Schoonmoeder

Ach schoonmoeders....
Het zegt meer over haar dan over jou.... Wees blij dat ze op afstand woont en probeer het van je af te laten glijden!
Geniet van je zwangerschap!!

Ja dat ken ik ! Mijn schoonmoeder heeft sinds ik zwanger was van mijn eerste kindje geroepen dat ik het niet kan en het kindje aan haar moet geven , en ik kon niet eens voor mij en mijn man zorgen dus hoe dan wel voor een baby. En na de geboorte van mijn zoontje roept ze nog steeds dat ik alles verkeerd doe. Ik kan niet koken , niet schoonmaken , ik doe de luier van mijn kind niet goed ( wat je nou fout kan doen aan een luier weet ik niet ). En zo gaat het maar door , het is zo ongeveer non-stop. Dus heb ik besloten dat ik en mijn zoon daar niet meer heen gaan. Mijn man gaat natuurlijk wel maar dan is er altijd ruzie omdat zij vind dat ik mijn excuses moet aanbieden voor het innemen van haar plaats.. Ik snap niet precies wat ze daarmee bedoelt , ik ben altijd lief tegen dr geweest maar op de een of andere manier was het nooit goed , dus dan maar zo ! Het is een lastige situatie maar je moet er wel voor zorgen dat je er zelf niet heel ongelukkig van word , succes ermee ! Liefs manon

Als erop reageren niet helpt, een zwaar, dik rolgordijn optrekken bij iedere achterlijke opmerking die ze maakt! Succes.

Schoonmoeders!!! Om gek van te worden.
Mijn zoontje van 8 mnd is zo'n beetje een obsessie voor haar! Als ze hem 2 dgn niet gezien heeft staat ze al voor de deur!
Ik ben nu 12 weken zwanger van ons tweede kindje. Haar reactie was zeer negatief! Ze is bang dat ons zoontje op de 2e plaats komt. Heb d'r verteld dat al mijn kids op de eerste plaats komen, pppfff. Ik betrek haar nu ook helemaal niet bij de zwangerschap en kom er zo weinig mogelijk.
Ja, het blijven moeilijke wezens!

Ik ben blij dat ik een lieve schoonmoeder heb.. zeker nu ik in juli afscheid heb moeten nemen van mijn eigen moeder.. ze is nu een engeltje.
Het gemis is enorm, en zeker als er iets is of je wilt gewoon iets vragen dat het nu niet meer gaat.. ik ben blij dat ik een lieve schoonmoeder heb en met haar kan praten.. en er probeert te zijn voor me.. ze is niet opdringerig maar laat het wel ven mijn kant komen.

@ Dammie Ik heb het zelfde ik heb ook afscheid moeten nemen van mijn eigen moeder in juli. Nu heb ik een vraagje aan je ben je momenteel ook in verwachting? hoe ga jij er mee om?
Ik loop gelijk met mijn moeder mijn moeder is gister 9 weken niet meer bij ons en ik ben sins gister 9 weken in verwachting. en nog mooier is dat ik rond 4 mei ben uitgerekend en mijn moeder is 14 mei jarig. Nu moet ik 10 okt naar de verloskundige en heb moet een vragen lijst in vullen met allemaal vragen er in over mijn kinderziektes dat kan ik helaas allemaal niet meer vragen. hoe ga jij hier mee om. Van de ene kant ben ik super gelukkig met mijn klein wondertje en de andere kant ben ik nog bezig om alles een plaats te geven ivm mijn moeder

Tammy, mijn moeder is in 2004 overleden.
Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik veel vragen over hoe haar zwangerschap was geweest. Helaas kon ik het niet vragen.
Mijn vader is in 2009 overleden en mijn zoontje begint steeds meer op hem te lijken.
Ze zouden zo trots zijn!

Hoi Tammy

ik ben nu 35 weken zwanger. Toen het gebeurde was ik 25 weken..
Ik heb toen de verloskundige dat meteen verteld en begeleiden me heel goed. Zeker omdat het allemaal heel emotioneel is.
ik zit ook vaak met vragen die ik niet kan stellen nu.. sommige dingen weet ik toevallig wel.. maar soms heb je van die vragen..
nu ben ik opgenomen in het ziekenhuis voor observatie omdat mijn bloeddruk te hoog is. Verdere controles goed. Behalve mijn hoofdpijn.. en dan heb je zo'n moment dat je zo graag je moeder wil bellen..
mijn schoonmoeder is er dan wel voor me... maar is dan toch anders.. en dan mis ik mam ontzettend.
advies wat ik je wel kan geven is.. laat af en toe de tranen gaan als die er zijn.. ik heb ze lang proberen tegen te houden omdat ik dan harde buiken kreeg.. maar misschien was het beter dat ik ze meer had laten gaan...want ik merk nu dat ik er moeite mee heb en soms heel emotioneel ben...
en het gevoel als dadelijk het kindje geboren wordt.. en mam er niet bij is... ze is er wel maar op een andere manier .
Onze ukke puk is sinds het overlijden van mam heel beweeglijk.. ik voel haar goed en dat geeft me dan altijd een blij gevoel..
probeer ook te genietrn van je zwangerschap en de verloskundige helpen je heel goed... die ervaring heb ik.. zelfs eens in tranen uitgebarst maar ze waren er voor me en nog steeds..
sterkte meid.. het is niet niks..
zeker dat het zo dicht bij elkaar ligt. 9 weken geleden. 9 weken zwanger. 4 mei uitgeteld en je moeder 14 mei jarig... het heeft zo moeten zijn..het houdt je op de been en geeft je ook energie om door te gaan... een mooi wonder en geniet ervan..

liefd Dammie

Hoi Dammie,,

Ja dat is idd iets wat nooit zou moeten gebeuren afscheid nemen van je eigen moeder vooral als je haar soms zo hard nodig hebt, en waar je normaal helemaal niet bij stil staat,, want het is altijd al zo geweest als er iets was dat ik ff mijn moeder belde en nu lees ik dat bij jou ook. 
En met mijn schoonmoeder heb ik dat wel maar is toch anders ze  is een super lief mens e maar je mist toch het vertrouwde van je eigen ma.
Ik moet 10 okt voor de 1e keer naar de verloskundige dan hoop ik dat ik net z'n leuke krijg als jou 
voor jou natuurlijk heel veel succes je hoeft nog maar even toch?
Ik hoop dat ik iets van je hoor als je bevallen bent.

en dank je voor je lief berichtje ( ik heb er een traantje om moeten laten)

X Tamara

Hoi Tammy

Weet niet of je nog op dit forum zit. Maar heb na de bevalling niet meer gereageerd.
Ik ben met 37 weken en 5 dagen ingeleid. Allemaal goed gegaan. Prachtige dochter gekregen en zij is inmiddels al 19 maanden. Nu zwanger van ons 2de kindje. Ben nu 38 weken en 4 dagen zwanger dus aan het aftellen.
Na de bevalling van ons eerste meisje was ik echt een leeuw. Niemamd mocht haar vast houden. Was heel beschermend maar het deed me pijn dat mam er niet was. Dat zij niet mee kon genieten. Door dit had ik moeite om onze dochter aan iemand te geven om te bewonderen.
Tijdens mijn verlof ging het verder allemaal goed. Toen ik weer ging werken kwam de klap waar ik zo bang voor was. Ik heb tegen een verlate post natale depressie aangezeten. Heb begeleiding gekregen wat me wel goed deed. Ik kon alleen nog huilen. Achteraf had ik me ziek moeten melden, maar ben gewoon door gegaan. Uiteindelijk moest ik ineens 40 uur per week werken ipv mijn 20 uur en heb ik de knoop doorgehakt. En ben ik overgeplaats naar een andere afdeling. Toen was ik inmiddels zwanger van ons 2de kindje..
Ik heb nu ook af en toe ups en downs maar zijn wel beter in de hand te houden en kan er ook beter mee omgaan.
Hoe is het verder bij jou?

Ik vind het eerlijk gezegd nogal een hele raare opmerking en ze moest zich schamen om zo opmerking te maken. 
het komt op mij over als katten en jou uitdagen. 
Probeer hoe moeilijk ook boven haar te staan 
en denk bij elke vreemde opmerking 
het heeft niks met mij te maken 
Laat niemand jou een slecht gevoel over jezelf geven
Jij bent goed zoals je bent en iedereen heeft zo zijn of haar onzekerden dat is heel menselijk zou juist raar zijn en onmenselijk als je dar niet had.
jij weet wie je bent en daar gaat het om
als het haar of een ander niet bevalt dan is dat hun probleem. 
Men neemt je maar zoals je bent. 
Laat als het te ver gaat je man er anders iets van zeggen mocht het vaker voorkomen. 
Ik zou niet zelf terug opmerkingen maken anders kan ze dat altijd gebruiken door aan jou man te laten zien 
zie je ze gaat boos doen .
Blijf in je kracht staan  .
groetjes madelene.