Zwanger en Graves

Hoi, ik ben Ilja en na 14 maanden eindelijk voor de eerste keer zwanger. Mijn man en ik hadden het al over huisartsbezoek, onvruchtbaarheid, etc, en nu ben ik opeens zwanger. We zijn super blij. Vandaag precies 5 weken.
Ik heb al sinds mijn 13e de ziekte van Graves, en ik ben benieuwd of hier nog meer vrouwen zijn die dit ook hebben, zodat we misschien ervaringen uit kunnen wisselen. Ik vind het namelijk best wel spannend hoor, met die medicatie ophoging. Ik ben altijd zó ziek als de dosering niet 100% goed is.

Hoi Ilja,

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik moet je eerlijk zeggen dat ik niet weet wat de ziekte van Graves inhoud. Misschien zou je aan me willen uitleggen wat de ziekte is en wat het voor jou betekent?

Ik heb even de uitleg van de officiele graves-site gehaald. Die kunnen het 10x beter uitleggen dan ik, staat onderaan.
Sinds mijn 13e heb ik deze ziekte al, en hierdoor is mijn jeugd behoorlijk anders verlopen dan bij leeftijdsgenoten. Ik heb mij altijd 'anders' gevoeld. Gelukkig is dat gevoel in de loop van de jaren behoorlijk weggetrokken en heb ik er vrede mee dan ik soms op een wijf van 80 jaar lijk  (op tijd naar bed, alles met mate, sneller vermoeid).
Het 'vervelende' vind ik dat de zwangerschap niet spontaan/geheim kan zijn, aan de andere kant mag ik mij zeer gelukkig prijzen dat ik voor een graves-patiënt best snel zwanger ben geworden, maar 14 maanden.
Alles is van tevoren gepland en overlegd met de internist. En nu ik zwanger ben kijkt de internist, verloskundige en gynaecoloog over mijn schouder mee. Bloedprikken, medicatie ophogen, etc. Het ene moment boeit het mij niets en zit ik op mijn roze wolk, en het andere moment baal ik dat ik ook hierin niet 'normaal' mag zijn.
Vandaar de vraag of hier nog meer mensen zijn met deze ziekte.

De uitleg:
Normaalgesproken worden stoffen die het lichaam binnendringen door ons afweersysteem als lichaamsvreemd beschouwd, dat zijn de zogenaamde antigenen. Het afweersysteem van het lichaam reageert daarop door 'antistoffen' of 'antilichamen' aan te maken. Deze antistoffen bevinden zich in het bloed. Antilichamen zijn van nature dus al in het lichaam aanwezig en worden naar behoefte aangemaakt. Door de aanmaak van antistoffen komt er een proces op gang om deze door het lichaam als vreemd herkende cellen of celbestanddelen (antigenen) op te ruimen. Dit is een immunologische ontstekingsreactie.
Bij een auto-immuunziekte echter, produceert het lichaam iets afwijkende antistoffen die lichaamseigen cellen of weefsels aantasten en zelfs afbreken. Zo bestaan er diverse antistoffen of -lichamen die tegen specifieke organen gericht kunnen zijn, zoals de schildklier. Deze specifieke antistoffen beinvloeden de werking van de schildkliercellen waardoor deze te snel gaan werken of juist worden afgeremd.

Meid ik herken het! Alleen bij mij is de ziekte na 4 jaar uitgeblust en heeft de zwangerschap van mn zoontje me beter gemaakt ! Mijn zoontje is inmiddels 5 jaar. Ik had tijdens mijn zwangerschap geen medicatie meer nodig en dit is zo gebleven ! Beetje late reactie maar hoop dat alles goed is ? Groetjes sini

Wauw, dat is goed nieuws! Helaas werkt mijn schildklier überhaupt niet meer (en dat kan ook niet meer), dus dat gaat bij mij niet op.
Maar ik vind het echt super om te horen dat dat bij jou wel gebeurt is, dat is écht uniek.

Ja ik ben er dan ook enorm blij mee het is idd uniek... ik weet helaas Hoe het is...het is een vreselijke ziekte die niemand zich kan voorstellen.. sommige mensen begrepen mij niet eens.. Hoe gaat het met jou? En de zwangerschap? X

Het gaat een beetje op en neer. Ik zit voor mijn lichaam te laag (ik zit normaal gesproken over de bovengrens heen aan medicatie), maar nu moet ik dus binnen de waarden blijven omdat de artsen bang zijn dat de zwangerschap anders gevaar kan oplopen. Dus ik voel mij behoorlijk hypo, bleh. Ik houd mij er maar aan vast dat ons wondertje het tot nu toe goed doet.

Mensen begrijpen er vaak niets van, maar ja, leg maar eens uit aan iemand hoe het voelt. Gevoel is niet uit te leggen, als mensen het niet hebben mee gemaakt of een soort gelijk iets.

Ben je bang dat als je weer zwanger zou raken dat het dan misschien terug komt?

Pff heftig al die miskramen, zowel voor je lichaam als mentaal.
Wel fijn dat je zoontje overdag op school zat, zeker als je mentaal even een flinke dip had. Maar 2 jaar is best wel lang, ik vind 14 maanden al een ramp. Werd er onzeker van, en mijn gedachten gingen alle kanten op (adoptie, ivf, etc, etc). Dat zal jij ook gehad hebben.
Wat is mola? Dat ken ik namelijk niet, sorry.

Hoeveel weken ben je inmiddels onderweg? Fijn dat je dinsdag voor de echo terecht kunt, spannend. Ik duim voor je.

Ja mn zoontje zat iid op school en heb ook niets laten merken van mijn verdriet naar mn zoontje toe... Toen ik de mola zwangerschap had zei mn zoontje mama ik ga je buik kussen want er zitten baby's in... (situatie zei hij eergisteren ook). Ik had met zes weken mola een hcg gehalte van een vierling maar mola zijn dus alleen cellen die zich vermenigvuldigen en zo een heel groot trosje wordt. Echter die cellen kunnen in geheel je lichaam gaan zitten dus ook in je hersenen. Ja gewoon overal. Ik mocht zes maanden niet zwanger raken en geel pil slikken in hormonen. Als die blaasjes niet weg waren gegaan moest ik een chemo doen... Gelukkig niet het geval! Ik heb zes maanden moeten testen op hcg...eerst wekelijk erna maandelijks dat gelukkig heel goed omlaag ging. Als deze zwangerschap goed blijft gaan en ben bevallen moet ik opnieuw hcg blijven prikken want mola blaasjes kunnen weer gaan activeren.. Ja het is allemaal niet niks... maar ik geef het nu de laatste kans Eerst kregen we te horen nooit kinderen te kunnen krijgen.. (man heeft zwak zaad). Na een miskraam ben ik dan toch zwanger mogen worden na drie jaar van mn zoontje !! Ons grote wonder ons lieve mooie blonde engeltje

14 maanden is ook lang.. als men een kinderwens heeft is een half jaar nog lang begrijp het heel goed hoor! Heel lief dat je gaat duimen voor me alle duimpjes zijn heel erg welkom. Ik voel me goed heb de normale kwaaltjes en straal het uit volgens manlief Nu is het onze tijd durf het met zekerheid te zeggen.. gevoel...zegt vaak meer

Liefs Sini

En daarbij we hebben bewust gekozen voor geen medische malle molen... of natuurlijk of niet. En ja adoptie...het is een hele bult geld...ik zie het als kinderhandel. Sorry dat is mijn mening en ja als het geld er voor was heel graag ook gedacht over pleegkinderen! Dit zou ik alsnog graag willen

Oh excuses ik ben pas 5 weekjes maar weet niet precies wanneer mn eisprong is geweest had op dag 27 al een dikke streep en mn cyclus is gemiddeld 33 dagen.. ben benieuwd as dinsdag. Iig hoop ik dat we kunnen zien dat het iig op de goede plek zit.

Niet makkelijk allemaal, maar het klinkt alsof jij het jezelf leefbaar kan maken. Waarschijnlijk met zo af en toe een baal dag/avond.
Je eigen gevoel zegt 10x meer dan een dokterverklaring, dus we gaan van het beste uit.

Of ik voor ivf zou kiezen weet ik niet hoor, maar die gedachten kwamen allemaal in mij op. Ik zou zelf eerder voor adoptie kiezen dan voor pleegzorg, met de simpele reden dat je bij pleegzorg te maken hebt met de achterban van het kind. Eigen ouders, broertjes/zusjes, etc. Ik ben opgegroeid met vele pleegkinderen (mijn ouders deden aan pleegzorg) en in mijn huis komt het er NIET in. Dat gedoe met de familie van het kind. Vaak zijn die het niet eens met de plaatsing in het pleeggezin, en dan alle bedreigingen nog....nee bedankt.

Adoptie is inderdaad een legale mensenhandel, maar gelukkig wel met een goed doel voor ogen. De moeders een alternatief bieden en de kinderen een goede toekomst geven. Al zijn mij ook verhalen bekend van vrouwen die als fok-vrouw (ipv fokdier) gebruikt worden, iets waar veel meer aandacht voor moet komen, vind ik.