Twijfels over een derde

Hoi allemaal, een hele tijd geleden kwam ik hier ook geregeld. Mijn jongste is op 5 december twee geworden en de baby blues begint weer toe te slaan. Maar toch twijfel ik ook. De jongste huilt elke dag wel ergens om en hoewel het wel beter gaat, triggert dat toch ook wel een enorme irritatie bij me. Elke dag, al twee jaar lang. Gehuil. En hard ook. Anyway, ik voel nu hij wat groter word toch ook wel weer de baby kriebels. Ik kan het dan ook niet over mijn hart verkrijgen om bijvoorbeeld de baby spullen op te ruimen, alles ligt op zolder. Nog 1 keer alles meemaken lijkt me heerlijk. Nog 1 keer zwanger, nog 1 keer zo'n heerlijk klein frommeltje mens op je borst. Ik zou borstvoeding dan toch nog een kans willen geven en nog 1 keer al die eerste keren beleven. Het houd wel in dat de gebroken nachten zich opnieuw aandienen en ik opnieuw kan beginnen met de poepbroeken. Ook niet onbelangrijk, waar gaat de baby dan slapen. De eerste weken sowieso bij ons, maar uiteindelijk zou de baby een eigen plekje moeten hebben en de slaapkamers zijn nu allemaal bezet. Wel hebben we een ruime zolder waar makkelijk een kamertje van gemaakt kan worden maar de woningbouw vergoed pas als je verhuisd. Ook de ruimte in de auto is nu vol, er staan immers al twee autostoelen in en een derde gaat nu niet passen. Maarja, zou ruimtegebrek de doorslaande factor moeten zijn? Hoe gaan jullie hiermee om? Iemand in dezelfde situatie die toch een derde kindje verwelkomt heeft? Hoe heb je hier vorm aa