Roze wolk??

Super dat je dit gedeeld hebt Mai!
Voor mij niet herkenbaar, maar voor vele anderen wel. Mooi verhaal! 

En wat fijn dat het nu goed met je gaat.

Groetjes Ezzie

Wat een verhaal.. Tuurlijk is het geen genieten geblazen na zo een bevalling.. Wat verschrikkelijk voor je! Placenta voor de uitgang, kindje dat vastzit en ook nog eens een hersenschudding en blauw oog bij je babytje! Wat een stress moet dat geweest zijn voor je! Een baby krijgen is op zichzelf al een levensverandering en als pasgeboren moeder heb je automatisch al stress laatstaan met zo een bevalling! Ik Begrijp heel goed dat je roze wolk dan ver te zoeken is hoor.. Bij mijn eerste ging alles vlekkeloos en zelf ik keek die eerste weken naar mn kind zonder roze wolk.. Me meer afvragend of dit nu echt mijn babytje was, zo onwerkelijk, was wel blij enzo maar je eerste baby voelt zo onwerkelijk dat ik er ook niet echt van kon genieten, de lange nachten die zo onderschat worden en de angst zelf voor wiegendood of iets. Het is leuke, wonderbaarlijke maar stressende ervaring hoor zo'n eerste kind. En al helemaal als er dan al zoveel anders dan verwacht gaat zoals bij jou! Wat goed dat je erover heen bent genomen en uiteindelijk toch weet te genieten van dat kleine wondertje! Mooi verhaal!

Hi mai wat super dat je je verhaal deelt...
Hier ook niet echt een roze wolk gehad veel gedoe met familie bleeg...
Niks aan familie van mijn partner... 
Heel heftig...
Maar t gaat nu weer beter gelukkig....

Goed om te lezen dat je t duidelijk hebt aangegeven 

Heel veel sterkte en nogmaals super dat je t aangeeft....

Wat leuk, al die reacties! Het was een nogal spontane actie 
Bedankt!!

Super mai heel goed van je om dit te delen met andere. Vrouwen en moeders 
Ik heb daar diep respect voor.
Zelf heb ik heel veel hulp gehad van mijn man 
Maar gaf bv dus de nachten moest ik zelf doen het voeden dan . de rest verschonen in badje doen deed hij.
Het was heel heftig de bv ze dronk ook echt heel veel .
Ik had door het slaaptekort ook heel erge last van kraamtranen .
Mijn man wilde voor mij de fles geven zodat ik kon bij tanken en slapen.
Maar nee eigenwijs als ik ben wilde ik het perse zelf doen ik wilde perse dat ze bv zou krijgen ik wilde zo graag een goede start aan haar meegeven dat ik door bleef gaan met bv 
Maar het was heel zwaar met de kraamtranen
Ik durfde ook niet te klagen want ik had een goede zwangerschap en de kleine was ook geen overdreven huilbaby 
Gewoon volgens het boekje 
Maar toch had ik ontzettende last van kraamtranen spontane huilbuien ik voelde me leeg en miste haar gek genoeg ook toen ze niet meer in mijn buik zat een pijnlijk leeg gevoel.
Ik maakten me ook al erge zorgen om of ze wel heel gelukkig zou worden later 
Allemaal van die vreemde emoties door elkaar.
Bij de tweede precies het zelfde.
Nu ik zwanger ben van de derde
Probeer ik mij voor zo ver dat kan Alvast voor te bereiden op de kraamtranen.
Ik denk zelf dat het komt doordat de hormonen tijdens je zwangerschap heel hoog zijn
En dan na de zwangerschap daalt het aantal hormonen flink.
Dus dat zal de oorzaak ook vaak zijn .
Maar goed top mai dat je dit met ons wilde delen heel veel vrouwen zullen zich hier in herkennen .
Groetjes Madelene

@madelene: 
Gefeliciteerd met je 3e zwangerschap!! 
Kraamtranen horen erbij doe je niks aan! Ik kon de hele dag huilen... Bizar!! Ik ben me rot geschrokken van alle emoties! Wist niet dat het zo heftig zou zijn! Niemand die je dat verteld! Ik wil daar een einde aan maken! Want het is gewoon heftig, zwaar en vermoeiend! Dat neemt niet weg dat je heel veel van je kindje houdt ookal voel je dat niet direct misschien! Dus als nu iemand in mijn omgeving zwanger is, vertel ik ze ook dat het pittig. Dat gezeur over die fantastische roze wolk hahaha 
Gelukkig heb ik hem nu dubbel en dwars!!

Geen wonder dat je niet op een roze wolk zat, ik denk dat geen enkele vrouw zich zo zou voelen na zo'n zware bevalling.
Mijne ging perfect en ik had last van een voorbijgaande zwarte wolk.
's Nachts vooral, ik voelde me alleen. Mijn man lag thuis te slapen en ik moest ineens alleen voor dat kleintje gaan zorgen? Ik heb me ook vaak eenzaam en een wrak gevoeld. Is denk ik meer dan normaal.
Nu is mijn zoontje 2,5 jaar en ben ik 39 weken zwanger van een dochtertje. 
Ik heb minder schrik voor de kraamtranen, maar ze kunnen er net zo goed terug zijn.

We zijn supervrouwen en supermama's, maar uiteindelijk zijn we ook maar mensen