Zwangerschap vertellen moeilijke situatie

Misschien hier mensen met ervaring... 
Ik ben in verwachting en enorm blij. Maar nu mijn probleem, ik durf het niet te vertellen aan sommige mensen omdat er bij hen ongewenste kinderloosheid speelt  
Wil hen geen pijn doen maar mn buik word dikker en ik moet wel maar hoe dan...? 

Ja heel lastig en ik snap dat het anderen kan kwetsen, naar het is nu eenmaal oneerlijk verdeeld in de wereld en jij hebt er ook niet voor gekozen dat het jou wel lukt en een vriendin/zus/familie niet. Ik heb zelf 1 vriendinnetje en die wil heel graag kinderen, maar haar vriend wilde niet (dat had hij nooit verteld, hij had haar heel lang aan t lijntje gehouden en ineens kwam t hoge woord eruit), dus zijn ze uit elkaar gegaan na jaren. Ik was op dat moment 8 weken zwanger en toen het zover was om het te vertellen heb ik haar eerst een bericht gestuurd, niet omdat ik onpersoonlijk wilde doen, maar omdat ik haar de rust en ruimte wilde geven om het nieuws eerst zelf te verwerken. Dat heb ik er ook bij gezegd, dat ik het moeilijk vond en om die reden koos om het zo te doen. Zij vond dat heel fijn zei ze. Misschien kun jij dat ook doen. Of een kaart of een mail. Ik vond het vooral belangrijk dat ik haar niet voor t blok zette heel enthousiast te hoeven doen terwijl ze dat niet voelt. Al voelde t voor mij ook wel een beetje oneerlijk dat het mij gegund was en haar niet. Je schaamt je bijna een beetje. Uiteindelijk gun je iedereen op een dag moeder te mogen worden die dat graag wilt. En daar gaat het om. 

Het is juist fijn dat je dan je nieuws vroeg vertelt voordat allerlei andere mensen het al weten... Dan geef je ze tijd om het nieuws alvast te verwerken. Natuurlijk kun je erbij zeggen tegen hen dat je het lastig vindt om te vertellen omdat zij ongewenst kinderloos zijn. 

zo snel mogelijk vertellen. Ik ben zelf al 2 jaar aan het proberen om zwanger te worden en zou het appreciëren van de mensen die ervan weten, dat ze het direct vertellen. 

Ik weet niet hoe goede vrienden het zijn. Ik heb ook 2 stellen bij wie het moeilijk gaat. 1 stel was gelijk met mij in een medisch traject. Maar ik durfde het eerst ook niet te zeggen voor ik wit of het bij mn vrienden gelukt was. Vonden het uiteindelijk ook hartstikke leuk voor mij en ook niet erg. Het andere stel heb ik errst gesproken en ook uitgelegd etc. En die vinden het ook heel fijn om het van mij te horen en er zelf tijd te kunnen nemen er mee om te gaan. 

Zelf verloor ik een kindje terwijl vrijwel de hele vriendengroep achter elkaar zwanger werd. Dat heb ik pas heel laat verteld en dat was voor sommige best lastig. Ik vond het wel fijn als mensen me toen niet buitensloten bij het vertellen over zwangerschap om me geen pijn te doen. Ze begrepen ook beter dat ik het niet aankon om op kraambezoek te komen.

Toen ik mijn zoon verloor op 34wk zwanger, maakten mensen ook een bocht voor me. Zelf vond ik dat nóg harder. Precies of ze wouden niks meer met mij delen van hun zwangerschap om niet 'besmet' te geraken ofzo. Zelf hebben we ook 1 bevriend koppel die al 3j voor ons begonnen met zwanger worden. Ondertussen heb ik 1 dochter van 3,5j, een doodgeboren zoon en opnieuw bijna 33wk zwanger van een 3de kind. Ik heb hen altijd als eerst ingelicht. Alle 3  keren begonnen ze te huilen. Ze weten dat ik daar voor open sta. Ik versta hun gevoel. Je gunt het een ander maar toch vooral eens jezelf na al die jaren. Maar sluit hen niet zomaar uit. Want dan worden ze dubbel gestraft.