Vriendin zet je aan de kant

Hallo iedereen. Ik wil jullie vrouwen iets vragen, wel vanuit een mannelijk standpunt. Ik en mijn vriendin zijn nog maar 4 maanden samen en hadden samen bewust gekozen na een eerdere onverwachte miskraam om een kind te nemen. Nu is mijn vriendin 7 weken zwanger en alles was goed, het hartje klopte en was nu ongeveer 1 centimeter. Echter op de dag van echo reageerde ze anders dan voorheen. Leek wel of ze niet blij was. Ze ging de avond ook opeens weg, omdat een vriendin haar nodig had. Beetje vreemd, maar oke het kan. Heb er ook geen probleem verder van gemaakt. Echter diezelfde avond hebben we ruzie gekregen en heeft ze me de deur uitgezet. De twee dagen erna hebben we gewoon nog met elkaar gesproken, en beide zeide we dat het contact raar zo was en we elkaar miste. Maar zij wilt even wat ruimte. We hebben nog twee avonden bij elkaar geslapen, geknuffeld, seks gehad en gewoon op een normale manier met elkaar om gegaan. Alleen de twee dagen erna is ze totaal het tegenovergestelde. Ze is kortaf, geen schat of dergelijke meer en lijkt wel of ze me vaker negeert, daarnaast schuift ze alle schuld op mij af. Ze zegt dat alles er even te veel is geworden en haar gevoel blokkeert, wilt niet zeggen dat ze me haat en ik niet ineens niks meer ben. 
Heeft iemand ervaring hier mee? We horen samen te genieten van deze tijd en niet uit elkaar te zijn en ruzie maken... Ik weet dat ze de laatste tijd veel last heeft van misselijkheid en krampen en nu kan ik er niet voor haar zijn wat ik heel erg moeilijk vind. Wat is er toch aan de hand?
Alvast bedankt voor jullie reacties. 

Hey,
Ten eerste gefeliciteerd.
Kan door de hormonen komen. Er zijn vrouwen die ruzie krijgen met hun partner en soms zelfs haat. Zou rustig aan doen. Normaal is dat met 12 weken voorbij en heb je je vriendin weer terug als voorheen. Heel veel succes.

Probeer in gesprek te blijven zonder de schuld bij iemand te leggen. Het kunnen inderdaad de hormonen zijn. Kun je als zwangere behoorlijk gestoord van worden. 
Ik was zelf ook behoorlijk onhebbelijk en snel kwaad. Alleen had ik door dat ik onredelijk was. Ik heb wel eens jankend tegen mijn man staan schreeuwen dat hij me met rust moest laten omdat ik gek van mezelf werdt. Die stond ook verbaast te kijken van wat wil je nou, hij houd er niet van als ik huil omdat hij dan denk dat hij iets fout gedaan heeft, wat toen dus niet het geval was.