Zus ook zwanger

Heb exact hetzelfde mee gemaakt. 3 keer zelfs. Ik was zwanger, mijn broer zijn vriendin hopla ook zwanger. Tweede keer juist hetzelfde. Derde keer had ze gezegd, ik wil geen derde, maar hopla ineens wel. Mijn eerste 4 maand verschil met hen, tweede 1 maand, derde terug 4 maand. Ik weet wel dat ze jaloers zijn, dat mijn 2de een meisje is en zij hebben 3 jongens. Nu mijn broer is nu wel al zijn hele leven jaloers op mij. Als kind ook, dus ben het wel gewoon. Nu gaan we voor een 4de. Hoop zij niet. Ik moest de aandacht verdelen, was wel niet zo fijn. Een geluk mijn mama leefde nu wel meer mee met mij, omdat ik haar dochter was en zij maar een schoondochter. Mijn ouders zien mijn kindjes meer dan, die van mijn broer. Nu als ik zwanger was van mijn 2de was mijn schoonzuster ( de zus van mijn man) na 4 maand ook zwanger, (dus met 3 zwanger) maar dat voelde anders aan. Dat vond ik nog leuk. 

Ik had het ook een soort van.
Eerste kindje verloren met 4.5 maand zwangerschap. Daarna weer een zwanger maar een miskraam. Daarna werd mijn schoonzusje zwanger en ik 3 weken later... Ik heb altijd op de achtergrond gestaan omdat zij "als eerste" zwanger was. We zitten in zelfde vriendengroep en t draaide altijd om haar en ik hoopte zo erg dat ik eerder zou bevallen dan haar.. Ik bijvoorbeeld met 38 weken en zij met 41 want ik zag het al aankomen dat haar kindje de meeste aandacht zou krijgen van mijn schoonfamilie omdat dat de eerste kleinkind zou zijn. Enja hoor ze is 3 weken eerder bevallen en haar kind is t middelpunt van de familie en mijn kind wordt nog altijd achter achtergesteld. Het doet pijn maar probeer me gewoon op mijn eigen kind te richten. Geniet van je zwangerschap. Liefs

Ik schrik wel een beetje vn de reacties... Ik heb 4 zussen. Hier is het meer de uitzondering dat je alleen zwanger bent. Ik ben nu zwanger en dit zal kleinkind nummer 14 zijn. Ik zie dus totaal geen problemen in samen zwanger zijn... En daar ligt ook het probleem niet. Het is eerder hoe jullie familie doet. Dat is echt niet eerlijk. Zelf moet ik geen extra aandacht als ik zwanger ben. Maar mijn kind achteruit steken omdat het niet de 1sts is? Wat voor grootouder ben je dan vraag ik me af. Elk kind is even bijzonder of speciaal. 

Grr heel verhaal getypt, ineens weg. Snap je gevoel wel een beetje maar dan met een nichtje. Eerste kindjes schelen twee weken en ondanks andere opa's en oma's is er toch vergelijking. Tijdens de zwangerschap, erna en nu nog. O, plast jouw kindje nog niet op het potje? ....doet dat al wel hoor (ze zijn 18 maanden). Maar goed, van de tweede weer bijna tegelijk zwanger (God wat had ik daar de pest in). Helaas kreeg ik een miskraam met 12 weken. Een week of 4 later kwam het nieuws dat zij plotseling een vanishing twin had bbz. En aangezien we toen al half ruzie hadden hoorde ik van de hele familie dat ik wel aardig moest doen want ze had hetzelfde meegemaakt en het was zo erg.. niet dat dat niet erg is, maar een verschil tussen een lege buik en het verliezen van een kindje waar je het bestaan niet eens van wist lijkt me wel wat anders (ze kwam er pas achter op het moment dat ze het verloor oid). Heeft me heel veel verdriet gedaan. Nu ben ik opnieuw zwanger, en zij net bevallen. Enige positieve (zover er iets positiefs aan de situatie is uiteraard, want had liever geen miskraam) is dat we nu niet tegelijk zwanger zijn. En dat geeft veel rust! Geen vergelijkingen, geen gezeur over haar, en zelfs het vergelijken van onze oudste word eindelijk iets minder. Nu wel tegelijk zwanger met een ander nichtje, maar dat is niet erg. Is een leuk nichtje en is gewoon gezellig als het over de zwangerschap gaat. Kan me voorstellen dat het met je zus nog wat dichterbij staat. Dat je moeder anders reageert omdat ze jouw vriend minder leuk vind lijkt me heel moeilijk. Hopelijk draait ze hier in bij en ziet ze dat beide kleinkinderen even waardevol zijn!

bedank voor de reacties! Fijn om te lezen dat ik niet alleen dit gevoel meemaak. 
Sommige hebben dit zelfs meerdere keren meegemaakt echt knap dat jullie je zo sterk houden. 
Het is idd lastig hoor, ja vooral de houding van mn familie en sommige uitspraken doen me veel verdriet. In de groepsapp komen er soms opmerkingen langs waarvan ik dan denk, jullie denken totaal niet na over hoe ik erbij zou voelen.   
En ik denk dat ik het ook anders had ervaren als dit het eerste kindje van mn zus was, maar het is voor haar al nr 3. (Ieder kind is bijzonder en een zegen). Maar er is wel verschil in de eerste x zwanger worden en de derde x denk ik. Vooral ook omdat zoals in de eerste reactie: mn zus ook aan gaf even geen kids meer te willen/ff te wachten... maar niet heel voorzichtig was met het voorkomen daarvan...(geen pil/geen spiraal) 
Ach ik ben al blij dat ik het hier kan bespreken en hopelijk ook loslaten! Thanks allemaal voor het delen van jullie verhaal!

Blijf bij jezelf zeker wanneer het om jouw kind gaat. Je leven wordt zo een stuk lichter.

PS
Hoe jij over een ander denkt, zegt vaak akelig veel over jezelf.

You cannot raise a kind, non-judgy child, if you’re not a kind, non-judgy parent. Read that again.

Deze persoon boven mij heeft gelijk. Oke je familie doet mss naar. Maar samen zwanger zijn is niet erg. Waarom zou je alleen aandacht moeten hebben? Kom je zelf iets te kort? Ik zou eerder werken aan mijn zelfbeeld 

Ik heb het ook een beetje, denk ik. Nu al, en mijn schoonzus is nog niet eens zwanger.
Zij is samen met de broer van mijn man (mijn schoonbroer). Ongeveer 2 jaar en half nu. Mijn man en ik zijn 9 jaar samen.

Het begon al toen wij iets meer dan een jaar geleden een nieuwbouwproject kochten in een doodlopende wijk. Hupla, nog geen twee maand later kochten zij ook een nieuwbouwproject in een doodlopende wijk. Niet dat dat erg is, maar er wordt uiteraard al veel vergelijken wat de huizen betreft. Hate it.

Ondertussen waren mijn man en ik aan het proberen een kindje te maken. Dat heeft even geduurd (ik raak moeilijk zwanger). Iedereen van de familie wist dat op de duur dat we aan het proberen waren. Nu ben ik dus zwanger en wat blijkt? Zij is ook gestopt met de pil. Zij die altijd zei geen kinderen te willen is opeens van gedacht veranderd. Allez, da's hun volste recht, he. Maar steekt toch wel. Altijd dat "nadoen". Wat een timing ook. Nu ik ben al blij dat ze niet voor mij zwanger is...

Toen ze samen met ons bij mijn schoonouders kwamen eten en ik vertelde dat ik zwanger was (tegen hen, schoonouders wisten het al) reageerden ze vrij lauw. Ze waren heel moe van in hun bouw te werken. Was eigenlijk niet heel leuk - vooral omdat ze wisten dat we zo lang hadden moeten proberen en ook in de mmm zaten. En mijn schoonmoeders direct: "oooh, dan zullen X en X ook wel snel volgen nu. Zou leuk zijn, zo 2 kleinkindjes dicht op elkaar". Ze heeft dat trouwens al een paar keer laten vallen.

Ik ben trouwens zwanger van hun eerste kleinkind. Voor mijn ouders is het ook hun eerste kleinkind. 

Wowwww mensen... geniet van je zwangerschap en stop met al dat vergelijken!!!! Daarmee maak je zoveel kapot.... Geef vol overtuiging en met liefde en je zult het vanzelf terug krijgen ? Misschien uit andere hoek dan je dacht, maar zet de knop om, zet je hoofd om en geniet van wat je mee maakt en dat je het kan delen met een ander!