feeder, anorexia, zelfmoordpogingen

Toen ik 25 jaar oud was ontmoette ik J, een gespierde grote man met een ontzettend sexy uitstraling. we waren beide aan het sporten in de sportschool toen die naar mij toe kwam en vroeg waarom sport jij? je hebt het toch helemaal niet nodig? ik lachte en zei ik wil gewoon in vorm blijven. na heel veel samen hebben gepraat tijdens het sporten hadden we elkaars nummer uitgewisseld.
anderhalve maand later kregen we een relatie en 4 maanden later woonden we al bij elkaar. Het viel me altijd al op dat hij heel de tijd zei dat ik weinig eette en dat ik meer moest eten, maar had er niet bij stil gestaan dat hij een feeder was.
In die tijd dat we gingen samenwonen had ik het heel druk met mijn baan en kon ik weinig tot niet sporten. 
daardoor werd ik al wat dikker maar niet storend aangezien ik ook wel heel weinig woog (52,5 kg).
J kwam ook steeds vaker thuis met vet eten: friet, chips, pizza, snoep, kapsalon en andere ongezonden dingen. Ik merkte eigenlijk niet echt dat ik aan het aankomen was ik had ondertussen al de 60 kg bereikt na 5 maanden relatie. 
En toen vroeg hij mij ten huwelijk en 8 maanden later gingen we trouwen (ondertussen al de 70 kg bereikt), hij begon steeds vaker tegen mij te zeggen dat ik mooi was en dat ik zo'n lekker figuur had waardoor ik niet echt de drang voelde om te gaan afvallen. 
Toen begon het ook steeds meer in mijn omgeving op te vallen dat ik wel een beetje dik was geworden. mensen zijden dat ze het goed vonden dat ik een beetje aankwam omdat ze mij wel erg dun vonden maar dat ze mij nu wel een beetje dik vonden.
Het raakte mij en ik ging daarmee naar J, hij zei je bent alleen maar knapper geworden sinds je bent aangekomen, en ik geloofde hem.

uiteindelijk toen we 21 maanden getrouwd waren had ik de 120 kg bereikt. 
Hoe ik het zover heb laten komen? geen flauw idee ik was denk ik te verliefd. 
Ik kreeg dagelijks te horen dat ik en vet varken ben en dat als ik zo doorga over 1 jaar 200 kg weeg en overlijd. 
Mijn moeder wilde me helpen om af te vallen maar zie dat ik dan wel weg moest gaan bij J, omdat hij dit veroorzaakt. maar dat wilde ik niet ik was nogsteeds te verliefd. ik vertelde tegen J dat ik wilde gaan afvallen maar dat weiste hij direct af, hij zei ******* je bent zo mooi nu je moet echt niet gaan afvallen. dus ging ik toch niet afvallen, ik voelde me niet fijn in mijn lichaam en vond het verschrikkelijk lelijk maar het enigste wat telde was of mijn man het mooi vond, hoe naïef eigenlijk denk ik achteraf.
5 maanden later was der weer 15 kg bij gekomen en belande ik in het ziekenhuis omdat ik last had van mijn hart. de dokters vertelde mij dat als ik niet ging afvallen dat ik zouw overlijden binnen 10 jaar. 
Mijn moeder heeft mij toen weg gehaald bij J en mij in huis genomen. 
Ze zette mij voor de spiegel neer en zei kijk! kijk godverdomme nu is naar jezelf. kijk wat J en jijzelf je hebt aangedaan. word je hier vrolijk van en zo ging het door, ik begon te huilen en zag het eindelijk in. vanaf dat moment begon ik met afvallen.
Ik woonde nogsteeds bij mijn moeder dus ik kreeg was streng op dieet. na 6 maanden waren der 40 kg vanaf ik woog toen 95 kg. en weer 6 maanden later waren der weer 20 kg vanaf, 75 kg woog ik nog. 
Mijn moeder vond het zo goed, ze zei je heb nog wel een klein beetje overgewicht maar je moet zelf weten of je dat er op wilt laten of niet.
Ik besloot vanaf dat moment weer op mijzelf te gaan wonen, de scheiding was geregeld en ik wilde een nieuw begin maken. ik ben toen naar milaan verhuisd, de stad waar ik altijd al wilde wonen en ik wilde oud worden.
de perfecte timing voor een nieuw begin, zo zag ik het.
Ik werkte in Nederland als fotograaf voor modellen en wilde dat in Milaan graag doorzetten, het duurde een tijdje voor ik een baan had maar uiteindelijk had ik er een.
In die tijd in nederland dat ik aan het afvallen was vond ik het al moeilijk om naar die modellen te kijken en later naar mijzelf, maar toen werd dat nog moeilijker. ik begon weer steeds minder te eten, tot het moment dat ik nog maar 50 kg weegde, nog minder dan voorheen. Mijn moeder heeft mij toen naar de dokter gestuurd en daar kreeg ik een bepaalde diagnose (ik ben de naam vergeten), het was zo dat ik dacht als iemand die anorexia heeft maar dat ik nog geen extreem ondergewicht had, alhoewel ik wel al ondergewicht had.
Daarvoor ging in therapie maar dat hielp niet, ik viel nog steeds kilo's af tot ik nog maar 36 kg woog toen ben ik opgenomen.
Na jarenlang ziekenhuis in ziekenhuis uit, vele opname's en 2 zelfmoordpogingen ontmoete ik M, door hem zag ik het leven weer zitten en ben ik uiteindelijk genezen van mijn anorexia. 
Als M niet in mijn leven was gekomen, had ik dit bericht misschien nooit kunnen schrijven dan was ik er misschien niet meer geweest of was ik nogsteeds depressief.

Ik ben nu 40 jaar en heb 3 prachtige kinderen en in blijde verwachting van ons 4de kindje. nog steeds happy met M en ondertussen zelfs getrouwd.

Wauw wat een verhaal zeg! Vraag me af wat een feder is.. 
wat een gelukkig eind, wat mooi hoop dat je voor altijd kan genieten van jezelf en je kinderen en je man.

Een feeder is iemand die ervan houdt om zijn geliefde te zien eten en ze daarvan dik te zien worden. Voor hun geldt 'hoe dikker hoe beter' en daardoor geen ze hun geliefde vaak vet eten. Ze proppen hun geliefde graag vol! ...

Jeetje meis wat een verhaal ik hoop dat je een prachtig leven verder zult hebben en gaat genieten van jullie kindje die gaat komen Liefs