Emotionele rollercoaster, help!

Dit is de eerste keer dat ik mee doe aan een forum. Mijn man en ik zijn nu 2 jaar aan het proberen, voor een eerste kindje (ondertussen ben ik 28j).

Na 10 jaar de pil, heb ik eerst echt een jaar moeten ontpillen. Mijn cyclus was al over the place. De ene maand 27 dagen, dan weer 34. Ik heb mijn lichaam ook echt moeten leren kennen.

Nu is alles al een jaartje stabiel. Een cyclus van 28 soms 29 dagen.

Ik temperatuur niet, in het begin wel, maar mijn werkrooster is veel te chaotisch. Ik heb niet altijd even veel geslapen of op hetzelfde uur wakker ...

Ik gebruik mijn temp wel nog om te zien of de eisprong gepasseerd of om te zien of ik moet opletten voor mijn regels.

Ondanks de twee jaar is elke maand toch een beetje anders. De ene keer doen mijn borsten al pijn van mijn eisprong tot een dag of twee voor mijn regels. De andere keer amper een paar dagen voor het weer niets is.

Ik heb het heel moeilijk met het verwerken van de zoveelste teleurstelling. Ik probeer er zo weinig mogelijk mee bezig te zijn, maar eerlijk het lukt me niet echt. In de week voor mijn regels speelt het toch een grote rol.

Ik zit nu 4 dagen voor ik het (hoogstwaarschijnlijk) weer vlaggen heb.

De laatste maanden breek is harder als ze er weer zijn. Ik kan de emotionele rollercoaster niet meer aan. Ik wordt er soms echt ongelukkig van. Mijn vrienden worden ondertussen per ongeluk zwanger of zonder probleem een tweede. Ik kan nog met moeite glimlachen met zo'n nieuws.
Nu mijn vraag, hoe gaan jullie hiermee om. Met de emoties en de teleurstelling.

Ik wil gewoon graag mama zijn, maar ik heb schrik dat het misschien nooit lukt of toch niet natuurlijk.

Bedankt alvast om te luisteren en te reageren.

Groetjes
Shaba

Hebben jullie je al laten onderzoeken in het ziekenhuis? Ik ben inmiddels al bezig voor de 3de maar bij mij heeft de 1ste ook lang op zich laten wachten. De 2de en nu overigens ook maar dat is natuurlijk anders 

Nee, nog niet. Ik durf niet zo goed. Hebben jullie voor je eerste onderzoeken laten doen? Ik heb een beetje schrik voor de resultaten. Stel dat het negatief nieuws is.. Langs de andere kant lees ik wel meer dat het soms lang kan duren. Ik hoop gewoon om eens geluk te hebben. Ik vind de teleurstelling echt moeilijk.

Nee nu pas bij de 3de maar bij mij is helemaal niks gevonden 

Ik zou echt even voor onderzoek naar de gynaecoloog gaan. Ik snap dat je geen slecht nieuws wil, maar voor hetzelfde geldt is er een duidelijke oorzaak waarom je niet zwanger bent geworden nu. En wellicht is dat met medicijnen prima te behandelen. Dat heeft mijn voorkeur dan nog maandenlang hoop en teleurstelling 

Beste shaba,
Zoals Lijn zegt zou ik ook gaan voor een onderzoek.  Ik begrijp je teleurstelling elke maand weer. En dan zoals je zegt lijkt het bij ieder ander zo gemakkelijk te gaan. Je wordt er dagelijks mee geconfronteerd. 
Hier pas na ongeveer 3 jaar op controle geweesten bleek dat het zaad van mijn partner niet goed genoeg om op een natuurlijke manier zwanger te worden. Ik wilde er alles voor doen om mama te worden. (Te lang verhaal ) en besef me elke dag weer dat mama worden niet van zelf sprekend is.
Maar hoe eng t ook is en de angst voor de resultaten.Dit is mogelijk wel de eerste stap naar jullie droom. Al is het niet op de manier zoals je dit voor had gesteld.
Ik hoop natuurlijk dat dit alles niet nodig is en je zonder alle poes pas toch zwanger wordt. 
Heel veel liefs
Starz