Wachten...

Hallo dames!
Ik ben een apetrotse moeder van 4 jongens. Kort na de geboorte van de 4de hebben mijn man en ik gekozen voor een sterilisatie. Mijn man heeft deze ingreep bij zijn huisarts kunnen doen. Vervolgens is hij getest en alles was goed (geen levende cellen). Dit is nu ruim een jaar geleden. Maar.... ik ben ruim 6 weken overtijd. Ik heb er niet zwaar aan getild en dacht dat ik een cyclus had overgeslagen, nog nooit eerder gebeurt maar voor alles moet een eerste keer zijn. De tweede cyclus dient zich ook niet aan, wel wat last van mijn ondertussen gehad maar dat trok na een dag ook weer weg. Wel al een aantal weken gevoelige borsten, maar ach dat zal wel komen omdat ik ongi moet worden. 2de cyclus blijft dus ook uit, in mijn familie komt baarmoederhalskanker veel voor en dat was vannacht iets om wakker van te liggen, of de overgang (ik ben 30 maar het kan). Vanmorgen maar even de huisarts gebeld, de assistent begon mij een aantal vragen te stellen en gaf aan dat ik toch maar is even een test moet gaan doen. Mijn reactie was erg verbaasd, mijn man is immers geholpen, ik heb het echt gezien hoor!! Natuurlijk weet ik dat er een hele klein kans bestaat dat dit zichzelf weer hersteld. Maar een zwangerschap? Nee dat was niet iets wat ik als optie zag. 
Toch maar een test gehaald, die ligt nu voor mij op tafel mij aan te staren, maar mijn man wil graag dat ik wacht totdat hij thuis is en de kids op bed liggen. 
Ik moet het even van mij afschrijven in de hoop dat ik het even kan loslaten en nog iets zinnigs doe ipv staren naar een doosje. 

Oh wat een spanning zal jij hebben! Hoe laat is je man thuis? 

En wat was de uitslag?