Advies nodig

Hoi alle, 

Ik zit met het volgende dilemma. 

Ik heb op de nacht van 13 op 14 sep seks gehad met mijn vriend. Ik zou vrijdag in mijn vruchtbare periode komen en omdat wij niet echt bezig zijn met kinderen, hebben we voor het zingen de kerk uit toegepast. 
Ik lag op mijn buik en ik weet dat ik de hele lading op mijn rug heb gekregen (sorry voor de details)

Op zaterdag avond 15 sep heb ik met mijn dronken hersens een slippertje begaan met meneer B. Wel met condoom overigens.

op Woensdag ochtend 19 sep. voelde ik mijn eiersprong. 

op Woensdag 26 september kreeg ik licht bloedverlies en 2 dagen later had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. 

Mijn vriend reageerde geschokt en twijfelachtig. Hij wist zeker dat hij niet in mij klaar gekomen was, en had nog voor de vrijpartij paar keer geplast. 
Door zijn reactie begon ik te twijfelen en heb ik meneer B gebeld. Die reageerde nog geschokter, want hij was even vergeten te vertellen dat de condoom gescheurd was. 
Nou heb ik alles eerlijk tegen mijn vriend moeten vertellen en is de relatie nou over. 
Ik stelde nog een prenatale zwangerschapstest voor (ik was natuurlijk in alle staten) maar hij wil niet meewerken. Zijn reactie was dan ook: “ de kans dat ik de vader ben is nihil. Beter houd je dat geld maar voor het opvoeden van je kind “ 
Heeft hij gelijk, is de kans echt zo klein. Is er nog een manier dat ik hem kan overtuigen om wel daaraan mee te werken? Meneer B wil er ook niks van weten aangezien hij getrouwd is. 

Ik weet niet meer wat ik moet doen.. 

Hoi anoniempje 144478, 
Wat een lastige situatie! Ten eerste wil ik je een compliment geven dat je het verteld hebt. Dat kost echt veel kracht maar is zeker het beste! 

Als moeder van een overleden kindje (en geen kinderen verder heeft) kan ik je vertellen dat een kindje krijgen echt niet vanzelfsprekend is. Als jouw situatie het toelaat en je graag een kind zou willen zou ik je adviseren het kindje zelf op te voeden. En waar mogelijk steun te zoeken in je omgeving. Ik weet niet of je ex vriend en meneer B op elkaar lijken maar wellicht zie je het na de geboorte van wie het kindje is. Ik acht de kans wel heel groot dat het kindje van meneer B is. Luister vooral naar wat je gevoel zegt. 

Dankjewel Anoniempje 1444478
mijn gevoel zegt ook dat het van B is maar ik hoop dat ik ernaast zit. 
Alles is vergooid nou. Ik kan niet eens meer genieten van de zwangerschap. Stress en huil de hele dag.. 

Ik denk dat daar een hele kleine kans voor is en je je beter kunt voorbereiden dan het van man B is. En ik snap dat het moeilijk is te genieten. Maar probeer wel te genieten dat er een levend kindje in je groeit. Die heeft niet gevraagd om de situatie en verdiend net zo veel liefde als een kindje dat wel gepland was. Hoe moeilijk het er nu ook uit ziet, bedenk dat er altijd uiteindelijk een oplossing is. Dan niet met de man waar je van houd maar zoiezo wel met jou en een mooi kindje. Wie weet hoe de dingen nog gaan lopen. Er is ondanks de dronken bui toch een reden dat je over die grens gegaan bent. Misschien kun je in je hoofd bij het begin beginnen en bedenken waarom je dat alsnog gedaan hebt. En vanuit daar verder ontrafelen? 

Hoi Anoniempje 140854. De reden dat ik vreemd ben gegaan heeft niets te maken emt het feit dat er iets niet goed zat tussen mijn vriend en ik. In tegendeel. Alles gaat goed, te goed misschien. Nooit ruzie (zijn al 7 jaar samen). Af en toe miste ik zelf de drama (nou ja die heb ik nu gekregen, god straft onmiddelijk)
Uiteraard mis je op een gegeve moment de spanning maar dit is geen reden om dit goed te praten. Ik ben ook een mens en maak helaas ook fouten. 
Ik weet dat de kans erg klein is dat het van mijn vriend is maar je hoort wel eens dit soort wonderbaarlijke verhalen.. 

Post drie over hetzelfde onderwerp. In je post “wie is de vader” schrijf je;

Ik heb een slippertje gehad net op de dag voor mijn vruchtbare periode. Of misschien de eerste dag van mijn vruchtbare periode. Hangt er net vanaf. We hebben seks gehad maar de desbetreffende persoon in niet in mij klaar gekomen. We hebben geen condoom gebruikt en ik weet het.. Het is gewoon DOM! 2 dagen later heb ik seks gehad met mijn partner en 4 dagen later voelde ik mijn ovulatie.   
precies 2 weken later (nadat ik mijn ovulatie voelde) verloor ik wat bloed en teste ik daarna positief.   
Mijn vriend wil geen kids, ikke wel.. 
Had je nu geen condoom gebruikt bij je slippertje of is het condoom gescheurd? Ik hoop dat je het je vriend beter uit kunt leggen! En je was niet echt met kinderen bezig omdat je vriend geen kinderen wilde toch?

En in het verhaal in deze post was je vriend de eerste die zijn lading over je rug heen mocht spuiten en daarna ben je vreemd gegaan. In de ene post met condoom die scheurde en in de andere post zonder condoom en kwam ook je slippertje over je kont/rug klaar. In die andere post is de volgorde andersom... 

Misschien goed er één verhaal van te maken?

Ik betwijfel of het dezelfde persoon is. Dacht daar eerst ook aan maar dan moet die persoon met verschillende gebruikersnamen aan de slag zijn gegaan. Best wel gemeen als dat zo is. 

Dat is al een goed begin. Je weet in ieder geval dat het echt een fout was en de relatie goed zat. Heb je voor jezelf wel een uitgangspunt om te beginnen? Bijvoorbeeld of je een goede basis hebt als je het kindje wilt houden en zo niet wat je dan gaat doen? Misschien helpt het 1 beslissing tegelijk aan te pakken? De belangrijkste lijkt me wat je wilt gaan doen met het kindje. Houden, aborteren, adopteren.. eigenlijk is al het andere minder belangrijk lijkt me. Als ik iets zeg wat je bezwaard vind moet je het zeggen! Ik probeer te bedenken wat ik zou doen in jouw situatie maar heb dit niet meegemaakt.

Huh nee ik begreep het bericht ook niet helemaal maar kan begrijpen dat dit voor verwaring zorgt inderdaad. 

Jeetje wat een ingewikkeld verhaal. Viel mij ook op dat er drie soortgelijke verhalen opeens verschenen zijn. Ze kan wellicht zelf wel duidelijkheid geven?

Stress is voor een baby niet goed, dus neem een besluit. Wellicht een echo afwachten en als het helemaal goed is alles eerlijk opbiechten? Maar dat is per persoon verschillend denk ik. Als ik zoiets zou verzwijgen zou ik mezelf niet aan kunnen kijken. Mocht de zwangerschap niet goed lopen (en helaas kan dat als het nog pril is) wel goed gaan nadenken wat je nu wilt met je relatie en het vreemdgaan opbiechten. Maar zo denk ik er over.

? Ik snap het even niet meer? In ieder geval ga ik voor het kindje zorgen, alleenstaand of niet. Ik zou willen dat ik meer van de zwangerschap kon genieten. 

Fijn dat je het kindje wilt houden! 

Ik zou niet verwachten dat je vriend nog iets met je wil: je bent vreemd gegaan en daarmee heb je je relatie vergooid en zijn vertrouwen beschaamd.

Waar woon je nu? Heb je de mogelijkheid om zelf (alleen) het kindje een goede, veilige start te geven? Anders zou ik hulp zoeken, er zijn organisaties die je kunnen helpen met spulletjes voor je kindje enzo. 

Ik snap dat je je vreselijk voelt, ik hoop dat je over een poosje meer kunt genieten van het lieve ukkiepukkie dat in je groeit!