Baby van 7 weken en nu een onhandelbare kleuter in huis

Hallo allemaal,

Sinds 7 weken zijn wij trotse ouders van een zoontje.
We hebben al een lieve dochter van 4 jaar oud die vol zit van haar broertje en iedere dag met hem knuffelt en zegt hoe blij ze met hem is.
Het is voor haar erg druk geweest in korte tijd, ze ging naar de basisschool, kreeg er een broertje bij en een nieuwe gastouder.
Daarnaast is ze de hele zomer samen bij mama geweest die thuis was met verlof.
De start op school, bij de gastouder en als gezin verliep super, ze pakte alles goed op en was erg blij en vrolijk tot 2 weken terug, onze dochter is echt onhandelbaar geworden, dit klinkt enorm  sneu maar dat is het ook, normaal praten kan ze niet meer, ze schreeuwt en gikr de hele dag door, je word er echt crazy van.
Ze schopt en slaat ons, zit vol met frustratie en is enorm fragiel als we haar aanspreken, enorm prikkelbaar.
Ze gaat sinds een paar dagen extreem vaak plassen, de urine is 3x getest en er kwam niks uit. Allemaal spanning naar ons idee.
Ook was ze een makkelijke slaper, vast bed ritueel en dan sliep ze altijd zo maar, nu is ze regelmatig enorm overstuur, niet rustig te krijgen, niet alleen willen zijn en roepen dat ze niet alleen wil slapen.
Ik heb haar een week thuis gehouden van school maar het is haast niet te doen, we proberen haar overal bij te betrekken en zodra ze slaapt ook activiteiten met haar alleen te ondernemen maar we liggen dan vervolgens vooral overhoop met mekaar.
We proberen alles: negeren, begripvol, straf etc etc. Maar het word niet minder.
Wie komt dit bekend voor? Is het een fase waar ze haar rol zoekt in onze nieuwe gezin samenstelling?
Is het spanning van alle gebeurtenissen?
En het belangrijkste: help!Hoe kunnen wij hiermee omgaan, haar helpen of wat dan ook?
Ze geeft vooral af op ons( papa en mama) nooit haar broertje gelukkig maar ook alleen thuis gedraagt ze zich zo wild.
We zijn echt bekaf, ze is zo enorm aanwezig, gillen, altijd geluid, noem maar op, waar is ons lieve kleine meisje gebleven? We willen haar graag terug en zouden haar zo graag weer lekker in haar vel willen zien.

Heel herkenbaar. Geef het een maand of 2 en dan gaat het beter.
Ik herkende mijn zoon ook niet meer. Hij is gelukkig weer zichzelf geworden. 

Beste Meike,
Wat lijkt dit me zwaar, dit terwijl je in de wolken hoort te zijn na de geboorte van jullie zoontje.
Ik heb helaas geen tips. Maar hoop dat jullie dochtertje snel weer de oude is. Kan ergens ook wel begrijpen dat dit haar reactie is op alles veranderingen. En ze zich op deze manier uit. 
Liefs Starz

Zorg voor zoveel mogelijk 1 op 1 tijd met je dochter. Laat haar zoveel mogelijk helpen met de verzorging. Koop desnoods een pop waar zij de mama van is. 

Heb geduld, het is en was gewoon te veel. 

Verplaats je in haar.