Zwaar ongelukkig - wat moet ik?

begrijp dat ik vast boze reacties ga krijgen maar voel me zo zwaar ongelukkig en moet mn verhaal kwijt want ik verzuip er in  
Ben 6 wk zwanger van mijn vriend. wonen samen in een krappe huurwoning. vriend heeft parttime baan, financieel niet ruim, mogelijkheid voor meer uren zijn er niet voor hem heel misschien in de toekomst. ik ben net mn baan kwijtgeraakt. werkte als productiemedewerker maar lichamelijk wat het te zwaar. ben afgestudeerd als psycholoog in 2012 maar werk vinden blijkt gans onmogelijk.  
Heb zeer zware jeugd gehad, altijd volgehouden met idee: later wordt het beter. Nu is het later en is het niet beter en ik vraag me af waar ik het nog voor doe.
Wat ik voor ogen had:
- leuke baan als psycholoog
- leuke eigen koopwoning opknapper om helemaal ons eigen stekkie te maken
- man ook met goed salaris om fijn te kunnen leven
wat ik heb:
- niets noppes nada aan inkomen
- klein huurhuisje waar veel aan mis is
- vriend die een schat is maar financieel kan hij me niet geven wat ik zo graag wil
kind komt dus in geheel andere situatie dan ik had gewild. weet dat het leven zo loopt als het loopt en dat je nooit weet wat de toekomst brengt maar ik voel me zo ongelukkig.

twijfel of ik dit kindje wel wil. wat heb ik het nou te bieden?
omgeving zal schande spreken van een zwangerschap weet ik nu al. situatie is er niet geschikt voor vinden zij ook.

maar wat is belangrijker een vriend die veel verdiend of een waarvan je weet dat hij de liefste leukste papa zal zijn. ik dacht altijd het laatste en nu puntje bij paaltje komt slaat twijfel toe. voel me zo egoistisch hierdoor.

kan dit gevoel ook door de hormonen komen? ken mezelf helemaal niet zo

Hoi deze gevoelens kunnen perfect door de hormonen komen, ik heb die ook gehad bij mijn eerste zwangerschap, ik durf wedden dat veel vrouwen wat onzeker worden bij een zwangerschap op alle vlakken, ook al hebben ze het financieel vlak goed, andere factoren spelen ook een rol!
Wij hadden het financieel ook niet breed, maar waar een wil is is een weg, je moet er het beste van maken en samen oplossingen zoeken...je kan goedkoop spullen zoeken enzo..als je elkaar graag ziet en samen voor dat kindje wil gaan... samen verantwoordelijkheid opnemen, dan komt alles goed.
Wie weet kan je vriend nog een job bijzoeken wanneer het kan, alle beetjes helpen...
Reacties van omstaanden moet je je niet aantrekken, jullie moeten vooruit ,wij zijn er ook geraakt hoor met veel te werken, ben nu zwa nger van 2de en de angst is er ook hoor terug van zal het wel lukken enzo maar alles wijst zichzelf uit!
Wij hebben nu ook ons eigen huis en verbouwd enzo! Makkelijk gaat jammer genoeg noet maar toch, weten wat prioriteiten zijn he...
Blijven praten als koppel erover en elkaar steunen
Groetjes

Hey meid wat een verhaal.. maar je moet doen wat goed voelt..
mensen praten al heel snel... en vooroordelen hebben is voor sommige nog altijd makkelijker dan de echte reden vragen...
of je nu groot of klein woont.. luxe of geen luxe hebt wil voor zo'n klein hummeltje niets zeggen..
als je een kamertje met liefde kan maken met gekregen spullen is dat belangrijker dan luxe...
als het kindje in een warm nest komt is nog veel belangrijker.. dat het de aandacht en liefde krijgt..
dat is gewoon belangrijk.
misschien dat je vriend een job erbij kan doen waar hij net iets extra's bij kan verdienen... en zelf evt tijdelijk ook werk zoeken wat je leuk lijkt.. dat geeft energie en stimuleert om positief te blijven kijken..
leuke job als psycholoog zal het nu niet meteen worden.. maar hou dit als droom zodat je hier naar toe kan leven in de toekomst .
Ooit komt het goed, maar probeer het positief te zien...
en laat mensen maar praten, helaas heb je die altijd. Maar doe wat voor jullie goed voelt dat is het belangrijkste en dan weet ik heel zeker dat jullie hier uitkomen en heel sterk in jullie schoenen staan..

Anita, hoe gaat het nu?