Verdriet....

Hey dames..
Ik zit met een probleem en veel verdriet
Op mijn 19e getrouwd en op mijn 20ste trotse mama geworden van Skye , Op mijn 25ste de trotse mama van Storm..
Op mijn 26ste belande ik in een zwart gat.. Skye toen nog maar 6 en Storm toen pas 5 maandjes oud.. Ik moest naar het politiebureau komen... Mijn toen alweer 7 jaar man had een zwaar ongeluk gehad en was helaas niet meer in leven Mijn wereldje zakte compleet in elkaar.... 
Nu zijn we inmiddels 7 jaar verder , en wilt Storm naar zijn vader toe... Ik heb hem heel vaak uitgelegd dat dit helaas niet meer gaat omdat er iets met hun papa is gebeurd Maar hij kan dit maar heel moeilijk snappen en wilt naar zijn vader... Maar hoe leg ik een kindje van 8 uit dat zijn papa toen hij 5 Maandjes oud was een zwaar ongeluk heeft gehad en niet meer leeft …. Mijn moeder hart breekt
Hij ziet mijn nieuwe partner (waar ik nu 5 maanden mee getrouwd ben) wel als zijn nieuwe papa maar weet dat het niet zijn papa kan zijn (Hij is Turks) en mijn kindjes half Bosnisch half Pools.. 

wie kan mij hier mee helpen...

Ik kan je geen tips geven helaas.. Wil je wel ontzettend veel sterkte wensen!! Wat afschuwelijk dat jullie dit mee moeten maken.. 

Wat verschrikkelijk dat jullie dit hebben moeten meemaken.
Is je man toen de tijd begraven of gecremeerd (misschien daarna uitgestrooid of bijgezet)? Anders zou je misschien daar naar toe kunnen om het iets tastbaarder te maken voor je kind. Dan heb je een plek om naar toe te gaan. Dan zou je er een ritueeltje bij kunnen maken zoals een bloemetje, geschreven brief met een boodschap voor papa of een kaarsje aansteken. 
Wat ook kan is vertellen dat papa in de hemel of bij de sterren is (net wat je prettig vind) dat hij daar niet op bezoek kan maar bijvoorbeeld wel met een heliumballon een boodschap naar papa kan sturen. En dat papa altijd van hem zal houden en daarom vanaf boven over hem waakt of iets dergelijks.
Er zijn ook voorleesboeken voor jonge kinderen met als thema het overlijden van een dierbare, misschien helpt dat om het concept van dood zijn duidelijker te maken.
Het zal sowieso moeilijk zijn, en ik kan me zo voorstellen dat je hem voor het verdriet hiervan wilt beschermen, maar als hij denkt dat hij zo naar zijn vader kan is het ook heel frustrerend voor hem als niemand hem daar heen wil brengen. Het zou nog erger zijn als hij daardoor hele wilde ideeën krijgt dat zijn vader hem niet zou willen of niet van hem houdt. Je weet nooit wat er in zo'n koppie omgaat. 

Hij is toen de tijd begraven.. , Het probleem is alleen dat we 45 minuten van de begraafplaats afwonen..
Hij weet dat ik hem dolgraag naar zijn vader toe had willen laten gaan... (als hij nog leefde) maar dat het gewoon niet lukt