Man twijfelt aan mij als moeder

Ik ben in de war en verdrietig. Ongepland zwanger maar het kindje is zeker welkom, wel moet ik er nog aan wennen. Maar nu heb ik problemen met mijn man met wie ik nog meer kindjes heb. Hij zet zijn vraagtekens bij mij in de omgang met de kinderen. Ik vind mezelf een lieve zorgzame moeder die het soms best even zwaar heeft net als andere moeders. 
Mijn man werkt niet al jaren niet en wil volgens mij gewoon niet aan het werk. Hij zegt het niet te vertrouwen thuis met mij, en dat vreet aan me. De enige reden van hem is dat ik niet veel natuurlijk overwicht heb. Ik vind het onzin en wil dat hij gaat werken.

Doordat hij niet werkt ga ik maar weer werken en pak van alles aan. Dan hou ik het niet vol door de druk om fulltime te werken en word ik ziek van de stress en krijg depressieve klachten. Als ik dan een tijdje bij huis zit doe ik van lles thuis niet goed vindt hij. Het huishouden en de kinderen etc, elke dag gezeur. Dan ga ik na een tijdje maar weer aan het werk want er moet toch iemand opstaan en hij doet het niet. Vervolgens ga ik mezelf dan weer voorbij en word ik weer ziek. 
Nu zwanger en twijfelt hij aan mijn kunnen als moeder voor ook dit kindje....ik word er zo verdrietig van

Sorry dat ik het zeg, maar ik vind dit geen normale situatie. Hebben jullie al eens overwogen om met iemand hierover te praten. Het lijkt mij niet meer dan logisch dat hij (mits er geen medische beperking is) gewoon weer aan het werk gaat. Mogelijk kan jij dan een dagje minder werken en meer ontspannen. Het is wel goed om hier iets mee te doen, want dit lijkt me geen houdbare situatie. 
Ook in de situatie met je kinderen kun je misschien iemand inschakelen. Het is mogelijk dat je door vermoeidheid en stress wat minder zin hebt in discussie met je kinderen en dus in zijn ogen niet streng genoeg bent. Ik ben van mening dat je je allebei moet inzetten voor je werk en je gezin en als hij geen "zin" heeft om dat te doen ben je m.i. beter af zonder hem.

Het lijkt me vreselijk als je partner je niet vertrouwt in de opvoeding van de kinderen. Misschien moet hier eens (samen met een onpartijdig iemand) over gesproken worden? 
De relatie wordt zo denk ik ook erg onevenwichtig, wat niet goed is.

Ga er vanuit dat als hij altijd thuis is dat hij het gros van de opvoeding en huishouden ook doet toch? Als een moderne huisvader? Hij zit toch niet de hele dag op zijn luie gat en verwacht dat jij dat ook nog doet als je werkt?
Denk zowiezo dat relatietherapie iets voor jullie is.  Het is wel heel erg dat hij jouw niet vertrouwd met je eigen kinderen.