Ongepland zwanger, nu miskraam

Ik ben 7 weken zwanger, het was niet gepland en eigenlijk kwam er geen gezinsuitbreiding meer. Nu bleek gisteren dat er geen hartje klopt en er geen groei is geweest de laatste week. Ook hcg is nog amper gestegen. Het ziet er dus niet goed uit, maar kan pas maandag op consultatie bij gynaecoloog.
Daar gaat dus ook mijn laatste kans op nog een kindje, want ml wil echt niet meer. Hij begrijpt ook niet dat ik mij nu slecht voel.
Nog dames die in deze situatie gezeten hebben?
Hoe hebben jullie dit verwerkt?

Ik hoop wel ervaring met meerdere miskramen, maar niet ongepland en daarna niet meer. 

Een hele dikke knuffel voor jou. Heel veel sterkte. Blijven praten en je uiten zo kan je het hopelijk een plekje geven

Ingepland betekend niet ongewenst. Voor je man is het gemakkelijker. Het is uw lijf. Voor hem is er niks veranderd. Ja je wwer zwanger... Fuck niet gepland en voor hij kon wennen was alles terug normaal... Dat ligt voor u anders. Ik zou dat eens aankaarten en zeggen... OK het was ongepland en ik wil geen 3de maar ik ben best verdrietig. Dat staat los van de kinderwens he

Het is niet niks om mee te maken, en kan me zelfs voorstellen dat jouw kinderwens hierdoor misschien weer is aangewakkerd. Even wennen maar dan stel je je toch in op een derde kindje en nu toch ineens niet. En inderdaad een miskraam blijft hoe dan ook ontzettend naar om mee te maken. Hier was onze tweede zwangerschap een miskraam geworden. "Gepland" en gewenst en enorm verdriet. Mijn man ook, maar die was daar ook een stuk nuchterder in. Niet dat die het niet erg vond, maar ook op een andere manier mee omging. Kan me voorstellen dat jouw man nog niet eens aan het idee gewenst was en nu is het al voorbij (waarschijnlijk). Kan ook zijn dat hij het meer voor zichzelf houd, zou het iig met hem bespreken hoe het voor jou is en vragen aan hem hoe het voor hem is? En wat hij er van vind/voelt

Ondertussen een curretage gehad na de bevestiging dat er geen groei was. Het blijft toch moeilijk, en man ziet dat niet. Voor hem gaat het leven gewoon verder, alsof het niet gebeurd is.
Heb wel een gesprek met een psychologe gepland, op aanraden van de vroedvrouw, hopelijk gaat het daarna beter