Abortus of niet?

Hoi A&N,
Ik ben van mening dat je met je hart moet kiezen. En ook als je met je hoofd zou kiezen zie ik geen enkele écht goede reden om te kiezen voor abortus. Alles is op orde bij jullie, alleen is het moment niet geweldig. Maar heel eerlijk; wanneer komt het wel uit om je hele leven op de kop te zetten? En wie weet wat de 'problemen' zijn volgend jaar of over 5 jaar.. Wat ik wel weet is dat als je kiest voor een abortus je dat je hele leven bij je draagt. Dus moet je 100% zeker zijn van je keuze en er echt achter staan. Voor een kindje mogen zorgen is het allermooiste wat er is. Dat weet je nu nog niet, maar ik kan je verzekeren dat dat echt zo is. Ik wens jullie veel sterkte bij het maken van jullie keuze. En praat erover met mensen die je vertrouwd en niet oordelen. Misschien dat zij jullie kunnen helpen bij het maken van de keuze omdat zij met andere ogen te kijken naar de situatie. 

Precies zoals hierboven beschreven. Kies met je hart en het gooit ongeacht of je er mee bezig bent of niet je leven totaal op zijn kop. 
Ik lees wel enorme twijfel in je verhaal. Bij twijfel zou ik geen abortus laten doen. Dat je twijfelt toont aan dat je dit kindje dus eigenlijk wel graag zou willen. Misschien kun je het ondanks dat het heel vroeg is met familie bespreken ?

Eens met bovenstaande reacties. Bij twijfel sowieso niet doen.
Daar buiten, alles is op orde en in de toekomst willen jullie kinderen. Je weet niet of zwanger raken in de toekomst wel gaat lukken, die garantie heb je nooit.
Ik ben bang dat je heel veel spijt ga krijgen en je altijd schuldig zou voelen als je het weg laat halen. 
Jullie hebben een goede relatie, een huis, en een vaste baan. Dit kunnen jullie zeker aan. Ja het zet je leven op zn kop, maar dat gebeurd ook als je er later voor kiest ;-) en er zijn veel ouders met opleidingen, dus dat moet geen reden voor abortus zijn  lijkt me
Ondanks de "bezwaren"  krijg je er zoveel moois voor terug! 

Ikzelf zou nooit een abortus doen, hoe jong of oud ik zou geweest zijn. Toch niet als het kindje van m’n man/vriend is  

Ik zou nooit nooit nooit een abortus doen! Ik heb 6 jaren gewerkt voor ons wondertje! Je hebt je leven op orde met werk en een fijne partner! En daarbij je was er zelf bij toch toen je in verwachting raakte ? 

Het lijkt mij heel moeilijk om nu abortus te doen en in een later stadium wel te kiezen voor een kind. Er zal inderdaad altijd iets zijn waardoor een kind niet gepland is, dit heb je niet in de hand. Maar uiteraard zijn jullie vrij om de keuze te maken, ik zou zeggen neem nog even de tijd om erover na te denken. 

Hoe is het nu met je en hoe denk je er nu over?
Ik ga je geen advies geven over wel of niet doen. Dat is zoooooo persoonlijk. En om zoals hierboven te zeggen dat een kindje alleen geluk brengt....dat zal ik niet zeggen. Het heeft mij veel zorgen en onzekerheden gebracht. Ik had last van klachten die bij een postnatale depressie horen en heb hele zware eerste maanden gehad. Ik heb enorm veel tijd nodig gehad om mezelf terug te vinden. Wij wilden graag een kindje, en we zijn samen door die zware tijd gekomen. 
Ik bedoel meer....elk verhaal is anders...en zwanger zijn of een kindje hebben kan een roze wolk zijn....maar kan ook periodes heel lastig zijn.
Ik zou wel op zoek gaan naar een professional die je een aantal goede vragen kan stellen...zodat je zelf het antwoord vindt dat bij jullie past. Zelf zou ik eerst m'n huisarts bellen. Die kan wellicht zelf goede vragen stellen of die kan je doorverwijzen. Jullie vinden vast het antwoord. Veel succes.

Welke redenen heb je dat je denkt dat het niet lukt? Het kan prima werken met een vriend die een opleiding doet. De rest is stabiel. Met een kind moet je sowieso je ritme omgooien. Maar je past je daar vanzelf op aan. Je hebt de komende maanden om te kijken hoe je het doet met de planning, gastouder of dagopvang indien nodig. Of misschien zijn er opa’s/oma’s die willen oppassen? Genoeg tijd om voorbereidingen te trekken. Hier een kindje verloren met 25 weken. Daarna een dochter en sinds 7 weken een zoontje. Hij was ook niet echt gepland. Mijn man wilde een abortus maar ik totaal niet. Hij was vooral bang omdat ons eerste kindje een genetisch defect had en het herhaald kon worden. Maar mijn hart zei dat het goed was en ik kon het echt niet ! Dus, volg echt je hart! 

Precies wat Vera zegt. Ik begrijp dat het voor iemand die lang bezig is voor een kindje onvoorstelbaar is dat iemand dat zou willen beëindigen. Echter is jouw situatie niet die van een ander. En zoals Vera terecht zegt een kind is niet alleen rozengeur en maneschijn