Zoveel angst

Hallo Allen,
Ik ben nu 17 weken zwanger, ben 31 en leef met een spierziekte mdc. Ik kan niet staan of lopen, mijn armen optillen en ben erg afhankelijk van zorg. Ik was niet van plan om zwanger te worden, maar blijkbaar werkt de pil ook niet optimaal. 
Mijn familie laat mij helemaal vallen, omdat ze mijn relatie niet goedkeuren en het niet goed zien komen met de kleine meid. We weten sinds een paar dagen dat het een meisje word. Ik heb mijn verstand niet, ik zou niet goed voor mijn kind kunnen zijn en mijn partner vertrouwen ze niet. Maar ze zijn er nu ook niet voor mij, in de zin om mij te steunen of mee te denken in oplossingen. Mijn broertje wil zelfs niet eens meer langskomen! Ik heb er vertrouwen in maar de familie kijkt met geknepen billen toe en wil er eigenlijk niks van weten.
Ik zou zo graag willen genieten van mijn zwangerschap maar durf dat niet eens meer... In mijn buik beweegt het veel, maar dan denk ik maar snel... Ach dat zijn mijn darmen. Hebben jullie dat ook mee gemaakt dat veel mensen niet achter je besluit staan/stonden?

Wat verschrikkelijk dat je familie jou laat vallen.Ik zou eens met je familie in gesprek gaan.En ook vertellen wat dit met jou doet.Vind het erg dat ze jou zo laten vallen.Waarom mogen ze je vriend niet?Ik vind ook al mogen ze je vriend niet dan kunnen ze jou wel steunen.Doen ze dat niet zou ik afstand nemen.Je hoort nu te genieten van je zwangerschap.Het gaat misschien wel zwaar worden het moederschap omdat je een spierziekte hebt.Maar het belangrijkste wat een kind nodig heeft is hulp.En je kunt altijd hulp van buitenaf in schakelen die je kunnen helpen.

Bedoel dat het belangrijkste wat een kind nodig heeft is liefde.

Mijn moeder zei ook... wat heb jij een kind een kind nou te bieden?? (bedankt mam) Ik ben ook erg bang dat mijn lijf het niet aan zou kunnen... Er is veel gebeurd tussen mij en mijn vriend, dat iemand veilig thuis heeft ingeschakeld. Ja ik vind dat geen probleem, ik doe gewoon alles wat ik kan en regel dat wat een kind straks nodig zal hebben. Denk aan hulp van derden, qua verzorgen van de baby... Mijn vriend zegt nuchter alles wel alleen te kunnen, maar die gok durf ik niet te wagen en wil iedereen ook laten zien dat ik echt niet zomaar iets doe! Ik heb zelfs een afspraak gemaakt bij een adoptie bureau, want stel dat mijn familie wel gelijk krijgt en alles mis zal lopen... Ik wil niet dat mijn kind de dupe word door ruzies, geen goede zorg of door andere omstandigheden te kort komt. Mijn relatie loopt ook nog niet optimaal maar daar voor gaan we binnenkort met iemand in gesprek.

Zo weet het adoptiebureau van mijn verhaal en hoef ik niet, dat alles wel mis loopt, dan nog veel te moeten regelen. Natuurlijk wil ik dit dolgraag met mijn vriend, maar de kleine staat op nr.1 en hoe pijnlijk dat ook is... Kan dat niet bij ons, dan wel  bij andere ouders die al jaren een kind willen

Jeetje wat lastig lijkt me dat! Wat betreft jouw fysieke toestand; het voornaamste wat een kindje nodig heeft is aandacht en liefde. En dat is iets wat jij sowieso kan bieden. Er bestaan verder ook niet voor niets hulpinstanties die kunnen bijspringen in de fysieke zorg.

Als ik jou zo hoor sta je er zelf ook erg realistisch in, dus ik begrijp niet waarom je familie zo stom doet. Tuurlijk over je vriend mogen ze een mening hebben, en als ik het zo lees is dat ook niet onterecht, maar desondanks zouden ze jou moeten steunen. Ipv zelf hulp aan te bieden, praten ze je alleen maar aan dat het kindje beter af is bij een ander.
Heel lastig deze situatie. Maar zoals ik lees staat het kindje voorop, dus uiteindelijk zal het goedkomen! 
Ik hoop dat je familie nog bijdraaot en zo niet, geloof hoe dan ook in jezelf.

Ik heb er geen ervaring mee maar wil je even sterkte wensen!Het lijkt me heel erg moeilijk als je familie zo doet!Ik hoop dat je binnenkort iets meer kunt gaan genieten van het wonder dat in je groeit!

Super jammer dat je familie je op dit moment laat vallen . Hopelijk draaien ze nog bij als het kindje er is...
Ik vind het echt super moedig van je dat je jou baby zo op de eerste plaats zet om zelfs een adoptie te overwegen als het niet meer lukt. 
Veel sterkte gewenst en probeer er van te genieten van je zwangerschap.
Groetjes
Nathalie
www.littlejack.be

Bedankt voor de steunende antwoorden!

Vandaag echt vreselijk, warm en koud... hartkloppingen en ben onrustig, door de hartkloppingen maak ik mij weer druk waardoor ik paniek voel. Ik ben nu 18 weken zwanger en ben zo angstig dat alles mis gaat, nog meer paniek! Als ik nu een dokter bel denk ik dat ik gelijk naar het zkh moet, omdat ik een zwak lichaam heb. Maar ik denk dat het puur de paniek is momenteel, ik word er gek van! Herkennen jullie dit? Paniek?