Peutermeisje 2 extreem eenkennig??

Goedemorgen iedereen,

Ik ben een beetje hulpeloos.
Normaal denk ik bij alles het is een fase, maar nu weet ik niet zo goed wat ik ermee aan moet.
Wij hebben een dochter van 2 (van januari) en zij moet echt niets van anderen hebben (behalve papa, mama opa&oma)
Wij hebben geen andere kleintjes in de familie, maar ze gaat wel 2 dagen naar de crèche. Bij het wegbrengen is het altijd even huilen, maar ze heeft daarna een leuke dag, dat hoor ik van de juffies.
Nu merk ik al vaker dat als wij (zoals afgelopen weekend) op een kinderfeestje zijn, dat zij van niemand iets wil weten.
Men mag haar geen gedag zeggen (ze roept dan heel hard 'Nee!') niet aanraken, liever gewoon helemaal niks zeggen.
Wil vervolgens alleen maar mama en aan mij hangen en het duurt een eeuwigheid voordat ze gewoon naast mij wil staan.
Ik voel me dan niet echt op mijn gemak, aangezien andere kindjes gaan spelen, lekker in de rondte lopen en genieten.
Als we dan weg gaan, zegt ze wel dat ze het erg leuk vond, dat vind ik dan weer bijzonder.
Ze heeft verder ook een behoorlijke eigen wil en als ze iets niet wil geeft ze dat duidelijk aan met een harde 'Neeeee!'
Ook wanneer wij gaan wandelen en een vreemde zegt iets tegen haar, weer de bekende 'Nee!.'
Ze ziet er super schattig uit, dus je verwacht van haar niet dat ze dan zo doet.
Ik weet niet zo goed wat ik ermee moet. Negeren doe ik, maar dat verandert niets aan de situatie.
Iemand die mij wat steun en tips kan bieden???? :-(

Niemand?

Hoi!Toevallig heeft mn zoontje nu ook al sinds een maandje dat hij nu altijd eerst even een handje wil en bij me wil.zitten . Hij observeert dan alles even en soms heeft hij even een duwtje in de rug nodig maar uiteindelijk gaat hij wel spelen en is het ijs gebroken..
Ik zie het maar zo als je je niet veilig voelt en weet of de andere mensen te vertrouwen zijn dan blijf je bij je moeder/vader.
In andere situaties maakt hij heel makkelijk contact en spreken hij mensen aan op straat.
Ik laat hem wel bij mij op schoot zitten als hij dat wil en als ik merk dat hij wat begint te kletsen of gaat wijzen naar dingen probeer ik daar de aandacht op te vestigen en dat werkt heel goed. Dan is het daarna ook goed gelukkig. Het hoort inderdaad denk ik ook wel bij de leeftijd.
Zo pakken wij het aan. Misschien heb je er iets aan.

onze dochter is ook nogal introvert. Ik maak me niet meteen zorgen: Het is haar karakter. In de creche doet ze het goed al weet ik dat ze rustig een boek gaat lezen als het haar te druk wordt. Ze speelt op kalmere momenten wel met anderen nu. Als ze nog kleiner was ( nu 2) was dat lastiger voor haar. Op feestjes waar ik ook ben wil ze dat niet echt en ze is graag bij volwassenen. Ze is wie ze is en zolang ze het op deze manier doet vind ik het prima. Ze kent haar grenzen erg goed.