Help wat doe ik verkeerd

Hallo allemaal,
Ik zit even in een dip en zou graag advies willen.
Ik mag me de gelukkige mama noemen van een meisje van 5 en een jongen van bijna 2.
Ik ben begin dit jaar gestopt met werken omdat ik kampte met gezondheidsklachten en ik het niet meer aankon om nu te werken met mijn ziekte en 2 kleine kinderen. De planning is om later wel weer te werken als ze beide op school zitten. Ik moet even opladen en keek er enorm naar uit om thuis te zijn. Ons meisje van 5 vind het geweldig maar met onze zoon vind ik het enorm pittig. Ik kan werkelijk niets doen in huis of hij vraagt aandacht, voor alles, aan je hangen, huilen om werkelijk alles en dit gaat de hele dag door. Ik probeer het te negeren want ik heb ook de dagelijkse dingen die gedaan moeten worden maar het put me enorm uit. Vandaag weer een dag waarin we 80% huilen hebben gehad, hij is nooit tevreden behalve als er snoep bij komt kijken. Dit doe ik natuurlijk niet maar bij het woordje nee stort hij al neer en is er helemaal vanaf.
Ik heb helaas geen opvang naast mijzelf waar hij heen kan zodat ik ook even bij kan tanken, mijn man werkt veel ivm eigen bedrijf.
Het breekt me op, ik vind het heel zielig voor hem, want ik start de dag zonnig en probeer me niet uit het veld te laten slaan maar een hele dag door boos en gemopper breekt je of je wilt of niet toch op.
Ik voel me dan in de avond schuldig omdat ik bang ben hem het idee te geven dat hij niet gewenst is en hij een last is.( sorry soms voelt dat ook even op dagen)
Het liefst wil hij de hele dag bij de hand gehouden worden en de hele dag aandacht, dan is er niets aan de hand.
Maar het is toch ook belangrijk dat ik mijn ding kan doen daags en hij eben zelf speelt?
Hoe pak ik dit aan? Doe ik iets verkeerd? Tips? 
Ik ben echt heel blij met hem, dat voorp en dankbaar dat ik 2 kindjes mag hebben dus brand me aub niet af. ????
Het is hier even een mama die op is. Mijn werk was minder zwaar dan deze dagen en ik had het me zo anders voorgesteld.

Hoi Mila
Je moet je absoluut niet schuldig of rot voelen.Het is ook gewoon vreselijk zwaar!Ik word gek van die moeders en oma's die zogenaamd altijd op een rose wolk zitten.Mijn dochter is nu 5 jaar en is ook altijd zo geweest en nog wel een beetje.Ik kon geen stap zetten en nee zeggen was al helemaal uit ten boze.Ikhou ongelofelijk veel van mijn oogappel maar word krankzinnig van de hele dag mama mama mama!Alleen spelen deed ze al helemaal niet.Nergens niet ook niet in speeltuin monkey town of noem maar op.Ik heb gelukkig wel fam waar ze heen kan.Ik werk ook nog 18 uur in de week en ze gaat naar school.Anders zou.ik echt doordraaien dus alleen maar lof voor jou.Het komt goed en word steeds minder.Heb je geen fam waar hij ff heen kan?

Hoi Mila, hier ook zo’n moment gehad en die fase ga ik nogmaals krijgen ben ik bang voor. Dit is de peuter pubertijd. Belangrijk is om consequent te blijven. Want geloof mij daar zul je later jezelf dankbaar voor zijn. 
Mijn zoon nu inmiddels drie heeft het ook heel sterk gehad, ook ik zat met mijn handen in het haar. Ik ben een moeder die thuis is voor de kinderen en mijn vriend die werkt en is echt alleen in het weekend thuis daarbij om de week werkt hij ook nog eens tot en met zaterdag. Ik heb er vier rondlopen en de oudste is 8 en dan eentje van 5, drie en eentje van bijna 2. De oudste twee zijn van een ander. Maar ik merk dus dat de oudste (daar was ik het minst consequent mee) die blijft bij het woord nee zeuren en zich soms gedragen als een peuter van 2. En mijn zoontje van nu 3 daar ben ik erg consequent mee geweest en die accepteert sneller een nee momenteel. Behalve bij moeheid en honger. Wat ik geleerd heb is structuur en ritme. Benoem het. Bijvoorbeeld bij wakker worden doe eerst ontbijten en hetgeen wat moet (school lunch klaarmaken voor je kindje van 5) en dan wanneer die op school is neem dan 30 minuten de tijd en aandacht voor je kind van 2. Dan geef je hem een rust moment (laat hem even tv kijken of iets) in die tijd kan je even wat voor jezelf doen. Geen idee of hij ook nog slaapt zo ja laat hem even slapen. En daarna lunchen, mocht hij pas in de middag slapen. Lunch met hem en leg hem daarna op bed. Maar probeer telkens eerst hem te voorzien in zijn behoeften (eten/drinken, verschonen en volle aandacht van 30 min) dan hem laten rusten/spelen op zichzelf en dan weer herhalen. Ik denk dat dit na een tijd voor hem duidelijkheid bied. Daarbij kom jij ook toe aan zaken mbt huis en jezelf. En probeer toch iemand te vinden die even je kan helpen zodat je tot rust komt, want dit voelen kinderen ook goed aan. Ik heb oppas gevonden via de site oppasland.nl en ik ben daar erg blij mee.