig beste vriendin bijvoorbeeld is nog steeds dezelfde als toen we 15 jaar oud waren en ze woont nu inmiddels op haar zelf maar ik heb een gezin en toch een ander leven. We zien elkaar een paar keer per jaar en dan het als vanouds maar ga ik op tijd naar huis om me kinderen naar bed te brengen etc. Je moet doen waar jij gelukkig van word en niet teveel bezig met anderen zijn. Komt echt goed!

Hier ook 22, en verwacht m'n 2e en 3e kindje. Heerlijk om zo jong moeder te zijn. Tis wel waar dat je leven nu om m'n kind(eren) draait maar dat is toch een prachtig doel in dit leven? Om m'n zoontje te zien opgroeien en hem daarbij te helpen en zo het belangrijkste in z'n leven te zijn is echt speciaal. 
Ik heb een vriendin die ook kinderen heeft, dat scheelt wel denk ik. 

Mooi gezegt hartje sluit ik me bij aan! Hier ook bevallen op me 22ste, bewuste keuze en ja die reacties krijg je maar kunnen ene oor en andere oor uit. Ik vind als jij de basis in orde heb woning stabiliteit werk of inkomen relatie en je wilt graag een kindje dan is dat volledig jouw jullie keuze. En indd wat mamaN zeg hier hetzelfde je leeft wel een totaal ander leven dus een grote kans dat je of wat vriendinne kwijt raak of niet meer zo op een lijn zit maar geloof me dat zou het exht wel dubbel en dwars waard zijn!

Ik zou mij er niks van aantrekken! Als je zelf het gevoel hebt dat je er klaar voor bent dan is het niet belangrijk wat anderen er van vinden. En ook wat mensen keer op keer zullen hethalen over hoe erg je leven wel niet zou veranderen en dat je zoveel dingen niet meer kan doen en moet laten.. ik vind dat persoonlijk het meest irritante maar ach.. als je dalijk positief test ben je t gelukkigste mens op aarde haha ik zou er gewoon voor gaan! Als mijn man eerder wou dan was ik met mijn 20 al moeder maar hij wou nog eventjes rustig aan doen en we verwachten ons eerste kindje nu ik 25 ben!

Wat een lieve reacties allemaal! En gefeliciteerd met jullie zwangerschappen en/of kindjes!
Ik laat me ook zeker niet tegenhouden door de meningen van een ander, maar ik vroeg me wel af hoe het voelde als je met niemand echt goed kon praten over je kindjes en zwangerschap. Af en toe lijkt het me toch een beetje eenzaam, ook al krijg je er wel weer heel veel liefde en geluk voor terug!

Goed om te horen dat dat je niet tegenhoud! Maar indd soms kan het wat eenzaam zijn, ik heb wel heel veel fijne gesprekken en steun op dit forum en dat helpt soms exht! Inmiddels heb ik contact met een oude vriendin zien elkaar iedere week zij heeft ook een kindje gekregen en is pas 20 gaan samen baby zwemmen of hewoon lekker kletsen. Verder heb je ook stichtingen of groepen voor jonge moeders juist om samen te komen dus dit kan je ook nog altijd even uitpluizen ! Liefst 

Idd niks van aantrekken! Ik kreeg ooit te horen “jullie wachten toch nog wel even met kinderen?” Terwijl ik net onze eerste mislukte vruchtbaarheidsbehandeling achter de rug had. Ik was net 21. Super pijnlijk! Nu inmiddels 25 en bezig voor een 3e
inmiddels hebben al mijn vriendinnen van dezelfde leeftijd 1 of meerdere kindjes!

Via dit forum heb ik meerdere leuke meiden leren kennen waar ik nog dagelijks contact mee heb, dus blijf lekker hier mee kletsen! Als je het in je omgeving echt als eenzaam ervaart zou ik iemand (je moeder/(schoon)zus/beste vriendin) gewoon goed op de hoogte houden zodat je in ieder geval iemand hebt om mee te praten, ondanks dat zij niet in hetzelfde schuitje zit.  

Oei dat is inderdaad wel een pijnlijke opmerking Kruimel! Spannend dat je bezig bent voor de 3e. 
Aan ons wordt ook vaak gevraagd of we nog wel even wachten. We hebben een nieuw huis en ik weet al helemaal welke de kinderkamer zou worden. Dat steekt dan wel een beetje, want ik wil helemaal niet meer super lang wachten. 
En Anoniem22, bedankt voor de tip! Ik ga wel tegen die tijd rondneuzen of er inderdaad clubs voor jonge moeders bij mij in de buurt zijn. 

Heel misschien raakt er tegen die tijd wel een vriendin wel onverwachts in verwachting hhaha. 

Ik was 21 toen ik gepland zwanger was. Misschien zijn er mensen die negatief reageerde maar nooit tegen mij of mijn man. De reactie ze is nog jong kregen we wel soms te horen maar het was ook een logische stap bij ons. 
op mijn 15 was ik samen met mijn man, om mijn 18 ben ik bij hem gaan wonen, op mijn 20 zijn we getrouwd en hebben we een huis gekocht, en op mijn 21 was ik zwanger van ons eerste kindje. Dit jaar (ben 23) gaan we voor ons 2de kindje. 
Je moet vooral doen waar je jezelf goed bij voelt. Als jullie er beide klaar voor zijn, en je kan je kindje geven wat je het wil geven, dan heeft niemand zich daar mee te moeien toch? 
Ja, je leven verandert. Maar ik ervaar het alleen als een positieve verandering! een kind hebben is prachtig, het mooiste wat je je kan voorstellen! 

Ik was 22 jaar toen ik zwanger was van mijn zoontje en 23 toen ik van hem bevallen ben. Ondertussen ben ik 25 jaar en begint het wel weer te knagen. Wij kregen ook heel vaak de opmerking of hij wel gepland is en of we er wel overna gedacht hebben. Erg vervelend maar uiteindelijk had ik echt schijt aan iedereen! Laat ze maar praten, wij weten niet wat er in je omgaat en kunnen niet voor je denken en beslissen. En wat betreft mijn vriend heb ik heel duidelijk aangegeven dat de kinderwens erg hoog zat. En voor kinderen ben je nooit klaar want je hebt geen idee wat je te wachtem staat( positief en negatief). Ik weet dat het erg lastig is als jij een enorme kinderwens hebt en je vriend minder, maar er goed overpraten werkt het beste.