ik vroeg mij af of er meer moeders zijn die snel zwsnger wsren van een tweede terwel je kindje nog klein is

ik vroeg mij af of ik de enige was of dat er meer moeders zijn die het zielig vonden voor hun oudste kindje dat er snel een tweede kwam ik heb een dochtertje karlijne en ze is inmiddels bijna 5 het was precies 3 weken voor haar eerste verjaardag toen ik erachter kwam dat ik weer zwanger was en

en ik was gelukkig het was gepland en welkom maar opeens toen ik 5 maandjes zwanger was begon het het pijnlijke gevoel vanbinnen ik voelden opeens alsof ik afscheid moest nemen van mijn meisje karlijn ik voelden me misselijk en mijn buik begon tr groeien ik werd prikkelbaarder naar mijn dochter toe terwijl ze dat niet verdiende ze wilden dat ik mee rende met haar en vrolijk met haar mee speelde in de speeltuin met haar gezellig mee deet en nu kon ik het niet opbrengen was te misselijk en werd duizelig van haar te duwen op de schommel ze merkte dat er iets was dat ik minder enthousiast en blij was snachts in bed huilden ik ik vond dat het leek alsof ik afstand van haar nam maar in werkelijkheid was ik gewoon te ziek om leuk en aardig tegen haar te zijn ik was elke ochtend sagerijnig en zag elke dag als een berg op tegen de hele dag ik werd natuurlijk vroeg wakker gemaakt door mijn dochter en ik was ijgenliik moe dood moe want mijn dikke buik was vermoeiend en het begon pijn te doen zodra ik wakker werd en begon te lopen mama zij karlijn dsn enthousiast en helemaal wakker om jalf 7 kom mama en dan trok ze mij uit bed ik ging dan zitten in de woonkamer deet de tv voor haar aan en smeerde met moeite een boterham voor haar want oo oo wat hat ik een pijn in mijn rug door mijn dikke buik en wst was ik misselijk maar in de middag kon ik niet meer op of om zo om een uur of 3 dan voelde ik mij volledig instorten ik kon niks zeggen niet glimlachen ik was sagerijnig want ik kon niet meeren kkarlijn zat vol energie en ik voelde me dan zo schuldig stop en doe rustig hou op zit stil dat hoorden ik mezelf de hele dag Door roepen terwijl karlijn bleef rennen en maar vol energie bleef en toen pakte ik haar op ik weet dat nog heel goed ik droeg haar met veel moeite de trap op en legde haar naast mij neer in bed ik kon niet meer he hr ijndelijk liggen maar karlijn willen niet was niet moe zat nog duidelijk bordevol energie mama ik wil eruit zei ze toen ik pakte haar beet zodat ze niet weg kon want ik kon niet achter haar aan lopen met mijn dikke buik en vreselijke rugpijn en duizeligheid ik schreeuden op haar en ze zette het op het huilen ik dwong haar zo op die manier elke middag in slaap ze snikte vaak nog lang na terwijl ze haar ogen uiteindelijk dicht hat warm voelde ze aan van het huilen ik voel me schuldig maar het was voor mij de enige manier om te overleven elke

dag weer en aan het einde van elke dag voelden het alsof ik de mount everest hat beklommen sorry dames voor dit lange verhaal maar wilde dit graag even delen met andere moeders mijn vraag is herkennen jullie dit en moet ik mij hier nog schuldig over voelen ik hat duidelijk onderschat hoe zwaar het is zwanger raken terwijl je eerste nog klein is mijn oudste meisje karlijn is een hoop tekort gekomen door mijn zwangerschap

sorry ik heb sommige zinnen te snel geschreven

Op de eerste verjaardag van de oudste konden we ook aan iedereen vertellen dat ik weer zwanger was, ik heb me altijd een beetje schuldig hierover gevoeld en zeker ook na de geboorte van de tweede is dit gebleven. Dit heeft er denk ik ook wel voor een deel voor gezorgd dat ik in een flinke dip kwam na de bevalling. Nu ik zie hoe leuk ze het met elkaar hebben en dat ze nu al alles voor elkaar over hebben maakt dat alles weer goed  Maar aandacht en tijd verdelen tussen de mannen blijf ik lastig vinden, ik vind altijd dat de een of de ander achtergesteld is.

hoi manon ik lees het hier mee en wilde even zeggen dat ik het niet met jou eens ben dat het altijd delen is ook als het kindje ouder is en een zusje of broertje krijgt het is wel degelijk een verschil want bijvoorbeeld de eerste stapjes in de ontwikkeling van peuter naar kleuter maak je minder bewust mee als je zo snel weer zwanger bent van een tweede kindje en als het kindje dan geboren wordt ga je zo op in de verzoging van de 2 de dat je niet echt kan stil staan bij de bijzondere nieuwe dingen die je jongste leert juist dat is zo bikzondere tijd Hoe je kind dingen leert en je hebt geen tijd om je daar over te verwonderen of er van te genieten als je zo snel weer een 2 de hebt ik bedoelde bijzondere tijd ik was uitgeschoten met schrijven en als je kindje bijvoorbeeld 5 is als ze een broertje of zusje erbij krijgt heeft ze genoeg tijd met haar moeder gehad en is het dus makkelijker om haar moeder te delen dan heb je ook meer bewust genoten van haar ontwikkeling omdat je daar alle tijd voor hat zeg maar en een kind van 5 begrijpt eerder waarom haar moeder even geen tijd voor haar heeft dat is mijn persoonlijke mening liefs joze

meid wat vervelend voor je dochtertje karlijn en wat naar voor jou dat is nou precies de reden dat ik er tussen mijn kinderen 6 jaar heb zitten mijn dochter sterre neemt altijd haar zusje bridney mee naar buiten als ze gaat buitenspelen en heerlijk dan kan ik even sochtens bijkomen met een kopje koffie in alle rust en als ik ga douchen dan past sterre altijd op bridney zo fijn ze brengt haar ook vaak naar bed en wat ook zo voordeel is als ik mijn oudste een boodschap laat halen dan neemt ze ook haar zusje mee naar de supermarkt en dat soort hulp heb je niet als ze weinig schelen met elkaar veel sterkte en liefs shery