Veel botsing, wrijving en discussie met een 3,5 jarige?

Hoi allemaal,

Ik zit toch een beetje met de handen in het haar en hoop dat iemand wat tips heeft of dit ook mee heeft gemaakt.
We hebben een heerlijke dochter van 3,5 jaar, een lieverd maar ook een pittige tante die niet op haar mondje is gevallen, zeg maar gevalletje ik lijk op mijn mama.
Nu ben ik 14 weken zwanger en hebben we het wel over de baby maar benadrukken het niet, ze mag het er altijd overhebben en als ze dat niet doet is dat ook prima, als we spulletjes ophalen voor de baby kamer dan mag ze altijd mee als ze dat wil, we proberen het dus vrijblijvend te houden.
Wel merk ik dat ze de laatste 2 weken niet lekker in dr vel zit, en ik heb ook bij vlagen erg veel last van mijn hormonen, het lontje is bij beide wel wat kort zo nu en dan.
Maar ook krijgt ze best een grote mond bij tijden, dit uit zich dan als ik haar bijvoorbeeld zeg dat iets niet mag: jij bent stom, je bent niet lief, je bent een stomme mama en dat herhaalt zich keer op keer. Ik probeer van alles, van op de gang tot negeren tot dingen verbieden maar oh ze zoeken de grenzen maar op en niets werkt echt.
Ook trekt ze momenteel veel meer naar haar vader toe, het is net alsof ze voor mijn gevoel wat afstand van me neemt en ik denk soms dat het komt doordat we erg op mekaar lijken en dus meer botsen dan papa en dochter en omdat ik zwanger ben.
Is dit een fase in de leeftijd?hoe gaan jullie daarmee om?Het uit zich ook doordat ze niet wil dat ik haar naar bedje breng maar alleen papa, ik weet ze is 3,5 maar het raakt me, soms moet ik echt even slikken als ze deze dingen roept of dat papa alles mag doen.
Ik ben wel degene die consequenter is thuis en dat uit zich dan wel eens dat ze naar papa toe trekt die zich gelijk dan niet bemoeit met de discussie waar wij dan samen inzitten.
Help!Is dit een fase?Doe ik iets verkeerd? Ik voel me soms wat aan kant gezet, vind ze me nog wel een fijne moeder?Ben ik te hard, te soft? Je gaat over alles nadenken en ik word er wat onzeker van.

Hoi Elsa , ik herken je verhaal een beetje ik heb een zoontje die is ondertussen wel bijna 5 maar die durft ook zo te doen tegen mij dit is ongeveer begonnen toen ik bevallen ben van onze dochter nu 15maanden .Ik ben ook degene die het vaakst streng is thuis en dat uit zich ook dat hij vooral naar papa trekt. Ik heb hier al traantjes om gelaten ook zoals je zegt je gaat dan denken of je nog een fijne moeder bent of je niet te streng bent etc... ik probeer om de discussies nu te selecteren wat doet er echt toe en wat niet. En wat extra tijd alleen in te lassen met mijn zoon om iets leuks te doen. Ik heb ook een gesprek gevoerd met mijn vriend dat die zichzelf ook wel eens mag bemoeien in de discussies die ik soms heb met onze zoon. Ik denk dat het er een beetje bij hoort de grenzen opzoeken en uit testen. Het feit dat je hierover inzit zegt genoeg over de mama die je bent. Onzeker zijn hoort erbij als ouder zijnde ik wens je veel succes toe met je dochtertje en hopelijk gaat de fase snel voorbij.

1. Je hebt last van je hormonen en voelt daardoor alles 100x sterker dan je anders zou doen.

2. 3,5 jarige kinderen, vooral de pittige varianten, zijn kleine assholes die heel goed weten hoe ze mama’s op de kast moeten jagen. Ze moeten eigenlijk gewoon naar school maar daar zijn ze dan weer te klein voor. 3,5jaar is echt een vervelende leeftijd, dus echt waar lieve mama, het is een FASE! 
(Ik heb ook zo’n 3,5 jarige draak, haar zus van inmiddels 5 was in deze periode in haar leventje ook zo’n zonnetraaltje) 

Probeer je er zo min mogelijk van aan te trekken en  jezelf te blijven voorhouden dat het maar tijdelijk is en dat ze jou echt nog wel even lief vindt als altijd! Je doet niks fout!

Succes! 

Haha eens met Kruimel, probeer niet zo onzeker te zijn. Je kind voelt en neemt deze ruimte omdat ze zich veilig genoeg voelt om zo te doen, dus dat doe je als ouders samen iig heel goed. Kinderen van 3,5 hebben daarnaast het vermogen om na te streven wat ze zelf willen, maar daarbij nog niet het sociale vermogen om daarbij rekening te houden met de gevoelens van anderen. Ze doet t dus ook niet om jou per se te kwetsen. 
Ik zou vooral alles hetzelfde laten zoals het was. Regelmaat (wie brengt haar naar bed?) enz. De baby hoort er straks nu eenmaal bij dus daar went ze maar aan. Wat ook kan helpen is haar heel veel complimenten geven, zodat ze het gevoel krijgt dat ze gezien wordt. Bijna op t kinderachtige af. O wat goed dat je je schoenen hebt aan gedaan! Zooo super zeg dat je je jas hebt aangetrokken! Jeetje jij kan alles al zelf. Maar zou me verder iig focussen op mezelf: wees niet onzeker en doe hoe je als moeder altijd deed.  het wordt allemaal beter! Tot ze 15 is.. haha dan krijg je dit weer.