Zwanger, wat nu?

Hallo,

Ik heb geen relatie, wel ben ik seksueel actief, geregeld met dezelfde persoon. We gebruiken anti-conceptie. Maar daar ging t blijkbaar fout.
Ik was 4 dagen overtijd, heb een zwangerschapstest gedaan, en ja... Ik ben zwanger.
Nu weet ik even niet meer wat ik moet doen. Ik wil nog kinderen, maar niet op deze manier.
De man in kwestie is een goede vriend, maar ik weet niet hoe ik hem dit moet vertellen....
Ik weet ook niet of ik het kind wel of niet moet houden. Ik wou dolgraag nog een kindje (heb reeds 1 kind uit een eerdere relatie, de relatie met de vader loopt zeer moeizaam, mijn grote schrik is om weer in een dergelijk gevecht terecht te komen. Ik had voor mezelf al uitgemaakt dat ik zwanger wou worden via de spermabank) Als ik het kind hou, en de vader wil 50/50, ik denk niet dat ik dat aankan....
Als ik het embryo niet hou, en ik word nooit meer zwanger, weet ik niet hoe ik met mezelf kan leven.
Hoe in godsnaam moet ik dit vertellen aan mijn omgeving, en vooral aan de persoon die de vader is...
Ik weet het eventjes niet meer....

Jeetje, dat is een lastige situatie!

Ik zou het onderwerp eens aan je vriend in kwestie voorleggen hoe hij over kinderen denkt.. Aftasten hoe leuk jullie elkaar vinden, misschien zit er wel een mooie toekomst in.. bij twijfel zou ik zeker geen overhaaste keuzes maken!! 

Hoe ver ben je nu?

Een tweetal maanden geleden heb ik een eventuele relatie aangesneden, toen kreeg ik als antwoord dat ik mn kans gehad heb, maar dat toen niet wou. Ik denk dat we beiden heel veel last hebben van bindingsangst door onze verledens.
Ik weet dat hij heel graag kinderen wil. Maar hij gelooft in het ideale plaatje: eerst een relatie, dan gaan samenwonen, en dan eventueel kinderen.
Ik weet nog maar van gisteren dat ik zwanger ben, dus ik zit nog maar in de eerste maand. Ik wil dit kind niet laten weghalen. Hem niets zeggen, is geen optie, want daarvoor zijn onze levens teveel met elkaar verbonden, dezelfde gemeente, zelfde kennissen... Uiteindelijk zijn we gewoon sekspartners, die wel soms naar elkaar toe komen als we eens een luisterend oor nodig hebben. Maar meer is er niet..

Nou de wens is er in ieder geval. Open kaart spelen is altijd het beste natuurlijk. En als ik je verhaal lees dan zijn er van beide kanten meer gevoelens geweest en wellicht bij jou nog. Ik denk dat zijn vonkje voor jou best wel weer eens kan gaan branden wanneer hij aan het idee gewend is geraakt. En jullie hebben al wel een mooie basis, luisteren en intimiteit. 

Hoe oud zijn jullie?  Wat is je eerste stap?

Wij zijn al lang geen prille twintigers meer, ik ben er 36, hij 38. Hij was ook mijn allerallereerste liefje. Langlang geleden ;-)
Open kaart... heb er schrik voor, maar dat is meestal wel de verstandigste weg é...

Dat dacht ik ook al wel te proeven hoor dat je geen twintiger bent haha. Ben zelf 33.

Maar jullie leeftijd speelt wel een rol. Eigenlijk ben je gezegend dat je zwanger bent geraakt! Snap dat de omstandigheden niet zo ideaal zijn, maar op jouw leeftijd ondanks maatregelingen toch zwanger.. Dat kindje wil gewoon graag bij jullie geboren worden  

Ben héél benieuwd hoe je vriend gaat reageren..

Nou nannie 36 is super jong hoor wahaha ik ben het ook  
Maar jeetje meis wat een lastige situatie.  
Maar hoe moeilijk ook ik zou ook open kaart spelen geloof toch dat dit het beste is en het eerlijkste voor de baby ook. Maar pfoeh dat is wel pittig

Hahaha, sorry als ik u beledigd heb 

Wahaha