Voel baarmoeder nog niet

OGoede avond allemaal !
Ik heb een vraagje, ben nu ongeveer 9 weken zwanger van mijn derde kindje. Ik weet van mijn vorige zwangerschap (waar ik helaas met 17 weken ben bevallen) dat mijn baarmoeder heel snel boven het bot uit kwam, een paar dagen voor ik 9 weken zwanger was. Maar nu voel ik nog altijd niks. Maak me onwijs veel zorgen. Maandag heb ik de eerste echo en ben zo bang dat er iets mis is. Ik weet nu niet of dat komt omdat ik echt het idee heb dat er iets mis is, of dat ik door mijn vorige zwangerschap gewoon nu onwijs bang ben. Ik maak mezelf echt helemaal gek, alle doemscenario’s heb ik al in mijn hoofd gehad en op gezocht. En nu ik mijn baarmoeder dus ook nog steeds niet kan voelen heb ik helemaal het idee dat het helemaal niet goed is. Kan het zijn dat het deze keer gewoon minder snel groeit, of moet ik er vanuit gaan dat het niet goed is ?
Groetjes 

Ik denk dat de schrik er heel begrijpelijk in zit vanwege je vorige zwangerschap. Ik heb het zelf ook meegemaakt en zorgeloos zwanger zijn is gewoon onmogelijk als je een kindje bent verloren tijdens een eerdere zwangerschap. De ene zwangerschap is gelukkig in dit geval de andere niet. Probeer ondanks dat het moeilijk is niet teveel aan de doemsenario's te denken. Ik hoop dat je iets geruster kunt zijn na je echo. Zijn ze er nog achter gekomen waarom je vorige kindje met 17 weken al geboren is? Was het een erfelijke aandoening  of was er iets niet goed gegaan in de aanleg wat verder niet erfelijk was?

Hallo Falca,
Bedankt voor je berichtje, verschrikkelijk dat je dat ook hebt mee moeten maken. Het was geen erfelijk iets nee. Mijn zoontje was helemaal gezond, tot ik besmet raakte met het parvo virus (de vijfde ziekte). Volgens de gyn was de kans dat de baby er aan dood zou gaan heel klein. Op het moment dat we er achter kwamen dat ik besmet was, was alles ook nog goed. En toen op de echo 2 weken later zagen we dat hij met 17 weken was overleden. Voor mijn zoontje heb ik een dochtertje gekregen die geboren is met een ernstige hartafwijking (hartafwijkingen zitten wel in de familie, alleen deze hartafwijking was niet erfelijk). Toen ze 3 dagen oud was heeft ze een open hartoperatie gehad. Ze heeft een paar keer op het randje gelegen, maar gelukkig is het nu een gezonde vrolijke meid. Na twee jaar hadden we dat allemaal een plaatsje gegeven en besloten voor een 2de te gaan. En toen gebeurde dit dus. Allebei de keren gewoon hele dikke pech. Ik moest na de bevalling van mijn zoon naar de ok omdat de placenta niet los liet en ik veel te veel bloed was verloren. Nu zit er in mijn hoofd dat er toen misschien iets beschadigt is en dat het daarom nu mis zou gaan. De echo bij de nacontrole zag er trouwens gewoon goed uit. Maar ik zit altijd bij het lage percentage waar het niet goed gaat, dus nu ben ik gewoon voor alles bang. Ben jij nog zwanger geworden nadat je je kindje hebt verloren ?
Groetjes

Ja ik heb inmiddels een gezonde dochter die in november 2 wordt. 
Een half jaartje na de bevalling van mijn overleden zoontje waren we onverwacht zwanger van haar geworden. Bij mijn zoon was er in de aanleg van zijn longen wat fout gegaan, dat konden ze bij de 20 weken echo zien. Dat was ook niet erfelijk maar ze konden tot zijn geboorte niet zeggen hoe erg het zou zijn. Maar ik kan me je angsten zo goed voorstellen, ik had ze zelf ook tot ik mijn dochter hoor huilen toen ze eindelijk geboren was. Toen kon ik eindelijk geloven dat alles goed was, ookal waren bij alle echo's wel goed geweest. 

Wat fijn dat jullie daarna een gezonde dochter hebben mogen krijgen. En je hebt de zwangerschap van je zoon dus wel helemaal voldragen als ik het goed begrijp ? 
Ik heb net de echo gehad. Alles zag er voor nu goed uit. Deze mevrouw deed alleen uitwendige echo’s we konden het hartje dus niet zien, maar we hebben het wel gehoord. Dus voor nu ben ik even gerust gesteld.

Bijna voldragen, bij 31 weken kwam de bevalling opgang. Wat fijn dat je echo er goed uitzag. Een hele fijne zwangerschap toegewenst