In therapie, nu is mijn man niet meer leuk.

Hallo allemaal

Ik doe het even anoniem.

Ik ben nu een jaar in therapie, gaat best goed en ik verander. Doordat ik positiever in het leven sta. Meer geduld heb en alles gewoon veel leuk vind vind ik mijn man zo niet meer leuk. 

Vind hem sjago, negatief en een zeikerd. Als ik mij kut voel walst hij om mij te helpen zo over mijn grenzen heen. Terwijl ik hem meer naald heb verteld waar ik behoefte aan heb. 

Hij is geen leuke papa en kan niet goed met kinderen overweg. Ongeacht de leeftijd. Hij kan wel leuk met ze spelen hoor en knutselen. Helpen met emoties en er geen strijd van maken kan hij niet. Zo niet aantrekkelijk. 

Steeds vaker vind ik hem stom en erger ik mij door. Vandaag naar mijn psycholoog geweest. Die heeft aan dat ik met hem moet praten en hem een soort van moet opvoeden hier in. Blehhh daar heb ik helemaal geen zin in. 

Ik weet niet wat ik wil en moet. 

Iemand ervaring?

Dat heb ik nog al gehoord.. Een collega van mij zat ook niet goed in haar vel. Is naar de psycholoog beginnen gaan en een paar maand later heeft ze haar man ook verlaten. Terwijl ze ervoor niet klaagde over hem (althans niet op het werk).
Erna is ze ook van werk veranderd dus geen idee of dat uiteindelijk ook de juiste keuze was voor haar.. Maar je bent dus zeker niet de enige die met vragen zit na een bezoek aa' de psycholoog! 

Ik vind dat de psyg gelijk heeft. En ik vind dat je het aan je kinderen en je man verplicht bent om het iig te proberen.
Ik snap wel dat je er geen zin in hebt. En misschien is het wel onmogelijk om hem mee te krijgen, maar je bent niet zomaar in een relatie gestapt om als het even moeilijk wordt er bij weg te lopen toch? 
Misschien wil hij ook wel in therapie als hij weet dat het anders zn relatie kost? 

Ik had gisteren een heel verhaal getikt. En ineens was het weg grrr. 

Klopt dat het wat negatief is. Als ik mij slecht voel en het gaat mis is dat wat het is. Die punten zijn er ook als ik mij goed voel maar kan ze dan beter hebben of zo. 
Die punten zijn er altijd geweest. Wat de kinderen betreft dacht ik dat het kwam omdat ze al kleuters waren toen hij in ons leven kwam. Dat het zou mee groeien als hij het zou mee maken vanaf het begin. Helaas is dit niet het geval. 
Voor nu weet ik even niet zo goed waar onze relatie staat. .
Mijn therapeut had het over belonen en ontnemen. Als jij dit niet doet doe ik dat niet. Daar heb ik dus echt geen zin in voor nu. Ben zijn moeder niet. Wil een waardige relatie. Na 10 jaar zou je zeggen dat hij toch eindelijk wel weet wat ik wel en niet kan hebben? Ik wel van hem. 

Het gaat er nu vooral om wat ik ermee ga doen. En wil doen. Moet erbij zeggen dat wij 3 zorgen kindjes hebben uit een lopend van extreme gedragsproblemen tot TOS. Ik ben thuis blijf moeder waardoor alle zorg op mij neer komt. Alle afspraken onderzoek en moeilijke gesprekken. Degene met gedragsproblemen woont al jaren niet meer thuis. De veiligheid is terug in huis maar de zorgen zijn niet minder. Het is mij gewoon te veel. Ik moet te veel van mezelf in leveren en opzeggen om te blijven staan. Hij staat niet op om te zeggen wij gaan zorgen dat jij die dingen kan blijven doen. Hij neemt alles zo voor lief. 

En tuurlijk heb ik gepraat. Hem letterlijk gezegd dat hij dit en dit moet doen op bepaalde momenten. Hij is gewoon zo. Hij is een echte lieverd een goedzak. Hij ziet het gewoon niet. Doet alles vanuit zijn liefde voor mij wat hij op dat moment nodig heeft. Gaat dan over mijn persoonlijke grenzen heen. 

Ik moet echt voor mijzelf uit gaan zoeken wat ik nu kan en wil doen. Uite is geen optie. Kan altijd nog. 
Ben vooral opzoek naar herkenning en hoe er mee werd omgegaan. Ik verander. Mijn ik is er niet meer. Lust nu dingen die ik nooit at. Vind nu dingen leuk die ik echt stom vond. Ben veel leuker en liever geworden. Het is moeilijk om om te gaan met al die veranderingen soms. 

Dankje anoniem. Jij zegt dingen waar ik nog niet aangedacht heb. 

Zoals dat hij moet wennen aan mijn nieuwe ik. Hij vind mij alleen maar leuker. En het klopt dat ik eerst geen grenzen aan gaf. 

Werken zit er voor nu helaas nog niet in. Daar wil ik naar gaan kijken na mijn therapie. 

Helaas geeft hij zijn mening niet en praat hij met mij mee. Zodra ik een voorstel doen, bv ik wil voorlopig geen seks. Werkt momenteel namelijk helemaal niet. Zegt hij is goed. Terwijl ik weet dat hij nu al te weinig krijgt. (Puber die altijd thuis en wakker is, en in de morgen 2 vroege vogels) Hij gaat er dan in mee omdat hij er alles aan wilt doen om onze relatie goed te houden. 

"""Hij gaat er dan in mee omdat hij er alles aan wilt doen om onze relatie goed te houden. """
Dat zegt toch dat hij heel veel om je geeft. 

Dat klopt. Daar ligt het niet aan. Het ligt aan mij. Ik ben veranderd. En ik vind hem niet geregeld niet meer leuk. 

Volgens mij moet je juist niet minder maar meer sex hebben. Haal de spanning eraf, geniet van “je nieuwe zelf” en neem hem erin mee. Minder sex is einde van de relatie, terwijl juist nu de vonk weer moet zorgen voor een vlammetje toch?