Plotseling zwanger van 5 kindje, 1e met mijn 12 jaar jongere vriend

Lieve dames,

Ik ben moeder van 4 heerlijke kinderen in de basisschoolleeftijd (6 - 12) en gescheiden. Ze wonen de helft van de tijd bij mij. Ondanks dat ik bijna 42 ben en mijn 29 jarige partner en ik heel voorzichtig zijn, ben ik toch zwanger geworden. Nu 5 weken dus heel pril. Mijn partner en ik hebben veel vrijheid als de kinderen er niet zijn, we gaan weekendjes weg, slapen uit, gaan naar de bios, naar de sauna. En we gaan nu ons eigen bedrijf samen opzetten. En nu ineens zwanger. Ik ben niet van de abortus,  maar ik wil mijn vrijheid en alle leuke dingen van mijn relatie niet opgeven en hij ook niet. Hij is dol op mijn kids, houdt van ze en zegt dat hij niet perse eigen kinderen hoeft. Toen wij 3,5 jaar geleden een relatie kregen had hij wel een kinderwens. Ik vind dit zo'n onmogelijke keuze. Ik voel me blij dat er een kindje in mij groeit, maar ook bang voor alle zorgen, dat onze vrijheid weg is daarna, etc etc. Echt een kwestie hoofd versus hart keuze.  Ik ben zo benieuwd naar vrouwen die ook een groot gezin hebben en op latere leeftijd nog een kindje kregen maar ook naar kinderen van oudere moeders. Hoe vond je dat en ook kinderen van moeders die op latere leeftijd jou nog broertje of zusje schonken. Hoe heb je dat ervaren? Alvast super bedankt voor de reacties!

Liefs, Sylvia K.

Hoi sylvia 
Allereerst gefeliciteerd met jullie zwangerschap. 
Hier beetje herkenbaar. 
Ik ben nog wel wat jonger maar heb ook een dochter van bijna 10 en zoon van 6 en gescheiden. 
Nu zwanger van de derde (eerste samen met mijn nieuwe vriend) 
IK was helemaal klaar en vond heerlijk dat ze wat groter zijn nu en plots nu een derde erbij.
Wel heel leuk en spannend weer .
Moeten helemaal opnieuw beginnen ik had geen baby spullen meer maar voelt weer als de eerste. 
We zijn heel blij en gaan er 100%voor..
Wens jullie veel geluk toe.
Groetjes  Jessica

Hi Jessica,

Jij ook gefeliciteerd met de komst van je kleintje! Weten je kinderen het al? Ik denk dat mijn kids het wel erg leuk zouden vinden. Ik heb al zo'n gezellig gezin nu, dat kan alleen maar gezelliger worden.  Mijn vriend gaat up en down in zijn gevoel. Hij zou t niet erg vinden als ik de zwangerschap zou afbreken. Terwijl ik weer bang ben dat dat mijn hart breekt. Ik zou de rest van mijn leven denken aan ons kindje dat er nooit kwam. .Ben je niet bang dat je al hè vrijheid kwijt raakt?  En al die baby fases weer en bang zijn dat je dreumes weg loopt, de halve lego bak opeet, etc etc. Ik heb zo veel rust nu. 

Groetjes, Sylvia K.

Ja sylvia dat klopt het is zeker weer wennen 
Mijn kinderen vonden het geweldig die waren zo blij haha.
Nu we zelf goed aan het idee zijn gewend wordt het steeds leuker.
De eerste echo was weer heel bijzonder we zijn nu 15 weken. 
En ach de vrijheid komt ook wel weer terug denken we dan maar.
Het brengt ook weer iets heel moois voor in de plaats toch 
Komt zeker goed het is even weer wennen 
Xx

Heel veel geluk en plezier Jessica, met je gezin! 

Ik ben ook nog steeds erg benieuwd naar andere vrouwen en verhalen. 

Liefs Sylvia K.

Ik ben inmiddels een week verder en wat tot rust gekomen. We hebben denk ik het besluit genomen dit kindje te laten komen. Ik ben nog steeds gestressed en slaap slecht. Ik heb veel gelezen over de onmogelijke keuze waar mensen voor staan bij een onverwachte zwangerschap. Wat me het meest bijblijft van alle verhalen die ik heb gelezen is het steeds terugkerende zinnetje, bij twijfel niet doen. Ik hoop dat ik daarmee voor nu de juiste keuze heb gemaakt.  Ik maak me erge zorgen voor de toekomst e ik merk dat ik me ervoor schaam het te delen met naasten. Dat ik in verwachting ben. Beetje warrig  stukje. Maar dat is ook precies zoals ik me voel.  Helemaal in de war.

Syl

hey ik snap je helemaal, ik heb een zoon van 7 uit mijn eerdere relatie, en vond t eigenlijk heerlijk dat hij al zo zelfstandig werd toen ik mijn huidige vriend leerde kennen had ik me er eigenlijk al bij neer gelegd dat mijn zoon geen broertje of zusje zou krijgen, toen bleek dat mijn vriend wel g=heel graag kinderen van hemzelf wilde moest ik wel even slikken, ik begrijp het natuurlijk wel alleen het idee om weer in de luiers en alles te zitten stond me best tegen, de tijd was er ook nog niet voor tot een paar maand geleden we een nieuw huis gingen kopen en we echt voor elkaar kozen, hebben we de knoop doorgehakt en heb ik mijn spiraal laten verwijderen, ik dacht dat het niet zo snel zou gaan maar we waren in de derde maand al zwanger, dat vond ik wel lastig want ik dacht dat het nog wel even zou duren, ik vind het allemaal heel leuk maar ook ik ben bang dat het een hele grote omschakeling gaat worden, maar we genieten er nu al van, en hebben over ongeveer 2 weken de 2de echo en hebben besloten om het dan ook aan mijn zoon en naaste famillie te gaan vertellen, erg spannend maar heel leuk, ik hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal.

Hoi ik ben 31 en hij 24 hij wil dolgraag kindjes en het hele totaal plaatje. Ik gescheiden en vier kindjes waarvan 2 bij hun papa wonen. Ook onbeschermd gevreeën en ik was voorzien van een spiraal hij bleek eruit te zijn gevallen en ja hoor zwanger! Ik dacht nog wel een tijd ermee door te gaan en dat we samen nog een paar jaar konden genieten voordat dit allemaal zo serieus zou worden. Hij is helemaal blij natuurlijk en helemaal happy en ik zit echt in mijn onzekere fase nu van wil ik dit wel gaat het wel goed komen zijn mijn kinderen er wel klaar voor nog een broer of zus erbij aangezien we al een gebroken gezin zijn. Pfff helemaal ten einde raad. En wat als ik nou niet meer aantrekkelijk zou zijn door de zwangerschap hij is immers jonger als mij. Wie herkent dit? Wij wonen ook nog niet samen want dat wou ik zelf nog niet maar nu vind hij wel dat we die stap moeten gaan nemen Help ik ben bang dat ik er mentaal nog niet aan toe ben.