Tsja.. en dan komt die klap?!?!

Hai Hai,
Ik heb kids uit een eerdere relatie. Kort geleden heb ik een andere man leren kennen en we hebben een hele fijne periode gehad, totdat er ineens de dag kwam dat meneer vond dat hij het iets rustiger aan wilde doen. Op zich prima. We hebben al die tijd nog zeer regelmatig contact gehad met elkaar, en we hebben nog veel dingen samen gedaan. Het was wat aantrekken en afstoten, maar ineens kwamen we weer wat dichter naar elkaar toe, en door drukte bij beide was er ook weer wat afstand. We hebben onbeschermde sex gehad, door een medische aandoening was het uitgesloten dat ik nog zwanger zou raken. Na heel wat vermoeidheid, emotionele buien, en misselijk zijn heb ik 3 weken terug toch een test gedaan en die was hartstikke positief. Ik heb meteen de vader opgebeld en het hem verteld, hij was totaal overrompeld. Hij wilde ook geen kinderen meer, had erover nagedacht zich te laten helpen maar nog niet gedaan. De echo foto een paar dagen later gaf hem twijfel of hij wel of geen kindje wilde nog. We hebben inmiddels heel wat avond en gesprekken gehad, we kenden elkaar nog maar heel kort. Voor mij was het eigenlijk wel duidelijk, ik vond de zwangerschap heerlijk, alleen meneer twijfelde steeds zo. Afgelopen week heb ik hem een app gestuurd dat ik concreet afspraken wil maken omtrent de kleine en dingen wil regelen. Hij is bij mij geweest voor een gesprek, en hij vertelde me doodleuk dat hij voor nu besluit geen rol te willen spelen in het leven van de kleine. Redenen daarvoor zijn dat hij een kleine heeft waarvoor hij zorgt, dat hij veel werkt, en dat hij er gewoon niet op zit te wachten vanwege onder andere zijn ex. Ik heb hem uiteraard laten weten dat ik dit niet vind kunnen, hij zei er altijd te zijn voor ons, en nu loopt hij weg. Ik ben boos geworden, hij klapte dicht. Ik beneven weggelopen om de tranen eruit te kunnen laten. Ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat dit niet kan, dat hij het de kleine niet ontnemen kan een vader te kennen. Hem gevraagd of hij verwacht dat ik het geheim zal houden... Hij zei van niet maar aan de manier van doen maakte ik op dat hij liever niet had dat het bekend werd. Ik heb hem uiteraard gezegd dat ik dit niet voor me hou. Hier op sloeg hij weer dicht, er kwam gewoon niet veel uit. Bij weggaan beloofde hij nogmaals na te denken en alles op papier te zetten en me te sturen, je raadt het al dit is niet gebeurd. Hij had echt letterlijk over alle details nagedacht,een andere woning, financieel etc etc, weken heeft hij het over de mogelijkheid van samen wonen, en nu dit.. Ik heb hem een app gestuurd nog met een heel lang verhaal over hoe ik het zie...maar tot oppp heden helaas nog geen reactie.
Ik zit niet te wachten op zie je wel reacties... of reacties die alles totaal afkraken...Ik maar wel op positieve reacties met tips en handvaten hoe hiermee om te gaan.. 

Als ik heel eerlijk mag zijn denk ik als hij nu nog altijd twijfelt of niks laat horen dat het niks zal worden tussen jullie. mijn ex heeft me laten zitten als mijn jongste 6 jaar was met de uitleg dat hij alleen voor mijn dochter zolang bij mij gebleven is. Als ik dit had geweten had ik liever gehad dat hij mij dit onmiddellijk gezegd had en ik geen 6jaar van mijn leven verspilt heb aan hem. Alles wat ik opgebouwd had was weg en mocht weer van nul beginnen. Ik ben dan 4 jaar alleen geweest met mijn kids,niet gemakkelijk maar na een tijdje had ik terug rust gevonden en was een heel andere mama dan tijdens de relatie. Nu terug eindelijk iemand gevonden die er wel is voor mij en mijn kinderen en de baby die onderweg is. Je moet je afvragen of je echt wel gelukkig zou zijn met hem. Mijn ex heeft me nog half jaar aan het lijntje gehouden en wou mij zien als hij daar behoefte aan had. Ik heb dan de knoop doorgehakt en ben daar heel blij mee achteraf. Veel succes meid en ook al draag je zijn kindje laat niet met sollen!