Kinderwens, partner (nog) niet

Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier op dit forum, maar ik zit met een probleem en wilde hier eigenlijk mijn verhaal kwijt in de hoop dat iemand nuttige tips heeft. 
Ik ben 38 (over een paar maanden 39) en sinds een jaar heb ik weer een relatie na lang vrijgezel te zijn geweest. Mijn vriend is 35 en voor hem is dit de eerste keer dat hij een relatie heeft. Op zich gaat het tussen ons goed, en hij heeft vanaf het begin aangegeven dat hij een toekomst met me ziet en wil gaan samenwonen. Maar enkele weken geleden bleek dat we een groot verschil hebben in het onderwerp kinderen. We hebben er een behoorlijke clash over gehad toen hij dit eindelijk (met moeite) uitsprak. Ik heb vanaf het begin dat we aan het daten waren aangegeven dat ik graag kinderen wilde (heb ze nog niet nl) en dit ook meerdere keren herhaald. Ik heb onlangs ook gezegd dat ik vanwege mijn leeftijd daar geen jaren mee kan wachten. 
Ik heb richting hem aangegeven dat ik me kan voorstellen dat het voor hem wat veel in 1 keer is (1e keer relatie, dan meteen iemand die aan de kinderen wil etc) maar dat ik de luxe niet heb om te wachten. Echter het lijkt alsof het pas de laatste weken echt tot hem is doorgedrongen wat dat betekent en nu zegt hij ineens dat hij er nog niet aan toe is. Ik weet dat ik hem niet kan dwingen, maar ik ben er niet bepaald blij mee dat hij er nu pas mee komt. Ik heb echt een beetje het gevoel in tijdnood te zitten omdat ik nu eenmaal fysiek een deadline heb. 
Sinds het gebeuren is hij nogal afstandelijk en seks hebben we ook niet meer gehad. Hij knuffelt me een beetje in bed en draait zich dan om om te gaan slapen (ik krijg zelfs amper een nachtzoen). Ik wil hem niet kwijt want ik hou van hem en wil graag een gezin met hem, maar ik kan aan de andere kant ook niet gaan zitten afwachten tot hij er wel aan toe is. Daarom heb ik inmiddels een doorverwijzing naar het ziekenhuis gekregen, om de opties om eicellen te laten invriezen te bespreken. Hij weet dit overigens nog niet, want we hebben het er niet meer over gehad omdat alles eerst even moest bezinken (zowel bij mij als bij hem, was de eerste keer dat we ruzie hadden). Hij is een beetje een binnenvetter, dus ik wil hem ook weer niet te hard pushen, maar ik weet nu niet meer hoe ik het bespreekbaar moet maken. Sfeer is sindsdien nogal ongemakkelijk. 
Iemand een advies hoe ik deze situatie moet aanpakken? Wat ik tegen hem kan zeggen om dit te doorbreken zonder mijn wens aan de kant te zetten? 
Alvast dank!

Moeilijke situatie.. normaal zou mijn advies zijn wacht tot hij er klaar voor is maar die optie heb jij idd niet meer. 
Ik heb 5 jaar geleden ook aangegeven dat ik klaar was voor kinderen maar hij wou er toen echt niet van weten en pas nu binnen 2 maanden gaan we starten met proberen . Lange 5 jaar geweest maar het wel waard natuurlijk. 
Mssn moet je hem gewoon vertellen over de afspraak? Misschien dat hij dan door heeft hij belangrijk dit is voor jou. 

Uiteraard zul je hier gewoon met hem over moeten praten. Door het dood te zwijgen en dingen achter zijn rug om te doen, maak je je relatie nooit beter.
Ik snap je gevoel wel, maar een kindje proberen te krijgen is toch iets wat je met z'n tweeën moet doen. Een kind behoort wellicht tot de toekomst, maar je partner is er nu al en hij zou nu in mijn ogen het belangrijkste moeten zijn. Dus eerst samen uit jullie gevoelens komen en daarna pas actie ondernemen, zou mijn advies zijn.
Ik vraag me ook af wat het alternatief voor je is. Stel dat hij echt geen kinderen wil de komende jaren: ga je dan bij hem weg? Ga je dan alleen proberen een kind op de wereld te zetten? Ga je dan halsoverkop op zoek naar een nieuwe relatie om over 1-2 jaar op hetzelfde punt te staan (een kinderwens in combinatie met een (te) prille relatie). Misschien goed om eens na te denken over de toekomst wanneer je dit op de spits drijft.