Vraagjes over hecting, kraamtijd en bevalling

Hallo Dames

Over een kleine 10 weken ben ik uitgerekend van mijn eerste kindje.
Vroeg me af of jullie veel steun hebben gehad aan jullie partner tijdens de bevalling en hoe jullie band is sinds de bevalling? Ik had de laatste tijd even een dipje in mijn gevoelens voor mijn vriend en op mijn verzoek is hij dichtbij maar even niet thuis maar dat komt omdat er zoveel op mij/ons afkomt en dingen zo veranderen. Mijn verloskundige zei dat die gevoelens na een bevalling wel weer omslaan omdat ik dan zie hoeveel steun ik aan hem heb en zeker als ons kindje op mijn buik heb en we hem of haar voor het eerst zien en vasthebben nu vroeg ik me af wat jullie ervaringen zijn.

lees ik overal dat hechting heel belangrijk is en dat kindje afgaan op geur en stem. Nu heeft mijn moeder voorgesteld in de kraamweek alle dagen te blijven slapen om mij zo te kunnen helpen met de baby en als er wat met mij is, dit omdat ze niet helemaal op goede voet staat met de vader van ons kindje en ze die er eigenlijk niet bij wilt hebben de nachten we zijn momenteel even uit elkaar.
Nu wil ik mijn moeder ook niet teveel voor het hoofd stoten dus dacht eraan om de eerste 5 nachten mijn partner erbij te hebben en dan mijn moeder. Of zijn die eerste nachten ook al heel belangrijk voor de papa om te hechten met het kindje? Hij gaf vanmiddag namelijk aan dat het kindje anders gaat wennen aan de stem en geur van mijn moeder en dan onrustig kon worden als hij ons kindje vast heeft of verschoont. Zit daar wat in of loopt het zo'n vaart niet. Erg leuk hoor die hormonen zo nu en dan....ben het nu wel zat aan het worden de lichamelijke klachten worden steeds erger. 

De bevalling en de komst van een kindje zijn nieuwe ervaringen waarin je je partner beter leert kennen. En je kunt zeker dichterbij elkaar groeien door deze ervaringen. Persoonlijk zou ik er zeker niet voor kiezen om je moeder ipv partner fulltime in huis te hebben tijdens de kraamweek, dit lijkt me een erg verkeerde basis van het starten van jullie nieuwe gezinnetje. Het is jullie kindje en niet die van je moeder en jou en je vriend hoort er zeker bij te zijn wanneer jullie kindje zijn eerste badje, flesje, wat dan ook krijgt. En hij heeft gelijk betreft de hechting, baby's kunnen nog niet goed zien en richten en hechten zich vooral aan stem en geur. Ik zou op alle vlakken proberen je vriend zoveel mogelijk bij jullie te houden om een goede basis te ontwikkelen voor de rest van jullie leven als gezin.
En ik zou het erg egoistisch van je moeder vinden wanneer ze hier geen begrip voor heeft, dan heeft ze namelijk ook niet echt het beste voor haar kleinkind over....

Komt ook een beetje doordat hij nu niet thuis woont omdat de situatie even niet zo lekker loopt tussen hem en mijn omgeving. Mijn partner zegt steeds dat het in het belang van het kindje is dat hij erbij is die dagen,en daarna met regelmaat ook als we niet verder zouden gaan samen. Je kan zo weinig vinden online over hechting aan vaders.

Het is inderdaad wel belangrijk om de vader er zoveel mogelijk bij te betrekken. De baby heeft instinct dat het zijn vader is. Die herkent zijn stem (voor zover dat bij jullie mogelijk is) en zijn geur. Het beste is om zoveel mogelijk samen te doen. Ook voor je partner is dat wel zo fijn. Voor de binding met zijn vader is dit wel van belang! En wellicht heb je er zelf ook veel aan als hij in de buurt is.

Iza wat vind ik jou toch altijd wijs in je antwoord geven!! (Wilde dat even gezegd hebben)

Hoi Jose,
Het is goed van je dat je er zo goed over na denkt, het is ook niet niks wat je overkomt.
Bedenk dat het een tijd is die je nooit meer kunt overdoen en jou keuzes nu, zijn een basis
voor de band van jou kindje met zijn of haar papa.
Ik persoonlijk vind dat een vader net zoveel rechten heeft tegenover zijn kindje als de moeder zelf, helemaal als die daar zelf open voor staat.
Stel je voor dat je later misschien wel het hele bevallingsverhaal aan je kind zult vertellen,
stel jezelf in de plaats van je kind als je zou moeten vertellen waarom "papa"
niet in de buurt was.
(En wie weet komt het helemaal goed tussen jullie, zou dat voor altijd tussen jullie in kunnen staan omdat je hem iets ontnomen zou hebben wat hem toekomt.)
Je zou niet alleen dat moment de vader van het kind ontnemen, maar ook dat van je baby en je kunt het niet meer overdoen.
Jij, de vader en jullie baby staan op de eerste plaats.
Hopelijk kan je moeder hier begrip voor tonen, ik ben er zeker van dat zij ook het beste wil voor haar kleinkind.

(Mijn ouders liggen ook niet op goede voet met mijn man maar tijdens de bevalling en ook nu tijdens de bezoekjes hebben ze een stap opzij gezet omdat hij nu de vader is van hun kleinkind. Op dat vlak respecteren ze hem en ik hoop dat je moeder dat ook zal doen!)

Ik wens je veel wijsheid en sterkte!! X