Vruchtje kleiner dan verwacht

Hallo!
Vandaag naar de gyn geweest voor een eerste echo. Volgens berekeningen zou ik al 8 weken ver moeten zijn (heb een heel regelmatige cyclus). Maar toen de gyn het vruchtje bekeek zag hij dat het maar 6 weken en 4 dagen oud is. Ook was er een erg onregelmatige hartslag. We mogen over iets meer dan een week terug op controle. Heeft iemand hier ervaring mee?
Een ongeruste mama

Ja, en helaas is dit misgelopen!

Ik hoop het niet voor je, maar vaak is het een slecht teken als ze week of langer achterlopen.

Heel veel succes en ik hoop dat jouw baby een inhaalslag maakt!

Hoi Lola, 

Ik heb 9 februari mijn eerste echo gehad omdat ik bloed verloor. Toen zagen ze een vruchtje dat inderdaad kleiner was dan het zou moeten zijn bij 7 weken, 2 dagen. Helaas is dat 11 februari eraf gekomen.. achteraf bleek het bij mij ook nog eens bbz (buitenbaarmoederlijke zwangerschap) te zijn. 
Ondanks dit negatieve verhaal zijn er genoeg voorbeelden van positieve verhalen, maar als je heel zeker bent van je cyclus dan is het geen goed teken  Ik duim voor je dat het alsnog gewoon een gezonde zwangerschap voor je gaat zijn!!

Sterkte & laat weten wat eruit de volgende echo is gekomen!

Hoi Lola!
Helaas bij ons ook geen positieve afloop. Qua termijn klopte het bij ons wel maar hartslag was erg onregelmatig... Verloskundige heeft ons tijdens die 1e echo niet veel hoop gegeven maar ze heeft toen ook niet gezegd dat het sowieso mis zou gaan: de kans was 50/50. Helaas bij ons een week later op de echo het hartje gestopt... Het is echt bij iedereen anders dus ik hoop dat jullie bij de 50% horen waarbij het we goed afloopt! Veel sterkte! X

Ik zou eigenlijk ook op 8 weken moeten zitten. Ik had zowel positieve als negatieve testen en kan de logica daarvan echt niet begrijpen. Toen ik net overtijd was ben ik bij de gyn geweest die kon zien dat ik net, net zwanger was. Ik heb dan een twee zeer stressvolle weken gehad en ben beginnen bloeden. Bloeden zoals in een zeer zware menstruatie. Ik heb daarna nog getest en negatief. twee weken na het starten van die bloedingen die zo een zes dagen duurden, terug naar de gynaecoloog om zeker te zijn dat ik geen curettage nodig had en grote verrassing ik ben nog steeds zwanger. daar dan een urinetest gedaan en die was zeer positief. ik heb volgende week weer een afspraak. ondertussen zowel positieve als negatieve testen gehad. Ik drink wel veel maar goed, het blijft verontrustend.
Iemand een gelijkaardige ervaring?

Hallo allemaal, helaas is het bij ons ook slecht afgelopen. Hartje is uiteindelijk gestopt met kloppen. Het ging ons tweede kindje geweest zijn maar het doet toch veel pijn, het verlies. X

Heel veel sterkte met het verlies, Lola!

Sterkte Lola!! Wat verdrietig! 

Danku voor het medeleven... inderdaad erg verdrietig maar omdat ik al eentje lopen heb weet ik niet hoe ik mij moet voelen. Dankbaar, verdrietig, boos,...  ik laat het maar wat op me afkomen. Is hier nog iemand die zijn ervaringen wil delen over hoe het verder verliep? Ik hoop dat het natuurlijk afkomt, heb sedert vandaag het gevoel en bloedverlies zoals bij m’n maandstonden. Indien het niet natuurlijk afkomt moet ik maandag een curettage. En hoe lang duurde het tegen dat jullie opnieuw zwanger waren. Ben wat angstig over wat er allemaal op me afkomt...
X

Snap heel goed dat je niet zo goed weet hoe je je moet voelen. Het is ook niet niks... Ik zal je niet opzadelen met mijn verhaal want wij hebben achteraf veel te lang gewacht om het op de natuurlijke manier te laten komen waardoor ik nog lange nasleep heb gehad van de miskraam. Verloskundige zei dat het normaal op die termijn niet meer is dan een “erge” menstruatie. Curretage heb ik uiteindelijk niet gehad dus daar kan ik je niets over vertellen... 
Heel toevallig heb ik gisteren weer positief getest, 4 maanden nadat we er de vorige keer achter kwamen dat we zwanger waren en dit was de 2e ronde proberen! Dus blijf hoop houden!!! 
Veel sterkte Lola! Hopelijk valt het allemaal mee... 

Bedankt voor jullie verhalen... die helpen me er wel wat door. En Linda; proficiat en geniet van de zwangerschap! 
Mijn vorige zwangerschap is erg stressvol verlopen. Met de baby was alles ok maar heb 10 jaar geleden al eens een miskraam gehad waardoor ik de muren op liep van de stress. Iedereen zei steeds, je mag je zo druk niet maken, da’s niet goed. Verder een goeie zwangerschap gehad en gezonde baby. Nu een leuke meid van 1,5 jaar. 
Bij deze zwangerschap voelde ik me erg ontspannen omdat ik er het volste vertrouwen in had doordat ik al een baby op de wereld heb gezet en loopt het mis... De natuur zit toch raar in mekaar ...
10 jaar geleden kreeg ik pilletjes mee die ik moest opsteken en de dag erna een curettage. De zwangerschap toen was ongepland. Nu wilde ik absoluut die pilletjes niet meer. Ik ben daar echt door getraumatiseerd geweest van de pijn. Nu zit ik wat af te wachten tot het hopelijk vanzelf op gang komt. Al wat bloedverlies gehad maar is weer gestopt. Maar ik durf nergens te gaan, ben bang dat het plots begint als ik ergens in een winkel sta of zo. 
Vond het wel leuk te horen dat jullie zo snel weer zwanger raakten. Is het beste medicijn denk ik, niet zitten treuren maar snel weer toekomst plannen maken. 
Nu zit ik wel nog met een grote vraag die ik maandag ook eens aan de gyn zal stellen. Ik voel me niet schuldig of zo maar omdat het al de tweede keer is, zou het aan mij liggen of is dit gewoon dikke pech? 
Bedankt voor de reacties en om jullie verhalen te delen! Doet deugd. X

Hee Lola, Absoluut niet denken dat het jouw schuld is. Miskraam kan je niet veroorzaken en ook niet tegengaan. In 9 van de 10 gevallen is er in de samensmelting van de zaadcel en de eicel iets niet helemaal goed gegaan, waardoor de ontwikkeling ergens spaakloopt. 
Tegen ons is ook gezegd toen wij een miskraam kregen dat bij een volgende zwangerschap de kans even groot is op een miskraam. Pas bij 3 of meerdere miskramen achter elkaar kan er iets anders aan de hand zijn. Bijvoorbeeld een afwijking aan de baarmoeder/zaadcellen of dat jij en je partner genetisch gewoon niet bij elkaar passen.

Mijn miskraam verliep niet zoals ze tegen mij zeiden dat hij ging lopen. Eigenlijk ging het bij mij in een sneltreinvaart. 22 december werd ik wakker met rugpijn.. Exact hetzelfde gevoel als wanneer ik normaal gesproken ongesteld werd. Ik ging direct naar de W.C. en ja hoor; ik veegde bloed af. Het was niet veel, maar wel gewoon rood/roze. Dit in combinatie met die rugpijn was voor mij duidelijk; foute boel. Ik maakte mijn vriend wakker en zei: ik bloed! Hij gelijk mij geruststellen, ga nou maar niet van het ergste uit. Toevallig moest ik die ochtend naar de huisarts i.v.m. oorontsteking. Ik dacht dan kan ik gelijk vragen hoe en wat. Kom ik daar aan, barst ik natuurlijk in janken uit, ontroostbaar (Fijn die hormonen!). Verhaal uitgelegd en de huisarts zei, bloedverlies komt heel vaak voor tijdens zwangerschappen en hoeft niet direct het ergste te betekenen. Bel voor de zekerheid maar je verloskundige en vraag wat hij/zij ervan denkt. Dus ik bel de verloskundige en leg mijn verhaal uit. Het bloedverlies was inmiddels ook iets verergerd en leek nu gewoon op een normale menstruatie. Ze vroeg of ik ook stolsels verloor. Dit was (nog) niet het geval. Ik mocht eind van de middag langskomen voor een spoedecho. Toen we eindelijk de echo hadden, was daar tot mijn grote verbazing nog een vruchtje te zien MET een kloppend hartje!! De verloskundige zij hierbij wel dat de hartslag aan de trage kant was. Ze gaf twee redenen. 1. Het vruchtje is iets minder oud als wij dachten en het hartje is net begonnen met kloppen. 2. Het vruchtje is stervende en het hartje zal stoppen. Ze kon overigens niet zien waar de bloeding vandaan kwam. Met een sprankje hoop verlaten wij het ziekenhuis. Twee uur later ging het al mis. Toen ik naar de W.C. ging voelde ik iets uit mij 'floepen'. Dit was het. Het was gedaan. Ik was niet meer zwanger. Ik kon alleen maar janken, janken, janken. Ik voelde mij zo'n mislukkeling en was zo intens verdrietig. Daarna heb ik nog 5 dagen gebloed en 28 december mocht ik terug op controle. (Dit was eigenlijk mijn eerste afspraak met de verloskundige, de intake). Op de echo zagen we dat de baarmoeder alweer helemaal gesloten was en er was niets meer te zien van een eventuele zwangerschap. 25 dagen na mijn miskraam werd ik alweer ongesteld. Terwijl tegen mij gezegd werd dat de eerste ongesteldheid altijd even op zich laat wachten omdat het lichaam tijd nodig heeft om te herstellen. Zo'n 6 tot 8 weken. En omdat ik normaal altijd een cyclus had van 30 tot 35 dagen ging ik er ook wel vanuit dat het wel eventjes zou duren voordat het weer op gang kwam. 30 dagen na mijn eerste ongesteldheid had ik weer een positieve test in mijn handen!!! Nu weer 5.6 weken zwanger!
Bij mij is alles dus echt heel erg snel gegaan. De miskraam, het herstel en het opnieuw zwanger worden.
Over twee weken heb ik 'weer' eerste echo op de planning staan. Ik vind het wel mega spannend en ben elke keer bang dat het weer misloopt, al ga ik er wel van uit dat mijn lichaam wel in de gaten heeft of het fout zit of niet. Ik denk dat iemand die een miskraam heeft meegemaakt, altijd in de eerste weken met die angst leeft. Ik heb elke keer dat ik het ene moment denk, het zit goed en 2 minuten later dat ik denk het zit niet goed. Ik kan niet wachten op die echo en dat ik te horen krijg dat hij/zij het helemaal goed doet. Pas dan heb ik weer rust.

Lola, wat jammer... heel veel sterkte & geef jezelf de tijd dit te verwerken!