Heel erg boos geweest op kleuter en nu een steen in mijn maag

Hallo forum bezoekers,
Ik ben een moeder van een meisje van 4,5 en een jongetje van 4 maanden, ons meisje is heel druk en uit het ritme door alle corona perikelen. Wij hebben een pittige tijd achter de rug met een zwanger worden traject en na dolblij te zijn met de geboorte van onze zoon kreeg mijn man een keiharde burn out. De laatste maanden heeft iedereen op zijn tenen gelopen en ik merk dat ik nu degene ben die opraakt. Vanmorgen ben ik oa daardoor enorm uitgevallen tegen onze dochter en heb enorm geschreeuwd en sprong zowat uit mij  vel, ze is enorm van me geschrokken  en ikzelf ook. Nadat ik rustig was geworden heb ik dr bij me geroepen en 100x sorry gezegd en raakte ik in tranen en daardoor zij ook. Nu heb ik de hele middag een enorm schuld gevoel en voel me zo'n slechte moeder en zo schuldig, ben zo bang dat ze nu angstig voor me is geworden en vraag me af of ik nu het vertrouwen beschadigd heb?
Ik weet dat het zo fout was en voel me al zo schuldig dus spaar me aub in het commentaar:-(
Gelukkig hebben we verder een leuke dag gehad en heb ik niets aan dr gemerkt maar ze is wel een binnen vetter.
 

Lieve mama,

Allereerst: je bent mens, en dat jij je rot voelt over dit voorval zegt genoeg over hoe jij bent als moeder.
Ik ben zelf moeder van inmiddels drie kinderen en oh, wat heb ik toen ik net zwanger was van de derde gemopperd en ja, soms ook geschreeuwd uit pure onmacht tegen mijn twee oudste, beide kleuters. Savonds zat ik vervolgens te huilen op de bank, wat voelde ik mij schuldig. 
Voel je alsjeblieft niet schuldig, en nee, ze is echt niet meteen bang van je.
Nogmaals: jij bent ook mens en je hebt zo te lezen heel wat voor de kiezen gehad. Dus... aan de kant schuiven dat schuldgevoel, pak een reep chocola en ga lekker netflixen, want dat verdien je  
Dikke knuffel! 

Zusjes wat een lieve hart verwarmde reactie, en hoe stom het ook klinkt het geeft me troost dat ook jij wel eens enorm tekeer bent gegaan, ik weet dat dit nooit meer mag gebeuren en dat kindjes nooit de dupe mogen zijn als papa of mama niet lekker in zijn vel zit.
Voor mij een keiharde leer om bij frustratie mij even terug te trekken en tot 10 te tellen maarja dat is zo makkelijk gezegd, het is er soms al uit voordat je erbij na kunt denken.
Nogmaals bedankt voor je lieve woorden.????

Wees niet zo hard voor jezelf. Geef jezelf een dikke knuffel en huil het eruit. 

Je mag echt heus wel eens echt heel erg boos worden. Zolang het niet dagelijks is en niet geweldig is. Leg haar uit wat er met jou gebeurt. Dat emoties erbij horen en wat je de volgende keer gaat proberen te doen. Zo leer je jaar ook wat emoties zijn en dat iedereen die heeft en hoe je ze kunt oplossen. 

Ik durf bijna te wedden dat dit in elk huishouden wel een keer gebeurd. Vooral nu alleen al met corona laat staan wat jullie er nog boven op hebben gekregen. Lang traject, buren out. Een pas geboren baby, hormonen, en weer een lockdown. 

Ik vond voor zover ik dat zo kan beoordelen jou juist een goede moeder. Je toont je eigen emoties, legt haar uit hoe of wat. Zegt sorry en maakt het goed. Je voelt je schuldig wat alleen maar laat zien dat jij een goede moeder bent. 

Wees vanavond even extra lief voor jezelf, zodat je toch lekker kan slapen van avond.

Dikke knuffel van mij! 

Mij is het ook best wel eens overkomen. Heb ook wel eens een tik uitgedeeld. Ben en blijf ook maar een mens. 

Anoniem: Dankjewel voor je lieve reactie, ik wou graag even ventileren maar dat is ook best spannend, tegenwoordig is de moeder maffia meer aanwezig als ooit maar het doet goed om te horen dat dit iedere moeder blijkbaar wel eens overkomt, ik heb inderdaad even flink gehuild bij mijn man en als je hier zulke berichten leest dan leert me dat dit niet weer zo moet en dat ik het wat los moet proberen te laten.
Ook hebben mijn man en ik besloten dat ik ook wat meer tijd moet maken voor mijn eigen dingetjes, als ik meer uitgeruste ben en ook ik mijn eigen ding wat meer kan doen zodat ik beter in mijn vel kom te zitten ben ik ook een leukere moeder die wat meer kan hebben.
Helaas krijg ik nu de klapper van afgelopen 3 jaar en moet nu bij mij de rem er even op 
Dank jullie wel.????

Lisa, het overkomt ons allemaal wel eens hoor, laat je niet gek maken door 't perfecte plaatje wat veelal aan de buitenwereld wordt vertoond... 

Hier een dochtertje van bijna 2,5 en recent enorm tegen haar uitgevallen. Ik heb 2 paarden achterom staan en ze weet dat ze niet de stal in mag lopen zonder mij, normaal kan ze ook absoluut niet alleen de stal in maarja... Waren bezig met voer pakken, ik had blijkbaar 1 staldeur nog niet goed dicht gemaakt, kijk letterlijk 5 seconden weg en mijn 2 jarige staat in de stal en loopt ONDER de buik van mijn paard door!! Heb haar uit reactie aan haar jas gegrepen en aan de kant getrokken met een beste gil! Nog nooit zo dankbaar geweest voor het gouden karakter van dat paard. Stond letterlijk te trillen op mijn benen, meisje huilen en mama ook natuurlijk... 
Even bijgekomen en toen rustig uitgelegd dat mama heel erg geschrokken was omdat ze iets heel gevaarlijk gedaan had. Geloof dat mijn trauma levenslang blijft hangen, zij was na 5 minuten alweer alles vergeten. 

Wees niet te streng voor jezelf, soms zijn mama's net echte mensen...

De moeder maffia doet ook wel eens iets waar ze niet blij van worden. 

Tuurlijk krijg jij nu de klap. Je bent net bevallen. Waarschijnlijk heb je alle ballen de laatste maanden/jaren op weten te houden. Nu is het jou tijd. En dat mag en moet. Ik kreeg die een paar jaar terug. Ben daar nu zo blij mee. 

Zoek eventueel hulp om te praten. Plan elke dag een half uurtje voor jezelf in en 1 x per week wat langer. Neem jou tijd om het allemaal te verwerken.
Jou gedacht/gevoelens zijn echt en mogen er zeker zijn. Maak ze door, voel ze omarm ze en ruim ze op. 

Heel veel sterkte en liefde gewenst! Genieten van alles wat jou een glimlach geeft. 
. nogmaals een dikke knuffel

Dank jullie wel, wat een lieve berichtjes. Ik voel me er nog steeds wel rot om maar merk ook dat mijn dochter niet meer wacht tot de 3e waarschuwing maar ik geloof nu niet meer dat ze bang is voor me maar blijf er wel bij dat ik enorm heftig was.
Ik merk duidelijk dat de rek eruit is bij mij, ik kan niets meer hebben, moeten even een pas op de plaats.
Jullie berichtjes geven wel steun en het is goed om te weten dat we allemaal dus wel eens een flinke misser maken, ouderschap is mooi maar je word er ook mega kwetsbaar van.

‘Fijn’ om te lezen dat ik niet de enige ben.

Denk dat deze coronatijd meer van ons vergt dan we in de gaten hebben.
Normaal hebben we allemaal even een momentje voor onszelf, als is het maar de weg van en naar het werk.
Nu ben je altijd mama en nooit even jezelf, gewoon een vrouw.
En als je dan al helemaal opgebrand ben, mag je ook nog even thuiswerken. (Uitzonderingen daar gelaten)
En de kinderen, hebben er ook ‘last’ van normaal ziet niet mama elk ondeugend dingetje dat ze doen. Als ze op school vervelend zijn, heeft dat lang niet altijd thuis consequenties. En als ze dan daarna thuis lief zijn, is dat een goede dag. (Terwijl dat niet de hele dag zo geweest is)

Ik denk dat we deze tijd moeten zien door te komen. en hopelijk hebben onze kinderen begrip voor ons, en proberen wij dat voor hun te hebben.