peuterpubertijd?

Blij dat ik niet zo'n kind heb

Bovenstaande reactie is natuurlijk flauwekul. Dit lijkt me heel frustrerend als ouder zijnde. Zelf heb ik nog geen kinderen maar ik werk wel met kinderen als sociaal pedagoge. Het klinkt inderdaad als peuterpuberteit. Wat soms helpt is zeggen wat je doet en doen wat je zegt. Bijvoorbeeld: ik smeer een lekker broodje voor je, nu de boter en dan de ham.. ik ben van mening dat hysterisch huilen vaak een test is om te zien in hoeverre het kind de controle kan krijgen over situaties. Als ouder is het dan belangrijk om controle terug te nemen. Maak een vaste afspraak over wat te doen als ze (op die manier) huilt en leef dat allebei na. Bijvoorbeeld, in de box zetten, zelfs als ze het een uur volhoudt proberen zo min mogelijk aandacht aan te schenken. Als ze gekalmeerd is haar aandacht geven door te knuffelen etc. Zo leert ze dat schreeuwen niet de manier is om aandacht te krijgen. Het is heel belangrijk dat jullie elkaar afwisselen en doorzetten. Maar nogmaals, ik heb nog geen eigen kinderen en makkelijk praten. Ik pas deze manier alleen toe op het werk waardoor ik er natuurlijk veel neutraler in sta. Heel veel sterkte en succes ermee!

Hey Mendy,

Ik ben er mee eens met Muus86,
Ik doe ook alles spelend als ik iets moet klaar maken voor mijn zoon of zijn tanden moet poetsen of nog erger zijn neusje proper maken iets wat hij er een hekel aan had, nu zegt hij mee van beurk snottebel uit doen!

toen het bij mijn zoon was begonnen , wist ik al wat mij te wachten stond, ik heb al veel nichten en neven, en kinderen van vrienden dus ik was al een beetje voorbereidd..

toen hij hysterisch werd zei ik gewoon oh wat scheelt er waarom huil je, dan werd het naar kwaad naar erger soms.. maar dan zei (met pijn in mijn hart natuurlijk) ja Alessio huil maar, huil zo veel je maar wilt, en ik liet hem dan zijn crisis doen, in begin duurde het 10 min, maar ik gaf geen aandacht, ja van 10 min , werdt het 1 min en hij stopt , en kwam dan in mijn armen want hij was er blijkbaar niet goed van dat ik geen aandacht gaf!
en het is mij gelukt! nu doet hij dat amper, soms nog, maar duurd heel kort en soms zeg ik , ik zet je in je box, je bent gestraft en hij gaat snel braaf zitten!

het komt wel goed hoor, het is een beetje zwaar in het begin, maar eventjes op je tanden bijten

Groetjes

Oh dat is idd even best pittig. Maar ik denk ook dat het beste is conceqent te blijven en niet toe te geven hoe moeilijk het ook is. Dathoeft niet met negeren.
Maar bv je dochtertje geeft aan dat ze kaas op brood wilt en jij maakt een boterham met kaas voor haar klaar em zei huilt dan dat ze worst wilt zal ze toch echt minimaal een halve met kaas moeten eten. Ze moet leren dat ze helaas niet altijd haar zin lan krijgen.
Maar voor jullie is dit idd even een zware strijd. Onthoud het is een fase en ik zeg altijd dat af en toe nee horen krijg je niks.
Alleen maar goed voor een kind.
Succes en iedere ouder krijgt hier of zoiets mee te maken. Groetjes j

Bedankt voor jullie reacties..wij hebben er echt wat aan! :-)
Soms is het zo frusterend dat het wel even fijn is om tips van andere te horen hoe hun dat ervaren of bekijken.
De box vind ik wel een goed idee misschien dat ze daar dan even tot rust kan komen (staat er nu tochnog) nu gaat ze ook gegeregeld aan onze been hangen op zo'n moment en pak je dr al snel op..word even tanden bijten denk ik ha ha maar heb het er voor over! Ik zal haar ook meer bij dingen gaan betrekken zoals met het broodje eten.

heel erg bedankt! Doet me echt goed jullie berichten :-)

Liefs

Graag gedaan hoor mendy! Hoe gaat het nu? Hopelijk laat ze deze fase snel achter zich

Opzich was het een goeie dag
Waren veel buiten en ze was super vrolijk heb zelf ook super genoten!
Nu met slapen gaan is het wel huilen huilen huilen. .terwijl ze normaal met slapen gaan geen kick geeft. Dus misschien niet helemaal lekker of...we wachten het af :-) ha ha maar jullie tips houden we er zeker in!

Liefs

hoe moeilijk ook accepteren het hoort bij een peuter en het wordt minder naar mate ze ouder worden.
idere peuter heeft zulk gedrag heel normaal daar zijn het peuters voor . eigenlijk toch hoe moeilijk ook het belangrijkste is geduld hebben en dat laten zien aan je peuter want wat het nog erger maakt is als ze jou stress voelen en je ongeduld eigenlijk moet je ze als ouders uit zo bui helpen ze hebben daar hulp bij nodig want vaak gaat het onbewust een peuter is zich al lijkt het wel zo toch vaak niet bewust van zijn of haar buien het overvalt een peuter ook en weet dan niet met die emoties om tegaan ze kunnen nog niet alles plaatsen zoals ons dus uit het zich in een driftbui of vervelende buien. maar probeer de kalmte te hebben zodat ze niet je ongeduld of stress voelen in zo situatie
het is niet makkelijk ik weet het
meestal probeer ik haar gedachten op iets anders te richten bijvoorbeeld dan geef ik haar een spelletje op mijn mobiel dan vergeet ze nog weleens haar bui.
nou elke ouder maakt dit mee hoort er bij
en sterkte er mee groetjes madelene