Bang, blij, hoe kom ik nog 3 weken door?

Hallo allemaal. Ik voel mij bevoorrecht als ik vertel dat ik na 1x en onz eerste poging een positieve test in mijn handen mocht hebben. Ik ben morgen precies 5 weken en ik voel me beter dan ooit. Ik voel me energiek, ik heb geen vreetbuien want mijn eetlust is gek genoeg juist minder? 
In mijn naaste omgeving zijn er dames geweest, mijn zus met 2 miskramen en mijn schoonzus met een miskraam na 7 weken. Hierdoor staan mijn vriend en ik best wel bang in deze, wat zo een mooie tijd moet zijn. We durven er bijna niet van te genieten alhoewel ik mezelf hier juist toe dwing, omdat we zo bang jij dat we over drie weken geen hartje horen of dat het niet goed zit. Het voelt zegmaar als; to good to be true. Het gekke is dat ik het ene moment euforisch ben en het andere moment gek van onzekerheid, ik zou zo graag een kijkje nemen daarbinnen, het enige dat ik hoop is dat er een kindje groeit. Mijn omgeving heeft het al over een geslacht terwijl ik alleen maar denk, geslacht? Ik zie het als een kindje dat mij heeft uitgekozen en wat dat ook mag zijn, ik hoop dat het mijn kindje wordt.. ik moet nog 3 weken wachten tot de eerste echo. Zijn er tis van jullie om hier doorheen te komen met wat Meer gemoedsrust? Zijn er andere manieren om te kunnen weten dat het goed zit? Ik heb namelijk helemaal geen klachten, alleen wat puistjes en minder eetlust en een gevoelige borst. Niet neoemenswaaridige krampjes zie ik niet als klacht, dat hoort er volgens mij bij. Help een onzekere ‘mamma’ xx

Welkom in de hormonen wereld! Je leven staat na een test op z'n kop. Geef dat de ruimte en accepteer dat. Ik hoop ook op een meisje maar zie het niet zo, tis nu ons kleinste kindje.mijn ervaring is dat je echt die 8 maanden nodig hebt er naar toe te groeien. 
En gelukkig hoef je die eerste weken helemaal niet kotsende door hoor, bij iedereen weer anders. 
Kom je gezellig bij de juni groep? We schelen elkaar niet zoveel, ben 5,5 week zwanger. 

Gelukkig! Klinkt goed en gelukkig al wat geruststellender! Ik kom graag bij de juni groep. Ik ben wel benieuwd waarom je hoopt op een meisje trouwens.. ik hoop op een kindje namelijk, haha. Ik heb nooit een voorkeur gehaald eigenlijk. Ja vroeger als kind wilde ik alleen jongens poppen haha. Maar als je me nu vraagt wat hoop je dat het is.. heel gek maar ik heb geen voorgevoel en ook geen voorkeur. Ik vind beide zó leuk, een kindje van jezelf... dat is toch het mooiste dat je als mens mag meemaken, die hormonen gieren alle kanten op bij mij want ik kan nergens anders meer aan denken. Haha! 

Ach ja na 3 jongens wil ik nu wel eens die meidennaam gebruiken haha

Hoi Nij, heel herkenbaar hoor... Zo voelde ik me ook met 5 weken. Wilde zo graag even binnen kijken om zeker te weten dat er echt iets groeide. Gelukkig bij 8 weken mijn intake en een mooi kloppend hartje... Ik wou dat ik kon zeggen dat het weggaat, maar ik leefde op dezelfde manier weer naar de 12 weken echo toe. En toen weer ene prachtig beweeglijk kindje in beeld. Inmiddels ben ik bijna 16 weken en ik bedenk me nu dat ik me nu niet meer zo druk maak. Zal rond de 20 weken echo wel weer spannender worden, maar je moet er gewoon maar een beetje vertrouwen in hebben. Het feit dat het bij anderen niet goed ging, zegt niks over jou. 
Vooral die omslag tussen blij en bang is heel herkenbaar. De hormonen spelen een spelletje met je. Ik ben ook iemand die gezegend is met weinig klachten, geen misselijkheid, wel moe, maar oke (geloof me, dat komt ook echt nog wel). Het kan allemaal nog komen, maar het kan ook wegblijven. 5 weken is nog niet zover dat de hormonen al pieken. Dat duurt nog een week of 8/9 geloof ik... Het zegt helemaal niks dus! 

Gefeliciteerd meid. 

Je moet proberen te genieten. Ik zelf heb er niet echt van kunnen genieten. Ik schrok altijd wakker met het idee dat ik een miskraam had, maar bij mij had het een andere rede. Bij mij was het zo, dat een bekangrijk persoon mij een miskraam had toegewenst waardoor ik tot de bevalling bang was. Bij mij was het meer als ik sliep dat ik bang was. Overdag niet. Mijn bloeddruk schoot omhoog en ik had heel veel last van harde buiken waardoor ik weeën remmers moest in brengen. Overdag wanneer ik mijn kleine niet voelde ging er wel van alles door mijn hoofd. Maar ik ben bevallen van een lief mannetje. Probeer het los te laten. Niet denken omdat je mensen kent die miskraam hebben gehad dat het jou ook overkomt. Het kan iedereen overkomen maar je moet proberen te genieten. Wanneer je kleine er is ga je het zwanger zijn missen haha.