Koudwatervrees?

Hoi Forumleden!

Sinds afgelopen weekend zijn mijn man en ik er achter dat we 5 weken in verwachting zijn van ons eerste kindje.
We hadden eigenlijk besloten om het rustig aan te proberen en om er vast wat aan te wennen maar pats boem het was direct raak.Ook zijn wij er bewust van dat je er met 5 weken nog lang niet bent en er nog van alles mis kan gaan.
Maar ik vroeg me af of hoe jullie die 1e keer zwanger zijn ervaren hebben?Ik heb ineens soms koudwatervrees, dan denk ik kunnen we dit wel, en hoe moet dat dan allemaal, en mijn contract loopt af tijdens mijn verlof.Dan ben je jezelf een beetje dol aan het maken.
Voor de duidelijkheid de blije momenten overheersen hoor!Maar zo nu en dan piept die onzekerheid er tussen door en ik ben enorm angstig voor miskraam of de bevalling.Om andere verhalen te lezen geeft wat steun en haal ik weer leer uit!
Dankjullie wel voor de genomen moeite!

in 2013 was ik zwanger van ons 1e kindje ben nu op de helft van de 2e. 
Zwangerschap mag niet de reden zijn om je contract niet te verlengen.
Tuurlijk heeft iedereen wel eens zoiets van kan k het allemaal wel en angst voor de bevalling omdat je niet weet wat je moet verwachten. 
Maar je bent met z'n 2e dus als de baby er is kan je altijd op elkaar terug vallen. Mijn vriend vond het altijd eng om kleine baby's vast te houden en geen ervaring met de verzorging. Toen ze er was ging alles vanzelf. Je hebt natuurlijk ook de kraamhulp waar je op terug kan vallen. Ik was ni angstig voor de bevalling maar vond het wel spannend (goede spanning)
Ben ingeleid met 38 wkn van begin tot eind 36 uur geduurd maar met 6 x persen was ze er. Heb het echt als iets moois ervaren maar tuurlijk wel pijn gehad. Het is t allemaal waard en zo erg is t blijkbaar niet want in mei gaat het nogmaals gebeuren

Wij hebben 3 miskramen achter de rug dus voor deze zwangerschap was ik heel angstig.
Tot nu toe doet onze boy  het heel goed dus  de blijdschap  komt  steeds meer  en begin ik er aan te wennen.
Je bent  pas echt gerust  wanneer je  bent bevallen  en naar huis mag.

Weet nog dat ik bij de eerste dacht: shit nu zit het erin nu moet het er ook weer uit. En dat vond ik doodeng. Uiteindelijk kwam alles natuurlijk gewoon goed. Mijn bevalling duurde lang maar je gaat er in mee, het gebeurd je gewoon. Wel raad ik je aan een zwangerschapscursus te volgen die je leuk lijkt. En om dichtbij je zelf te blijven. Luister naar wat jij wilt en laat je niet ompraten door andere. (Waar bevallen, borstvoeding of niet, enz enz)

dat koude watervrees is heel herkenbaar
ik denk dat het allemaal met bewustwording te maken heeft.
het besef nu is het echt zo, het besef dat je een enorme verantwoording gaat dragen.
maar het is allemaal zo de moeite waard.
zo bijzonder mama te zijn, 1 minuut na de geboorte kan je je niet meer voorstellen dat je kleintje er nooit was geweest, onvoorwaardelijke liefde.
klinkt cliche maar moet toch beamen dat het echt zo is. inmiddels zwanger van de derde .