Man denkt dat niet bewegend spermatozoïden geen probleem is

Tja... na een jaar natuurlijk proberen zijn we vorig jaar september begonnen met de eerste onderzoeken. Mijn onderzoeken waren goed, mijn baarmoeder ligt gedraaid maar dat reduceert de kans minimaal. En wow op de dag dat mijn man zijn sperma inleverde voor onderzoek bleek ik zwanger! Mijn wereld was roze! Helaas een vroege miskraam geworden en sindsdien niet meer zwanger geraakt.
Resultaat van spermaonderzoek volgens mijn man was toen: alles OK zijn alleen wat traag met zwemmen. 3 maanden extra vitamines etc voorgeschreven door de Dr en alles zou prima zijn.

Naïeve ik, heeft dat voor waar aangenomen. Nu 4 maanden later weer een onderzoek en wat blijkt, de zwemmers zijn niet traag, ze zwemmen gewoon helemaal niet! Mijn man kreeg het advies om gezonder te leven en we moeten terug naar gynaecoloog voor alternatieve methoden om zwanger te worden.

Probleem  is, ik voel me voorgelogen. Er is nogal een verschil tussen traag en niet bewegen. Tel daar bij op dat hij de afgelopen 1.5 jaar niet gezonder is gaan leven (ik heb vanalles ondernomen om maar zo gezond mogelijk te zijn) ondanks dat de arts dit al na het eerste onderzoek had gezegd. Als kers op de taart stelt hij zijn niet zwemmende jongens gelijk aan mij gedraaide baarmoeder! Hij wil geloof ik gewoon niet accepteren dat het probleem grotendeels bij hem ligt.
Snap dat hij er niet veel aan kan doen, maar een 'hey we gaan die luie dobberaars van mij bij jouw eitje krijgen' zou fijn zijn. Oplossingen zoeken ipv negeren of verschuiven.
Ik weet niet of ik verder wil met iemand die geen moeite wil doen en totaal geen inzicht toont in waar de moeilijkheid vandaan komt! Voel me gruwellendig alleen in de situatie en zolang hij niet wil zien dat niet bewegend sperma een probleem is, valt er ook weinig te praten.

Ben zo bang dat ik over een (paar) jaar kinderloos ben en het hem kwalijk neem. En mezelf verwijt niet op zoek gegaan te zijn naar iemand die wel gemotiveerd is om samen met mij een kindje te krijgen.

Moeilijke situatie! Ook beetje herkenbaar. Ik heb 2,5 jaar alle onderzoeken gehad met vervelende medicatie terwijl er bij m8j geen problemen werden gevonden terwijl mijn man geen onderzoek wilde. Toen bleek probleem bij hem te liggen
Heb toen ook getwijfeld over toekomst. Uiteindelijk bleek er bij hem veel angst en onzerheid achter te zitten... .ik zou in gesprek gaa eventueel met familie of vrienden erbij.

Kan toch zijn dat ze eerst wel nog zwommen? Je bent immers ook zwanger geweest!

Gezonder leven, wat zou er nu dusdanig voor kunnen zorgen dat zijn zwemmers het niet meer doen? Volgens mij moet je dan echt echt echt heel ongezond leven. 

Jullie klinken niet als een match. Ik zou een punt zetten achter deze relatie. Dit gaat nooit goed komen, zielig om hier een kind de dupe van te laten worden.

Ik zou een goed gesprek aangaan, denk dat het bij mannen ook iets met trots is als het daar beneden niet zo werkt als precies zou moeten. Zou dan vooral de kinderwens bespreken, wil hij dit net zo graag als jou? Zo niet wat voor kans ziet hij in de relatie omdat het voor jou wel erg belangrijk is. Maar geef hem ook de kans, denk dat het voor een man erg moeilijk is. Denk dat ik die van mij niet eens zover zou krijgen om sperma in te leveren, gelukkig nooit nodig geweest. Het is wel belangrijk eerlijk te zijn, en samen een toekomst plan te maken. Wellicht kan je hem helpen met gezonder leven, of bij het verwerken van het nieuws?

In wat voor opzicht leeft hij ongezond? Heb  het idee datje echt heel ongezond moet leven wil het kwaad. Vooral met betrekking tot telefoons daar of warme laptops erop.. mijn man rookt, soms zelf wiet (helaas), soms een biertje en als ik een avond weg ben is hij dan van pizza bijvoorbeeld. Niet het schoolvoorbeeld van gezond, maar wel gewoon snelle zwemmers (heel dankbaar). 

De Dr heeft gezegd dat het het niet veranderd was ten opzichte van het vorige onderzoek. Heb mijn man daar ook me geconfronteerd, maar daar kreeg ik dus alleen het 'ach ze hebben alleen wat meer tijd nodig om bij het doel aan te komen, dus stilstaand of traag wat maakt het uit?' op terug

Hij leeft ook niet superongezond. Het is niet iedere dag pizza en cola (ondanks dat hij een IT'r is ) maar hij doet 0 aan sport, drinkt aardig en regelmatig, rookt sigaren en eten is pasta en vlees. Ik weet dat het niet alles uitmaakt, tis het feit dat hij niet de moeite neemt om iets aan te passen in zijn levensstijl.
@anoniempje138403 ben je in die 2.5 jaar niet uit je vel gesprongen dat hij niets liet onderzoeken? Mijn gynaecoloog was heel duidelijk: of beiden krijgen onderzoeken of geen. Daarom heeft hij gelukkig wel onderzoek laten doen.

Natuurlijk was ik die 2,5 jaar wel boos en gefrustreerd, maar uiteindelijk bleek hij kanker te hebben....dus niet de tijd om boos te worden

Waarom zou je boos zijn op je wederhelft ? Hij kan er uiteindelijk ook niets aandoen .. ons lichaam is iets gek , geloof me ..
Wij hebben mekaar trouw beloofd in goede en kwade dagen .. Hier zijn de zwemmers ook het probleem maar er zijn oplossingen voor hè .En ja wij moeten nu ook verder de MmM in maar ik ga er vanuit dat alles goed komt .mijn man eet gezond , sport veel , drinkt niet , rookt niet ... hier hebben ook al traantjes gevloeid maar uiteindelijk is het een keuze die je samen maakt en waarover je dus moet kunnen praten .. 

Ik denk dat het voor mannen moeilijker te aanvaarden is als blijkt dat het probleem bij hen ligt. Ergens voelen ze zich aangetast in hun mannelijkheid en dat is natuurlijk niet zo makkelijk om te aanvaarden. Je man kan er natuurlijk niks aan doen, maar als volgens de dokters een gezondere levensstijl de kans op een zwangerschap verhoogt, dan zou ik er met hem wel over praten. En blijkbaar zit er toch wel iets van beweging in zijn sperma, want uiteindelijk ben je wel al zwanger geweest. De moed vooral nog niet opgeven, zou ik zeggen