Dochter wil niet in eigen bed

Hallo allemaal, 
Wij hebben een dochtertje van 19 maanden oud dat vanaf ze 7maanden oud was niet meer in haar eigen bedje gaat slapen. Ze is dan ook helemaal overstuur (echte tranen)
Ze is een pittige meisje, dat je echt uit loopt te testen, maar met na bed gaan is het oprecht huilen.
En omdat we wel voor een 2e willen gaan, wil ik haar sowieso in haar eigen bed hebben.. 
Hoe zouden jullie dit aanpakken? 

Hoi Maan,

Mijn oudste sliep tot 2 jaar bij ons. Ik was hoogzwanger van jongste en toen is papa met haar meegegaan  naar haar kamertje. Hij sliep bij haar op matras, ik uiteindelijk met de baby in onze slaapkamer. Zo hadden we allemaal rust én slaap. 

Uiteindelijk heeft ze zelf aangegeven wanneer het genoeg was en ze alleen wilde slapen.

Nu met jongste gaan we het net zo doen. Onze 3e wordt in februari verwacht en dan gaat mijn peuter van 3 naar haar eigen nieuwe kamertje en papa gaat dit begeleiden. 

Wij wilden vooral het gevoel van veiligheid meegeven aan onze kinderen. Samen slapen vinden wij minder belangrijk, we zorgen voor genoeg samen-momenten en intimiteit. 

Veel succes!

Beste Joyce,
Dankjewel voor je reactie. Dat is ook een hele mooie manier van aanpak inderdaad, ik denk dat ik deze ook eens toe ga passen hier, net wat je zegt; Samen slapen vinden wij ook niet zo belangrijk en tijd voor elkaar maken wij ook genoeg vrij dat zit hier ook goed. 
Dankjewel 

Hoi Maan,
Ik heb je reactie gemist, lees hem net! Graag gedaan en veel succes, komt vast helemaal goed 

Gr. Joyce 

Mijn jongste ( 13 maanden) kon ik wel slapend in dr eigen bed leggen maar wakker was ook een ramp. Of als ze wakker werd bij het terugleggen. Een paar weken geleden was ik het toch effe beu en ben bij dr gaan zitten op dr kamer. Als ze huilde en ging staan legde ik ze weer neer zonder wat te zeggen. Dit heeft mij 2 uur bezig gehouden. Toen sliep ze. Volgende avond een half uur. Nu is het afwisselend. Soms slaapt ze zonder te mokken en kan ik zo weglopen. Maar soms protesteert ze nog wat en dan blijf ik nog even bij dr. Een gewoonte doorbreken gaat nou eenmaal niet altijd zonder te huilen. Troosten is dan prima maar toegeven werkt juist averechts. Ze leren ook grenzen op andere manieren. Als ze alle koekjes willen eten zeg je ook nee...als dat ze dan huilen zeg je ook niet hier eet ze dan allemaal maar. Zo is het ook bij dit. Hier heeft het in ieder geval meer rust gegeven. En ik heb mn avonden weer terug. Wel zo fijn als je nog 3 kids hebt.