Effe klagen

Hey meid...

Schrijf maar lekker even van je af! Ik kan me goed voorstellen hoor hoe je je voelt en zullen deels ook wel hormonen mee spelen! Maar als je je eigen niet lekker voelt en toch wat zorgen maakt is rust en een vent waar je tegen aan kan leunen wel fijn! Het is dan toch de reactie wat hij geeft en waar je niet helemaal op hoopt! Ik ben nog maar kort zwanger en heb ook veel last van buikpijn.... Zit dan soms ook niet helemaal in mijn hum! Mijn Man heeft ook nog andere kinderen uit een eerder huwelijk! De jongste is ook vaak hier! Echt een puber, druk, lastig en niet altijd behulpzaam! We kunnen ook wel gezellig doen hoor ..
Maar soms is me dat nu ook teveel en heb ik daar even geen zin in! Hij overlegd het gelukkig wel met mij en we maken er samen afspraken over! Kan me voorstellen als je even rustig aan moet doen en een hoge bloeddruk hebt dit even lastig vindt! Het is wel de kleine van je man zoals ik lees uit je verhaal en die wil natuurlijk dat zijn zoontje er is! Maar had wel even in overleg kunnen doen als was het maar de vraag en even het begrip dat is dan vaak al genoeg en had jij het waarschijnlijk oke gevonden en nu niet met dit gevoel gezeten!

Liefs lynn

Inderdaad gewoon even eruit gooien en ik kan me voorstellen dat je gefrustreerd bent over het gedrag van je vriend. Maar.....bij mannen moet je heel erg duidelijk zijn! Niet hopen dat hij aanvoelt wat hij moet doen maar gewoon zeggen! Duidelijk aangeven dat je z'n zoontje liever een paar daagjes later hebt zodat je kunt kijken hoe het met je bloeddruk en je zwangerschap gaat, je kunt er nu geen extra stress bij hebben! Wanneer je dit rustig uitlegt en overlegt kan ik me niet voorstellen dat hij het niet begrijpt of er niet mee instemt.

Natuurlijk mag je even gefrustreerd zijn, het hoort erbij!
Denk dat  je er goed aan doet om even een warm bad te nemen en goed te slapen!!
Ik wed dat je je morgen stukken beter voelt!!

Begrijp dat je vriend zijn zoontje belangrijk vind en bij zich wil hebben,
maar was inderdaad handig geweest als je het even wist van te voor.
Maar het hangt ook grotendeels van jezelf af (absoluut niet verkeerd bedoeld he!!!)
hoe druk je je maakt,
je kunt er best rustig even met je vriend over praten dat ie voortaan wat meer rekening met je zal moeten houden, ook ivm zijn kindje!!
Misschien kun je ook samen uitleggen aan zijn zoontje dat je je niet lekker voelt en het belangrijk is dat hij rustig is, dat dat jou helpt om beter te worden!
Met een beetje geluk gaat ie zichzelf "belangrijk" voelen dat hij kan bijdragen aan jou beterschap!!
Maak altijd het beste van een situatie waar je op het moment zelf toch niks aan kunt veranderen!!
Als je je druk maakt (laat maken) is het ten koste van jezelf en miss zelfs wel je kleintje!!

Liefs Olivia!!

Hey Meid!

jeetje wat heftig zeg! Vindt het toch wel heel erg die uitspraken die je vriend doet en kan me niet voorstellen dat mijn man dat zou zeggen! Reageert hij altijd zo heftig, en hoe komt het dat het dan steeds mis gaat als het om zijn zoon gaat? Hoop dat jullie hier uit kunnen komen en erover kunnen praten! Dit lijkt me wel erg moeilijk in een zwangerschap waar je elkaar toch wel nodig hebt! Hebben jullie geen vaste afspraken betreft de omgangsregeling van zijn zoontje? En idd wat Olivia- anna zegt... Ook aan zijn zoontje proberen uit te leggen dat je je niet zo lekker voelt! Kinderen snappen dat vaak best wel! Ik heb een zoontje van 4 en praat daar ook over met hem!
Het lijkt wel of je vriend bang of onzeker is, maar dit wel op een hele heftige manier uit!!!

Liefs Lynn

Hey Anne,

Klinkt heftig hoor.
Als ik jou was zou ik toch eens met je vriend over de gevolgen van die hoge bloeddruk praten, want laten we eerlijk zijn: je huisarts heeft je niet voor niets een week rust voorgeschreven en die harde buiken zijn ook een teken dat het te druk is.
De ruzie die je nu net omschrijft heeft vast en zeker geen goed gedaan voor je bloeddruk.

Leg hem uit dat het in ieders belang is dat jij momenteel rust krijgt. Ik weet niet of je werkt, maar als je bloeddruk volgende week nog te hoog is (boven 140/90), kan ik je nu al vertellen dat je huisarts je vertelt dat je moet stoppen. Wellicht krijg je medicatie om je bloeddruk te verlagen, want het is nog erg vroeg in de zwangerschap en je kunt er echt niet mee blijven rondlopen. Als je bloeddruk echt te hoog is en hij is niet omlaag te krijgen zul je worden opgenomen om die bloeddruk te stabiliseren en om te beginnen met medicatie, want een hoge bloeddruk is gevaarlijk voor zowel jou als jullie baby.
Blijft die bloeddruk te hoog, zal je ha je doorverwijzen naar de gyn, waar je dan braaf iedere week op mag komen draven en waar dus goed in de gaten wordt gehouden (dmv labonderzoeken bloed en urine, CTG, echo's) of het goed gaat met jou en je kindje. Of je kindje niet achterblijft qua groei en of jij lichaam het allemaal nog wel trekt.

Probeer hem uit te leggen dat het je echt niet om zijn zoontje gaat, maar dat het momenteel gewoon te druk is, dat dat echt even niet kan. Maak eventueel een statement door voor je eigen zoon een paar middagen ofzo te regelen dat ie naar opa en oma of een goede vriendin gaat, zodat jij kunt rusten.
Neem hem evt. mee de volgende keer naar de ha en laat die hem uitleggen wat de gevaren zijn, wellicht snapt hij het dan.

Heel veel sterkte en ik hoop dat je bloeddruk zich stabiliseert en je zonder opnames en medicatie je zwangerschap uit kunt dragen.

Dag meiden,

De rust is wat teruggekeerd, maar voel me nog steeds rot, ook omdat ik veel gelezen heb over verhoogde bloeddruk tijdens eerste deel van de zwangerschap. Mijn bloeddruk was net nog 144/80. Heb vannacht ook bijna niet geslapen, dus dat draagt ook niet bij aan verbetering! Ik werk inderdaad Gerda, fulltime als verpleegkundige in operatiekwartier, dus druk druk druk, en ook al mag je de chirurgen niet assisteren als je zwanger bent, je doet dan omlooptaken waardoor je meer moet hollen en haasten, en eigenlijk doe je nog veel meer dingen die gevaarlijk zijn (anesthesie bij kindjes, dus lachgas!). De huisarts stelt voor dat ik 80 % ga werken, maar denk niet dat dat de oplossing is.
Mijn zoon is 14, dus daar heb ik echt geen omkijken naar, enkel brengen en halen van school en zorgen voor een maaltijd, maar wij moeten ook eten, dus ...
@ Lynn: er is een regeling: zijn zoontje komt om het weekend bij ons en de helft van de schoolvakanties. De zomervakantie heeft een knak gezet bij mij, we zijn samen 14 dagen naar zuiden van Frankrijk geweest en mijn zoon en ik liepen er toen maar bij als decoratie, naar ons keek mijn vriend niet om, zijn zoon was enige die telde, terwijl hij mij altijd de les spelt over dat we een gezin moeten vormen.
Ik weet het nu even allemaal niet meer, hoop dat tijd raad zal brengen!
Bedankt voor jullie steun, ik heb er veel aan!!!

Wat verschrikkelijk dat je vriend zo negatief is over jullie zwangerschap en zulke gemene dingen zegt, dat mag gewoon niet!. En dat hij jou en je zoon uitsluit als zijn zoontje er is   Ik snap dat hij hem mist en dus extra aandacht aan hem wil besteden in de dagen dat hij bij jullie is maar ik denk dat hij niet ziet (of wil zien) dat hij dat op een manier aanpakt die jou pijn doet.
Ik wil je heel veel sterkte wensen...

Hey Anne,
Hoe is het met je meid?

Liefs lynn

Jeetje wat een nare situatie!

Eerst ff over lichamelijke klachten.. Je harde buiken kunnen bij obstipatie vandaan komen. Daardoor kan je baarmoeder van gaan samentrekken..

Ik hoop dat hoge bloeddruk bij stress vandaan komt en dat je geen zwangerschapsvergiftiging hebt.

Is het misschien een optie om even apart te leven van je vriend. Dat jullie beiden tot rust kunnen komen.misschien moet hij je even missen.. Zijn zoontje ziet hij niet zo vaak dus die mist hij natuurlijk. Misschien neemt hij je daardoor voor lief..

Vind t nogal een heftige situatie. We roepen allemaal wel eens in de hitte v d strijd. Maar hebben jullie samen voor n kind gekozen? Zat voordat je zwanger was alles wel goed?

Dag iedereen,

kom net van bij de huisarts, mijn bloeddruk is terug normaal door de rust en ik heb de afgelopen week maar 1 keertje een harde buik gehad. Hij zou liever hebben dat ik stop met werken of op zijn minst maar halve dagen meer ga werken, maar dat moet ik nog gaan bespreken met de geneeskundige dienst op mijn werk. Ik heb nog nooit iemand halve dagen weten werken bij ons op dienst, en mijn hoofdverpleegkundige denkt dat dit alleen mogelijk is nadat ik minstens een maand thuis ben geweest, ik zal het volgende week allemaal weten. Zou het wel niet zo leuk vinden om nu al thuis te zitten, maar alles voor de baby he!
Mijn vriend is zijn eigenste zelve weer, ik zal zijn uitspatting maar beschouwen als een donker kantje, een leeuw die zijn welp verdedigd, maar ik hou het wel in mijn achterhoofd. Vergeven maar niet vergeten.
Dank jullie wel voor het medeleven! x

Hey Anne,

Wat super fijn dat je bloeddruk weer normaal is! Nu is de kunst natuurlijk dat zo te houden! Zo zie je wel dat je goed naar je lichaam moet luisteren en het geeft wel aan wanneer het niet meer kan! Snap dat het niet leuk is miscchien nu al thuis de moeten zitten, maar als dat helpt voor jou en de beeb zeker doen anders zijn de gevolgen straks misschien niet meer te overzien! Kan je thuis lekker gaan frummelen en ideeën zoeken voor de babykamer enzo... ha ha ook leuk toch!
Fijn dat je vriend weer oke is... hoop dat het hierbij is gebleven en dat jullie samen lekker kunnen genieten!
Succes meid!
liefs lynn

Hey mama!
Erg wat mannen kan bezielen terwijl hun vriendin zwanger is! Is ook erg natuurlijk als je niet zwanger bent, maar nu is er nog een klein mensje in wording in het spel.
Heb dit bij de papa van mijn zoon (14 j nu) ook meegemaakt: samen gaan voor een kindje en opeens kon het hem allemaal niet meer schelen, nooit meegeweest tijdens controles, toen nog de videocassette met de echo's gewist, zoon om half 7 geboren, om half 8 was hij al weg enz. Ben een maand na de geboorte te weten gekomen dat hij al een tijdje een ander had. Ik heb er toen voor gekozen om er alleen voor te gaan en heb er nooit spijt van gehad. Het heeft natuurlijk veel pijn gedaan en als je dan gelukkige koppels 'samen' met hun baby ziet, breekt je hart.
Denk er goed over na mama, laat je niet gek maken door zijn wispelturig gedrag, kom op voor jezelf en je kindje(s)! Kun je er niet over praten met mensen die hem goed kennen?
Tijd brengt raad meisje en hier kan je het ook van je afschrijven.
Veel sterkte!
Anne

Het is gewoon zo raar, in 't begin was hij super enthousiast, direct kijken voor namen ... aan de fam vertellen, gaat met ups en downs, soms wrijft hij over mijn buik en geeft dan de indruk dat hij toch ook uitkijkt naar die kleine, andere keren afstandelijk.
Is wel al aantal keren mee geweest naar dokter, mar nu ik het aan de dokter vertelde omdat ik het wel van belang vond doordat ik zoveel stress heb gehad zal hij natuurlijk niet meer durven meegaan.
Zijn familie heeft hem er al veel over aangesproken maar je geraakt niet echt in zijn wereldje binnen .... maar idd tijd brengt raad ;-)

Liefs,

Mama