Ik snap er niks van en ben bang

Hallo allemaal,
Ik ben net even erg geschrokken. En weet niet of ik nu blij of niet moet zijn maar ben wel erg bang. 
Zal even bij het begin beginnen. In april ben ik met 17 weken bevallen van mijn overleden zoontje. Hij is overleden door een kinderziekte die ik had opgelopen. Bij de bevalling was mij verteld dat ik beter nog 6 maanden kan wachten met weer zwanger worden. Omdat ik eerst helemaal zou moeten ontzwangeren. Ik had ongeveer 3 weken na de bevalling ook een bloedtest gedaan om te kijken of dat virus al helemaal uit mijn lichaam was. Er waren toen nog wat actieve cellen aanwezig maar ook al antistoffen voor dit virus (deze bloedtest was begin mij). Dus om alles een plekje te kunnen geven, om te ontzwangeren en om er zeker van te zijn dat dat virus echt weg is, hadden we besloten om zeker 5 maanden een condoom te gebruiken. Nu heb ik altijd een erg regelmatige cyclus, en sinds zaterdag had ik zo iets van het zal toch niet zo zijn (ik voelde het aan alles) maar de test was negatief. Dus nu heb ik net weer getest en ja hoor 2 streepjes. Ik ben zo bang nu, en tegelijkertijd zo blij. Maar ik weet echt niet wat ik nu moet. Is dat vreselijke virus weg ? Ga ik dit kindje ook verliezen ? Ik weet echt niet hoe ik me moet voelen, en snap ook echt niet hoe dit kon gebeuren. Ik had voor over 2 maanden ook een afspraak om een tattoo te laten zetten (het handje van mijn overleden zoontje), niet dat dat een probleem is om af te zeggen absoluut niet, maar ik had dit zo niet verwacht. Ben dan ook bang dat mijn gyn gaat denken dat ik het expres gedaan heb. Voel me ook erg schuldig tegenover mijn overleden kindje. Mijn gevoel gaat echt alle kanten op, en weet echt even niet wat ik moet. Sorry moet even mijn verhaal kwijt..

Als je altijd een condoom om hebt gedaan moet je jezelf echt niks verwijten! Dan heb je er alles aan gedaan om het medisch advies op te volgen en is dit gewoon meant to be 
Proficiat!

Heel logisch,  mag ik ze eens op wen rijtje zetten?
1. Je zoontje. Wat een heftige ervaring en verdriet.. idd verwerken
2. Zwanger -geweest- hormonen. Labieler enz.
3. Een nieuwe zwangerschap. Geeft altijd veel emoties! 
4. Het virus waae je kennis mee gemaakt hebt: zorgen!
Logsich dat je even niet meer weet hoe of wat! Geef jezelf de ruimte. En ik denk ook dat zo heeft moeten zijn! En die gyn helemaal niet druk om maken. Al deed je het expres, jouw lichaam, jouw keuze. Hij of zij heeft alleen een adviserende rol.
Knuffel en gefeliciteerd. Dood en leven liggen soms zo pijnlijk dicht bij elkaar..

Gezien je situatie kan ik me je angsten voorstellen. Om je wat gerust te stellen zou je nog een bloedonderzoek kunnen vragen bij de huisarts op die ziekte. 
Er is niets wat ik kan zeggen wat je verdriet om je zoontje minder maakt. Het enige wat ik kan zeggen is dat dit kindje nooit je zoontje zal vervangen, dus voel je niet schuldig. Probeer anders deze zwangerschap te zien als een gift van jouw zoontje aan zijn moeder. Zodat je straks iets moois hebt om onvoorwaardelijk van te houden en te genieten. Dat hielp mij ook. 
Sommige dingen overkomen je gewoon ondanks alles wat je doet