Trouble in love paradise..

Op mijn vorige forum heb ik al mijn frustratie omtrent geld en mijn relatie geuit. 
Nu zijn we inmiddels iets meer dan 6 maanden verder. En ondertussen is er veel gebeurd. 

Mijn relatie is inmiddels wankel. Niet een hele fijne situatie, maar ik zie wel dat we allebei ons voor de volle 100% inzetten voor de kinderen. Voor mijn gevoel hebben zij het niet in de gaten. Mede ook doordat ze allebei vrij jong zijn. 
En er wel rust en regelmaat voor ze is. 

Alleen ik zelf ga er aan onderdoor. Ik merk het aan mezelf als persoon. Ik vind het prettig om naar huis te gaan als mijn partner er niet is.. ik ga me meer ergeren aan hem als hij er wel is.  Ik heb vanaf november ook contact met iemand anders, wat begon als gewoon vriendschappelijk contact (hij is een oude bekende van mij) is nu op een punt van verliefdheid aanbeland. Het liefst zou ik heel graag bij hem zijn. En het punt dat ik twee kinderen heb is voor hem geen bezwaar. (ook niet voor zijn familie dat terzijde) 


Ik heb na oud&nieuw dit wel verteld aan mijn partner, wat natuurlijk niet leuk om te horen is, als je vrouw verliefd wordt op iemand anders. Maar ik kon het ook niet voor me houden. 
Nu zit ik met de verschrikkelijke keuze..

Wat ga ik doen? Ga ik voor mijn huwelijk, waar ik me op dit moment niet prettig in voel. Vanwege het feit dat mijn man zijn geld en andere leuke dingen niet met mij deelt. mij rond laten komen van het kleine beetje wat ik over houd..waarmee ik me erg ondergewaardeerd voel als vrouw. En me niet zijn liefde van zijn leven laat voelen. Ik voel me op dit moment schofterig behandeld. Ook erover praten en de veranderingen aangeven die ik zo graag zou willen zien hebben tot dusver niks opgeleverd. Mede doordat hij veel van huis is in de avonden en overdag, sta ik er veel alleen voor en ben ik voor me gevoel weggevlucht in de armen van een ander. 

Mijn partner heeft aangegeven wel van mij te houden, maar doet daar vervolgens niet veel mee voor mijn gevoel. Ook is hij boos omdat ik gevoelens voor een ander heb. 

Maar dan heb ik nog wel twee hele lieve kindjes van ons samen. Die ik het liefste een papa en mama geef die samen er voor gaan. En er altijd voor ze zijn. Het zou me echt verdriet doen als ik ze straks niet altijd meer zie  dat maakt het zo moeilijk...

Of ik kies voor de andere optie en dat is dat ik kies voor de man die me wel heel gelukkig maakt. En alles voor me zou willen doen. En die me gewoon accepteert zoals ik ben. Maar dat voelt ook als eng, omdat ik dan toch mijn huidige comfort zone, van mijn huis en de huidige verdeling van taken omtrent de verzorging van de kindjes omgooi. 

Ik vind het zo moeilijk.   zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Het was ook niet de bedoeling om gevoelens te krijgen voor een ander.. ik heb geprobeerd om niet meer aan hem te denken. maar dat helpt niet.

Ja, ervaring mee!

Mijn verhaal lijkt op het jouwe, behalve dat mijn ex wel alles deelde maar niet mijn hart meer vulde, en wij als broer en zus leefden.
Ik ben met 2 jonge kids verder gegaan met "die ander" en wij verwachten nu na 7 jaar samen een kindje. Het is kei zwaar geweest, voor alle partijen, maar gelukkig zijn we nu allemaal!
Ook ex heeft een lieve  vriendin, en door mijn geluk ben ik een veel leukere mama!

Succes meid, keiharde lastige keuzes!

Dankjewel voor je reactie, ja het blijft moeilijk. Ik heb er zojuist ook over gesproken met de GGZ medewerker van de huisarts, omdat ik er even goed doorheen zat. Wat ik nu moet, 
En zij gaf aan dat het ook niet gezond is als jezelf keihard werkt en de helft minder verdiend, en dan toch krom moet leggen om rond te komen en je partner alles royaal uitgeeft en/of kan sparen ..

Ze wil nu ook dat ik eerst aan mezelf ga werken dat ik leer om beter voor mezelf op te komen. Zodat ik weer wat sterker wordt, want zijn dominante gedrag heeft er nu voor gezorgd dat ik mezelf te makkelijk wegcijfer. Mede daardoor zijn mijn gevoelens voor hem ook verloren gegaan. 

Ik draag kleding nog van voor de bevalling van mijn oudste dochter. En gisteren had ik mijn ov chipkaart opgeladen van het huishoudgeld, want ik kon gewoon echt niet anders. En daar heb ik zo'n commentaar op gekregen alsof ik 100 euro over de balk heb gesmeten voor mezelf. ipv 10 euro op mijn ov chipkaart om onze dochter op te kunnen halen last minute omdat ik een lekke band had ... Dat soort dingen storen mij nu zo erg. 

Sorry dat ik nogmaals mijn ei kwijt moet, maar er is zoveel gebeurd en ik heb niemand om er mee over te praten

Heel herkenbaar meis.
En uit ervaring weet ik dat je zijn gedrag niet gaat veranderen. . Aard van het beestje vrees ik.
Mocht je eens willen praten mag je me altijd privé berichten.  Ik ben inmiddels gescheiden en dolgelukkig in een nieuwe relatie. 
Houd je rug recht meis! Je bent het waard.
En het is niet gek dat je de warmte van een ander voelt. Mag jij ook een stuk liefde en waardering hebben.

Moeilijke situatie. Als ik lees hoe je partner je behandeld denk ik als eerste wegwezen. Naar mijn idee kunnen je kids niet gelukkig zijn/blijven in deze situatie, als het niet goed zit tussen papa en mama. Het volgende wat ok denk is wel: meteen in een andere relatie vluchten is ook niet goed. En zeker niet voor je kids, die zullen tijd nodig hebben om de scheiding te verwerken. En als ik jou was zou ik dat ook voor jezelf eerst doen. Kom eerst tot rust, leer je grenzen en leer opkomen voor jezelf voor je weer met iemand het diepe induikt maar denk vooral aan je kids

Voor je gaat samenwonen met de nieuwe man, is het belangrijk om je in te lezen over stiefouders.
Je kinderen krijgen dan een stiefvader en mogelijk ook een stiefmoeder.
Dat is nieuw voor hen, en de start van zo'n relatie is erg bepalend voor de slagingskans van de relatie tussen stiefouder en stiefkind.

bedankt voor jullie lieve reacties. Op dit moment ben ik alleen met mijn twee kindjes. En de relatie met mijn 'grote liefde' staat op een super laag pitje. Mijn ex oefent heel veel druk op me uit. En is niet bepaald netjes tegen mij. Ik word daar snel verdrietig van. Ik ben van nature niet Zo assertief. Daarnaast heb ik geen andere plek waar ik makkelijk naar toe kan. Geen uitzicht op een sociale huurwoning. Pas over 6 jaar. En particuliere huurwoningen kan ik niet betalen op het moment. Mijn ouders en familie wonen ver weg en voor het eerst voel ik me heel alleen.