Doodgeboorte

Wat heftig voor jullie ! Lijkt mij logisch dat je hier heel veel verdriet van hebt en vooral zo kort na dat het is gebeurd. Je gaat nu een periode van rouw in. Dat gaat voor iedereen anders en op een eigen tempo. Gewoon toegeven aan je gevoel en probeer dit een plekje te geven. Dat is nu nog moeilijk voor te stellen maar de tijd zal dit wel mogelijk maken. Het is mooi dat je ze hebt mogen dragen en ze zal altijd bij jullie horen. Dat kan niemand meer afnemen. Heel veel sterkte de komende periode. 

Ik heb het zelf ook meegemaakt dus ik kan me indenken dat je je nu nog verloren voelt. Niets is zo oneerlijk in het leven als een kindje wat zo gewenst was te verliezen. Blijf ook in je eigen omgeving praten over je gevoel en je gemis. Dat hielp mij in iedergeval, ik had een paar mensen waar ik bij kon uithuilen en er zo vaak over kon praten als ik er behoefte aan had. Zo kon ik langzaam mezelf weer terug vinden tot ik ook voorzichtig met een glimlach en genegenheid kon terugkijken op de verdrietige periode die we gehad hadden. Het gemis van mijn zoon zal nooit minder worden maar ik kan wel weer de zonnige kant van het leven zien. Geef jezelf zoveel tijd en ruimte als je nodig hebt. Tijd heelt niet alle wonden maar de ergste pijn vervaagd wel over tijd.