Opstandige peuter
Tucky 25-02 om 17:07
Mijn dochter word straks in maart alweer 2. Ze zit op een soms moeilijke leeftijd, of maakt gewoon een lastige periode door. Echt praten doet ze nog niet, ze kent wel woordjes maar weet niet dat ze me ook wat kan vertellen op die manier. Nu gebeurd het dus vrijwel dagelijks dat ze gefrustreerd raakt als haar iets niet lukt, waarna ze keihard gaat lopen gillen en gooien. Dit maakt mij op mijn beurt dan weer bloed chagrijnig als het weer zo ver is. Mijn vraag is dan ook, hoe gaan jullie om met zulke buien? Als ze me te ver gaat en ze gaat door met gooien of begint zelfs te slaan dan zet ik haar een paar minuten op de gang. Meestal heeft dit wel effect. Ze gaat nu sinds drie weken naar het kinderdagverblijf en ook daar geven de leidsters aan dat ze zulke buien heeft en dat ook zei eigenlijk geen idee hebben waar dit precies weg komt.
En het feit dat ze nog niet praat, zou ik me nu zorgen moeten gaan maken? Ik merk wel dat de woordjes steeds meer komen maar het lijkt net alsof het haar niet interesseert om te gaan praten
Reageren
QuoteMama vanJ 25-02 om 18:20
Het praten komt vanzelf... maak je daar niet druk om! En wat betreft de buien, dat hoort ook wel een beetje bij de leeftijd. Het is bij haar ook frustratie omdat ze het en niet duidelijk kan vertellen wat ze wilt en ook omdat het haar dan niet lukt wat ze wilt
Betty 25-02 om 19:11
Ben je zelf een prater of niet? En je man?
Ik klets heel veel tegen mn zoon. Gewoon wat ik allemaal doe en zie. Eten, drinken, kleuren, namen, liedjes, verhaaltjes, soorten, dieren. Maar ik merk dat dat helpt. Onze zoon wordt in mei 3 en praat al best duidelijk en al in zinnetjes. Mijn man praat ook regelmatig met hem. Meer op een volwassen toon, grappig is dat verschil.
Ik spreek hem ook op zulk gedrag aan, door de knieen, oogcontact en met een lage toon vertellen wat ik gezien heb en dat zijn reactie niet oke is. Ze praten nog niet veel maar begrijpen wel heel veel.
Ik zou me nog geen grote zorgen maken omdat ze wel vooruit gaat, maar ik zou er wel wat extra aandacht aan besteden door heel bewust zo veel mogelijk te benoemen en oefenen.
Tucky 25-02 om 19:35
Ik ben niet echt een prater, al kan ik best een kletskous zijn onder mensen die dichtbij me staan. Ik probeer ook best veel tegen mijn dochter te vertellen, over wat ik doe of ga doen bijvoorbeeld. "mama gaat zo eten koken, dan gaan we straks lekker eten" "volgens mij heb jij een vieze broek, kom, dan gaan we even een schone broek maken" en dat doe ik met alles wat er gebeuren gaat op een dag. Zo nu en dan floept er ineens een woordje uit. Laatst tijdens het brood eten zei ik tegen haar "gaat Emma lekkere pindakaas op brood eten?" en toen zei ze warempel kaas. Mij mama noemen heeft ze nog nooit gedaan. Ze kent het woordje wel maar mij zo noemen doet ze niet. Terwijl ik wel mezelf continue als mama benoem.
Wat betreft die buien, ik word er soms zo vreselijk moe van. En doordat we uiteindelijk beiden gefrustreerd zijn word de sfeer er niet gezelliger op. Ikzelf sta momenteel ook bol van de spanningen aangezien we op het punt staan het bedrijf te verkopen
Anoniem (Gast) 25-02 om 19:50
Ze kent haar gevoelens nog niet. Ze weet niet wat er gebeurt met haar als het niet lukt. Raar dat de opvang dat ook niet snapt.
Het is voor haar echt het ergst. Als ze boos wordt omdat iets niet lukt ga op tijd naar haar toe en vertel haar wat er gebeurt en wat ze zou kunnen voelen, boos, verdrietig, frustratie. Probeer haar te vragen of je mag helpen. Stel haar gerust over de emoties die haar overvallen.
Praten doen ze op die leeftijd meestal nog niet. Met 3 jaar zouden ze 3 woorden zinnen moeten gebruiken. Ze is nog geen 2. Geen zorgen.
Tucky 25-02 om 20:21
Bedankt, ik was dit wel even nodig om te lezen.
Dat is het hem inderdaad, ik weet niet zo goed hoe ik met haar frustraties om moet gaan. En dan heb ik het gevoel dat ik als moeder tekort doe omdat ik geen idee heb hoe ik dit aan moet pakken. Ik heb namelijk ook nog nooit echt geweten hoe je met kleine kinderen om moet gaan. Soms zie je mensen die er geweldig mee om kunnen gaan en daar niks voor hoeven te lijken doen.
Er naar toe gaan en proberen te praten over wat er fout gaat en wat ze voelt kan ik wel proberen, of beter gezegd, proberen iets anders aan te pakken. Ik probeer het nu ook wel maar meestal gilt ze er zo hard doorheen dat ik het opgeef om een fatsoenlijk gesprek te voeren en haar maar gewoon laat uitrazen
Betty 25-02 om 20:34
Nou dan klets je al een heleboel tegen haar! Hardstikke goed en zo leuk als ze dan zoiets terug zegt en lekker na papagaait.
Je kunt er ook altijd op even op terug komen. En benoemen wat er is gebeurt of niet lukte en dat ze best boos mag worden, maar niet mag gooien. En dan weer los laten he.
Het is een pittige leeftijd, maar nog even geduld, het gaat nu heel snel.
Anoniem (Gast) 25-02 om 21:20
Troost haar als ze zo verdrietig is. Neem haar bij je en lijd haar af. Ze snapt er niets van net als jij. Ze voelt jou frustratie ook.
Ook bij die moeders gaat het echt niet altijd goed. Lees je op internet in over de leeftijd. Staat vast vol met aha momenten.
Tucky 26-02 om 09:28
Bedankt anoniem en Betty, ik zal inderdaad eens wat opzoeken over haar leeftijd en hoe hier het beste mee om te gaan. 
stom he, toen ze nog echt baby was las ik elke maand de dingen ik kon verwachten en hoe je daarop in kon spelen.. Maar ergens ben ik daarmee gestopt
Beagle 26-02 om 10:19
Ik heb wel goede ervaring met babygebaren. Mijn dochter is nu 13maand en maakt al heel wat gebaren, terwijl ze nog nauwelijks praat. Sochtends als ze aan tafel zit wordt ze ook weleens boos en wil ze echt geen brood eten. Dan maakt ze het gebaar voor drinken en wil ze dus eerst drinken en gaat daarna wel haar brood eten.
Of als ze een hondje ziet,maakt ze het gebaar hondje. Zo kom je een beetje in haar wereldje zonder dat ze al kan praten.
Hoe ouder ze worden hoe sneller ze het oppikken. Misschien heb je er iets aan
Praten komt uiteindelijk wel. Misschien is ze nu een andere vaardigheid aan het ontwikkelen waardoor ze nog niet met praten bezig is.
deb95 01-03 om 14:55
Oh meid! Ik had dit kunnen schrijven. Mijn zoontje is dan wel van juli 2017, maar daar zit ook een enorme kop op zeggen wij altijd. De ene dag is alles goed en de andere dag ligt hij om alles op de grond te krijsen en sta ik met de handen in het haar. Hier is het ook vooral een communicatie dingetje. Hij wilt iets en begrijpt niet waarom het niet kan of hij wilt iets en wij begrijpen hem niet. Ik ben bang dat het gewoon bij de leeftijd hoort en dat het doorbijten is, maar leuk is anders! Het consultatiebureau komt hier altijd met 18 maanden op huisbezoek, echt een dorp haha en die zeiden dat het heel normaal peutergedrag is. Hij liet het namelijk ook tijdens het bezoekje even zien. Overigens denk ik niet dat je je veel zorgen hoeft te maken over het praten hoor. Zegt ze wel al iets? Volgens mij hoeven ze maar enkele woorden echt te kunnen zeggen en is het voor de rest belangrijk hoeveel ze begrijpen. En dan nog is het maar een gemiddelde... en daar heb ik sowieso al een hekel aan ;-)
Tucky 01-03 om 16:29
Die gebaren kan ik me wel eens wat in verdiepen, gewoon, zodat het communiceren wat makkelijker gaat. Heb nog niet veel tips kunnen toepassen, dochter is momenteel ziekjes en heeft een antibiotica kuurtje dus ze is sowieso heel hangerig. Ik probeer wel iets meer mijn 'cool' te bewaren wanneer ze gaat lopen krijsen. Vanmorgen was het nog prijs, mevrouw wilde uit bed. Mijn ochtend starte dus erg prikkelbaar haha
@deb, denk dat het inderdaad vooral ook de leeftijd is, vind het fijn om te lezen dat ik niet de enige moeder ben die zich er soms geen raad mee weet. Ze zegt al wel enkele woordjes maar gebruikt ze nog niet echt om mee te communiceren. Ze roept ze eigenlijk vooral heel random 
tijdens het verschonen bijvoorbeeld kan het maar zo zijn dat ze ineens woordjes begint te roepen, vooral kaas en appel zijn favoriet