Falen...

Hoi
Ons dochtertje is er na 7 ICSI pogingen uiteindelijk toch nog gekomen in febr 2017.
Ik ben thuisgebleven tot eind augustus (heb ouderschapsverlof in 1 keer opgenomen en aansluitend nog wat verlof). Nu ben ik sedert september terug aan het werk en voel mij de laatste tijd erg emotioneel.
Ons kleintje is al sedert dag 1 van de kinderopvang ziek (verkoudheid, hoesten, snot,...) is nu al wat beter maar nu heeft ze diarree en open billetjes...het arme kind.
Nu voel ik mij de laatste tijd zooo schuldig! Ik vind het moeilijk om de perfecte combi te vinden tussen baby, werk, huishouden, sociaal leven...en heb de indruk dat ik vooral faal op het baby vlak.
Tijdens de week ben ik pas rond 17u30-17u45 thuis en gaat ons kleintje al om 19u gaan slapen. Dus veel tijd heb ik niet meer haar samen, want het eten moet nog gemaakt worden, was en plas...pfft
We hebben nu 14dgs een poetsvrouw maar ik merk toch dat dit precies weinig is. De andere week poets ik dan op zaterdag, doe ik mijn was, strijk, boodschappen...en hup de zaterdag is ook voorbij en je hebt bijna niks van je dochter gezien. (man zorgt er dan voor)
Mijn man is nu ook nog bezig met schilderen in onze woning, want hij wil verhuizen! Dat er nog eens bij.
Er is geen stoppen aan, bord ligt al klaar en tegen eind oktober wil hij het uithangen...
Dus nog zoeken naar een nieuwe woning ook nog!
Mijn man is ook geen klusser (of wel :-) ), dus ofwel wil hij een nieuwbouw ofwel een zeer recente woning...

Eind november heb ik een nieuwe afspraak gepland in Jette daar ik wil gaan voor een 2de.
Ik ben er nu 40, dus geen tijd over om uit te stellen zeg ik dan.
We hebben 7 jaar moeten wachten op dit wonder en weten nu wat de oplossing is, dus wil ik gaan voor een 2de.
Kinderen kun je dus inderdaad niet plannen, sommigen wel, anderen niet...
Ik heb het gevoel dat we beiden niet meer hetzelfde willen soms. Mijn man zegt wel dat hij een 2de wil, maar niet onmiddellijk...ja lang kan ik niet wachten en zal ik ook niet doen. 
Ik heb ook altijd gezegd dat er een tijd zal komen dat ik minder wil werken daar ik er dan wel wil zijn voor mijn kind(eren). School brengen en afhalen, op woensdagnam samen leuke dingen doen, ...er zijn gewoon.
Zijn mama was een moeder aan de haard en heeft 5 kinderen grootgebracht. Hij komt uit een warm nest.
Ik ben enig kind, en mijn mama is gestorven toen ik er 6 was. Dus ik heb enkel nog mijn pa.
Voor mij is het  net belangrijk om er te zijn voor mijn kinderen, daar ik nu nog steeds mijn eigen moeder mis en ook voel dat ik veel gemist heb die een moeder haar kinderen kan geven. Mijn pa is nooit hertrouwd of zo...
Hoe is dit bij jullie? Hadden jullie dat ook dat je het moeilijk had om alles te combineren?
Wij hebben ook geen ouders of schoonouders die kunnen helpen in de opvang van onze dochter (wonen te ver en zijn ook té oud nu)...maar dat wisten we op voorhand en had ik ook geen probleem mee.

Hallo Cnudje_1,

Ik ken het hier hoor. Hier komt ook de kuisvrouw om de 2 weken, We werken beide fulltime.
Mijn man nog eens in schiften dus het is telkens afwisseling van de wacht. Ik ben pas tegen 19u thuis dus kan mijn zoontje enkel nog een nachtkusje geven 'savonds.

Je moet het een beetje kunnen loslaten.

Het is zoeken maar je komt er wel

Groetjes
Nathalie

www.littlejack.be

Ha Cnudje,

Ik snap het helemaal! Ik heb zelf nu nog verlof maar hoop weer 2 dagen te gaan werken, ik moet er nu nog niet aan denken eigenlijk om 2 dagen bij ons kleintje weg te zijn. Ik overweeg als het niet bevalt om te stoppen met werken en fulltime te moederen.

Als het financieel mogelijk is kun je dat misschien ook overwegen? Je kindje(s) is/zijn maar één keer zo klein en daar moet je van genieten! Werken kan altijd nog als de kinderen wat groter zijn

Heel herkenbaar hoor al die ballen in de lucht houden.. de lat wat lager en momenten voor jezelf maken om op te laden, echt belangrijk, ook voor je man trouwens.
Wat hebben jullie lang moeten wachten op jullie kindje, ik kan me voorstellen dat je 'gelijk' door wilt, hopelijk komen jullie er samen uit en staat je man er ook echt achter. 
Warme groet, Simone

Ga minder werken. Fulltime werken en een kind ook nog een tweede. Ik snap dat niet. Je hebt toch geen kinderen om naar de opvang te brengen? 

Leuk die poetsvrouw, leuk dat verhuizen en een wens voor een tweede, maar je loopt vast. Trap op de rem voor het grote gevolgen heeft. 

Kies voor je kind en je geluk. Je geeft duidelijk aan dat het te veel is. Poetsvrouw houden, man houden, kind houden en minder werken. 

''Je hebt toch geen kinderen om naar de opvang te brengen''
Persoonlijk wordt ik altijd een beetje kriebelig van zo'n opmerking. Er is niets mis met je kind naar de kinderopvang te brengen, net als dat er niets mis mee is om je kind naar school te brengen. De kinderopvang is dan wel geen school maar je kind leerd er wel veel. Zoals delen, samenspelen etc. Bovendien wil niet iedere moeder of vader (ik ben niet zo van de traditionele rolverdeling) voltijd thuis zijn om voor het gezin te zorgen. Sommige mensen hebben het ook nodig om zich naast het gezin op een andere manier nuttig te maken. En dat moet ieder zijn eigen keuze zijn zonder veroordeeld te worden. 
Belangrijk is dat je gelukkig bent met de keuzes die je maakt in je leven. Of je nu fulltime, parttime of niet werkt, zorg dat je gebruik maakt van de mogelijkheden die je hebt die er voor zorgen dat jij gelukkig bent met je leven. Een happy ouder is een happy baby.