Groot drama met peuter tijdens avondeten

Goedenavond lieve mensen,
Hey even mijn hart luchten :-o.
Wij hebben een geweldig meiske van 2 jaar, er zit een koppie op maar echt ze is de liefste en de leukste thuis. Wel is het een dame die steeds meer haar eigen willetje ontwikkeld en daar is dan de leeftijd ook voor. Over het algemeen is het een prima eter maar de laatste tijd word ze heel duidelijk wat wel lekker is en wat ze niet ziet zitten. Vanavond aan tafel, ze was een beetje moe en at 1 hapje en mis was het, ze wou niet meer eten en ik dacht dat ik dit wel even ging oplossen, ze wou wel aardappelen maar geen groente, ik zei na 1 hapje groente mag je ook de rest, dit liep uit op 1 groot drama met woede aanvallen en huil buien, ik had het los moeten laten want het drong al niet meer door maar ik ging door, ruim een 3 kwartier lang heb ik over dat ene hapje door gezeurd maar niks kwam meer binnen, mijn man zei laat het los maar ik wou 'winnen' en ging door en daardoor te ver.Uiteindelijk wou ze wel weer bij me komen en hebben we nog een toetje gegeten.Maar ik zit nu met een gigantisch schuldgevoel op de bank, ik ben te ver gegaan en heb ook wel echt de angst dat ik haar nu een hele slechte ervaring heb gegeven die misschien wel blijvend is. We hebben na het eten lekker tijd genomen om te douchen en ik kreeg veel knuffels van haar, ze weet snel wanneer ik me rot voel en kruipt me dan vaak snel aan. Mijn angst en vraag dus nu of ik het verprutst heb?Het maakt onzeker en op deze momenten vind ik het pittig om moeder te zijn, zo'n gezellige avond voor de boeg en met zo'n steen in mijn maag op de bank zitten :-( Hoe dit nu aan te pakken?Het laten rusten en morgen gewoon weer aan tafel en er niet meer te zwaar aan tillen? Hoe streng zijn jullie met een kindje op die leeftijd, wat kun je van ze verwachten en wat echt niet?

Ik snap eigenlijk niet dat je je schuldig voelt! Ik vind consequent zijn juist belangrijk, als je gezegd hebt: één hap, dan moet dat ook. Niet toegeven, je kleine moet leren dat zij niet de baas is! 

Al is het natuurlijk leuker om het gezellig te houden aan tafel! Toch moet gezelligheid niet voor consequent zijn gaan. Ik zou zelf miss niet moeilijk doen over iedere hap, maar wel n duidelijke regel stellen. Bijv: alleen toetje geven als (klein) bordje met groente leeg is. En dan niet eerdere keer herrie erover maken, maar gewoon; niet op? Jammer geen toetje voor jou en klaar. En als kindje dan stampij maakt niet toegeven, na n paar dagen heeft ze het dan vast wel door.
Succes!

Op een aantal dingen heb je geen invloed waaronder eten.. consequent is goed maar wel.op de juiste momenten en het eetmoment is daar geen van.. wat je doet door het eetmoment op deze manier in te gaan is een negatieve associatie oproepen met dit moment waardoor het van kwaad tot erger gaat... daarbij heeft dwingen geen zin want in het ergste geval geven ze over en is alles voor niets... biedt kleine hoeveelheden aan en bied niet hetgeen aan wat ze graag heeft waardoor ze de rest laat liggen. Bv wel groente en vlees, geen aardappelen... als ze dan een paar hapjes gegeten heeft komen de aardappelen erbij.. eet ze niet.. eet ze niet.. na 2 a 3 dagen snappen ze echt al dat ze niets anders krijgen en dat ze anders met honger naar bed gaan..  het is even doorbijten, maar dan heb je er wel profijt van.. geen toetje is trouwens in mijn ogen geen.optie.. een toetje is geen beloning maar onderdeel van het eetmoment..  net zoals een voorgerecht..  

Dank jullie wel voor de reacties, daar zit exact mijn angst, dat het eten nu een hele negatieve lading heeft gekregen.Ook ik ben van mening dat een toetje niet tot beloningeten hoort maar hier heb ik wel mee gedreigd vanavond, het is ons nog nooit gebeurd dat ze het hapje niet wou tot vanavond, op een gegeven moment was ze zo enorm overstuur dat we er totaal niet meer doorheen kwamen, toen we haar maar even lieten kwam ze bij ons, ik begon over dat hapje maar dan gelijk weer helemaal mis.Ik ga er morgen gewoon weer met frisse moed tegenaan, dit was ook echt de 1e keer dat het zo knalde maar de angst is dat ik haar hier nu al mee veprust heb en dit als zo'n indruk heeft achter gelaten...

Bij mij is het zo: 2 hapjes minimaal proberen. Probeer je het niet dan ook geen toetje. En lust je het ècht niet, dan oke. Dan eet je wat je wel lust.
Bij mij eten ze allebei erg goed. Nooit meer problemen gehad. Consequent blijven!
Niet schuldig voelen, jij doet ook je best. Je wil graag dat ze groenten eet en terecht! Het is gewoon gezond, sommige dingen moeten ze leren eten en dat kan alleen maar door te blijven proeven.

Ze vindt je vast nog erg lief.
Succes.

Hoi hellen, 
Deze ene keer zal echt niet voor haar uitmaken. Ze is het vandaag wrs al vergeten. Het belangrijkste is dat je ziet dat dit niet werkt en een volgende keer pak je het anders aan.
Mijn oudste van net 3, wil soms niet aan tafel komen om te eten of inderdaad niet eten. In het begin vond ik het ook lastig en ging ik de strijd aan.
Nu denk prima dan kom je niet, hij komt dan binnen paar minuten, jammer voor jou als je eten koud is. Dit geeft voor beide veel rust. Idem voor niet willen eten, toetje krijgt hij dan wel, maar soms zegt hij als hij in bed ligt ik heb honger. Dan ben ik consequent en zeg dan had je je bord maar moeten leegeten. Je kan wat water krijgen, maar meer niet. Doordat ik duidelijk ben, accepteert hij het. Als hij dan een keer niet wil eten, zeg ik ook wel dat hij dan straks honger heeft en niets krijgt. Hij weet dat ik het meen en soms eet hij dan wel, maar soms niet. Ze kunnen prima zonder eten, ook wel meerdere keren. Ze nemen wat ze nodig hebben.
Er zullen vast nog meer van dergelijke situaties komen, nu ze steeds meer een eigen persoontje worden. Ik merk dat ik bij een nieuwe situatie ik eerst de strijd nog op zoek en het moeilijk en niet leuk vind om moeder te zijn. Maar na een paar keer denk, O nee dit werkt niet en laat ik het los. Maar dat blijft moeilijk, zeker ook omdat het eerst wel zonder problemen ging...
Opvoeden leer je met vallen en opstaan! Er is niemand die weet hoe het bij jouw kind het beste werkt, bij een tweede werken dingen ook weer anders merk ik nu.
Wat ik al eerder zei, het belangrijkste is dat je ziet wat er verkeerd ging en het feit dat je je schuldig voelt, geeft aan dat je een goede  moeder bent die veel van haar kindje houdt!
Succes!
Gr ing

Wat fijn dat jullie de moeite nemen om zo'n uitgebreide reactie te plaatsen, goed om ervaringen te lezen en je voelt je ook wat gesteund want inderdaad met vlagen vind ik het ouderschap ook pittig en trek ik me veel dingen aan.De situatie waarom ik me gister extra schuldig voelde was ook het feit dat mijn man zei dat ik niet zo door moest drammen, op die manier voelde ik mij de boeman en ik ben juist wel van het consequent zijn. Vanmorgen is ze weer heel vrolijk, zie nu niet wat anders aan haar dan gewoon, ze is nog steeds heel knuffelig, maar zo nu en dan was die gebruiksaanwijzing wel verdomd handig geweest ;-). Mijn man is van mening dat ze met haar 2 jaar te jong is om dit principe te begrijpen van nog 1 hapje proberen en dan wat anders, ik heb het idee dat ze pienter genoeg is om het wel te begrijpen dus daar zit voor ons samen ook nog wat werk in om een oplossing te vinden om op 1 lijn te zitten want tijdens zo'n strijd kun je gekibbel op mekaar er niet bij hebben.We gaan vandaag met frisse moed aan de slag, fijn weekend en dank voor jullie reacties.

Nog een kleine aanvulling. Ze groeien minder snel en hebben op die leeftijd bij vlagen dat de groei bijna stil staat minder nodig en sommige kindjes eten slecht als ze ziek zijn of kiezen krijgen. Als onze zoon een paar hapjes eet vind ik het goed. Aardappelen en groente gaan door elkaar anders eet ie het niet en zo is het geen probleem. 
We hadden een poos geleden ook een weigeraar. Geen hap wou hij hebben, uit pure dwarsigheid. En alleen maar jammeren aan tafel. We waren er zo zat van! 
We hebben onze zoon rustig op bed gelegd. Dan ga je maar slapen. Boos dat hij werd, mij wij konden eventjes rustig eten. Na 2 min weer met hem gaan praten. Op ooghoogte echt contact maken. Wil je nu eten of slapen? Nou hij wou dan toch liever eten, onze voorwaarde was dan zonder jammeren gewoon gaan eten. En dat deed hij. Dit was 3x nodig en toen was het klaar. 
Laat duidelijk zijn dat we dit ook helemaal niet leuk vonden. Het meer om het gejammer ging dan het eten. Hij zit gewoon net zo lang aan tafel tot iedereen is uitgegeten. Dan is gejammer als je zit te eten op een gegeven moment niet meer te doen. En we hebben onze redenen om het ‘gevecht’ toch aan te gaan. 

Een toetje krijgt ons ventje ook niet als hij niks wil eten. Als hij echt geen zin heeft, dan ook geen toetje. Als hij wel aardappels/groente heeft gehad of echt ziek is dan wel .

Goed dat je dingen probeert om te kijken wat wel en niet werkt. Hopelijk is het een fase en eet ze snel weer lekker mee. 

Vind het soms ook lastig, dan heb ik zoveel moeite gedaan om wat lekkers op tafel te zetten en dan blieft mw het niet.... dan moet ik mij soms ook echt even realiseren dat ze 2 jaar is en eigenwijs kan zijn. Ik probeer mij te houden aan de richtlijn dat ik bepaal wat en wanneer er gegeten wordt en dat zij bepaald hoeveel er van gegeten wordt. Eet ze niet jammer dan, volgende maaltijd beter. Toetje krijgt ze wel, of ze nu gegeten heeft of niet. Maar dat toetje is niet groter of kleiner als andere dagen. Hoort in mijn optiek gewoon bij de maaltijd en niet als beloning. Maar lastig is het soms wel, ik wil ook gewoon dat iedereen geniet van mijn eten, is toch een gevalletje van eer van mijn werk.