schoonzus..

Hoi meiden,

Ik ben normaal gesproken ingelogt maar doe het nu liever even privé ivm bekende.

Ik zit heel erg met mijn schoonzus ze heeft altijd comcommentaar en wat te zeuren over ieder ander ook bij ons wij hebben nu een zoontje en ze bemoeid zich overal mee bijv. Afgelopen weekend kwamen ze barbeque was in het begin harstikke gezellig maar al snel veranderde sfeer.
Ons zoontje lag binnen in de box lekker te spelen en dan loopt zij gelijk naar binnen 'ah man wat doet ze nu weer met je en hoe legt ze je ook weer neer' en neemt ze hem weer doodleuk mee naar buiten.
Als we daar binnen komen weet ze niet hoe snel ze hem uit onze handen moet pakken dat gebeurd letterlijk al bij de voordeur..
Ik dacht eerst laat maar even misschien speelde de hormonen mee maar ik merk datik me steeds meer erger. Ze woont bij mijn sschoonouders en als ze er niet is heb ik echt gegeen probleem om hem daar te laten. .maar als zij er is knaagt er toch wat.

Als hij huild noemt ze hem kleine hufter voor de grap mag ik hopen maar dat vind ik gewoon niet kunnen dat heb ik ook meerdere malen gezegt en ze geeft hem allemaal vast voedsel waar wij helemaal nog niet mee begonnen zijn zoals brood ijs en slagroom.
Verder is veel fout wat wij doen en kraakt ze ons af..ze zegt het niet direct maar met een verhaal eromheen.

Ik zit ik behoorlijk mee en weet me ook even geen raad ik wil hem ook soms gewoon met een gerust hard bij mijn schoonouders achter laten..

Het is niet dat ik er alleen maar wil afzeiken met dit verhaal maar weet even niet hoe ik het anders moet uitleggen.

Mijn man weet trouwens hoe ik er over denk en zo denkt hij er ook over hij blijft alleen maar volhouden dat het wel over waait.
Maar ik ben bang dat als we blijven denken 'laat maar' dat het alleen maar erger word straks.

Wat zouden jullie in zo'n soort gelijke situatie doen?
Alle tips en verhalen zijn van harte!!

Bedankt alvast

Lieve groetjes

Ja dat is een vervelende situatie...hier gelukkig geen last van schoonzussen of broers haha.
Mischien toch maar eens met je man overleggen om er op een rustige manier wat van te zeggen samen met je man, mischien dat het dan tot haar doordringt en ten tweede het is toch jullie kind en iedere ouder doet er het beste voor...dus niets van aan trekken en gewoon je eigen gang gaan.
Hier nu 28 wk zwanger van de 2e en wij voeden onze kids ook gewoon op zoals wij willen en als mensen er zich mee willen bemoeien zeggen we er gewoon wat van!!
Nou s6 verder en hoop dat het probleem gauw opgellost is.

@Anoniem,

Meissie als ik jou was zou ik in eerste instantie met je partner even de grenzen duidelijk stellen van wat jij wel en niet wil en wat jij verwacht van hem in deze situatie.
Ik zit met mijn ogen en oren te klapperen terwijl ik het lees" kleine hufter" wie denkt ze dat ze is.. Ze voelt zich heel wat om zo de regie over te nemen ik vind het absoluut niet kunnen en ik snap dat je hierdoor van slag bent HORMONEN ik zou dit verhaal hier niet aan ophangen..
Dit is respect loos en zij heeft zich totaal niet te bemoeien met wat je zoontje wel of niet eet dat bepaal jij en je partner en ook niet of hij uit de box moet komen dit is de reinste belachelijkheid en respectloosheid...

Ik hoop echt dat je de grenzen gaat stellen NEE is ook een antwoord hoor..
Je hoeft je echt niet als een gast in je eigen huis te laten behandelen...

Succes en laat je weten hoe je het gaat aanpakken nadat je meer reacties hebt gehad natuurlijk heel veel sterkte en laat je niet kisten vrouw..

Liefs MavanMi

Pijnlijke situatie, ik begrijp dat het lastig is om een gesprek aan te gaan. Probeer anders steeds (direct te reageren) met reden / theorieën aan te komen bij je schoonzus waarom je niet wil dat ze hem uit de box haalt of vast voedsel geeft. 
Je zou bijna een opvoedboek meenemen met alle theorieën erin waar jullie achter staan. 
En dat taalgebruik moet in ieder geval meteen afgelopen zijn, dat zijn geen geintjes. Kinderen voelen dat aan en het heeft een negatieve lading. Je wilt ze zo'n taalgebruik niet aanleren ook al is het nu als geintje bedoeld, maar waar eindigt het.
De opvoeding van een ander moet respecteren.... hoe moeilijk dit ook is voor jouw schoonzus. 

Ik zie bijvoorbeeld de opvoeding van mijn nichtjes en neefje niet goed gaan (veel negatieve aandacht), maar ik ga me er niet mee bemoeien. Pas als ze advies vraagt zal ik dat geven. Niet dat ik nou alles weet, niemand kan 100% opvoeden ook al ik werk in de kinderopvang, ik maak ook fouten. Wel roddelen mijn moeder en ik veel over mijn zus want het is wel pijnlijk om de situatie aan te zien. 
En we moeten het dan toch ergens kwijt. Pas als er dingen zouden gebeuren wat echt niet meer door de beugel kunnen (kindermishandeling of verwaarlozing) zou ik het tegen mijn zus zeggen.

Zo te horen heeft je schoonzus nog geen kinderen.... Als antwoord op haar negatieve reactie naar jullie toe...zou ik zeggen.....pas als je zelf kinderen hebt mag je met OPLOSSINGEN komen voor al onze opvoedkundige misstappen (alleen dan cynisch bedoeld)....

Misschien ook een oplossing, vraag aan je schoonouders hoe je het beste je schoonzus kunt benaderen. Als hun ook achter jullie staan kunnen ze het ook een beetje mee in de gaten gaan houden, zodat jullie kind wordt opgevoed zoals jullie het willen.

Ik hoop dat de sfeer weer snel beter zal worden. Heel veel succes!!!

Hoi meiden

Harstikke bedankt voor jullie snelle reacties!
Ben heel blij jullie berichten te lezen.

Ik ga inderdaad de grenzen maar eens herl duidelijk bespreken met mijn man.
En Kaatje ik vind dat wel een goed idee ja gelijk reageren een normaal gesprek hebben we gehad maar dan schiet ze gelijk in de aanval.
Dus wie weet werkt dit!

Nu ik mijn verhaal en jullie reacties door heb gelezen voel ik me zo stom..lijk wel gek dat het pik dat ze zo doet.

Mijn man doet er soms heel luchtig over omdat ze een moeilijke tijd door maakt.
Door studieschuld woond ze weer thuis en ze heeft zelf geen kinderen of relatie überhaupt gehad..Heeft ie een beetje medelijden met haar.

@Kaatje fijn dat je met je moeder wel jullie verhalen kunnen delen.
Vind het wel erg knap dat jullie je erbuiten houden! Lijkt me soms best moeilijk dan als je ziet dat het niet goed gaat.


Meiden heel erg bedankt en hou jullie op de hoogte!

Lieve groetjes

@Anoniem,

Voel je niet bezwaart meis.. Het is nu eenmaal lastig en zeker als iemand in een slachtoffer rol wordt geduwd in dit geval door je partner die haar zielig vind..
Okay ze kan dan misschien een studie schuld hebben maar dat wil niet zeggen dat ze jullie huishouding kan bepalen en hoe er met kinderen omgegaan wordt..
Keer het tij nu het nog kan aangezien de 2de opkomst is lijkt me dat wel handig..
Succes en ik lees wel hoe het er voor staat fijn dat je er wat aan hebt..

Knuffels van mavanmi

@ Anoniem, voel je vooral niet schuldig. Ik vind het vaak ook lastig om op het juiste moment de juiste dingen te zeggen. En te vaak hou ik mezelf in omdat ik geen ruzie wil.
Dus voel je vooral niet schuldig!!!

Ja...mischien heeft het dan ook nog wel een beetje met jaloezie te maken zoals ik het hoor, gelijk afsraffen!!

Ja ik heb dat zelf ook dat ik mezelf dan in hou omdat ik geen ruzie wil.
Maar heb tegen mezelf gezegt dat de eerst volgende keer ze iets zegt wat wij niet tolereren..ik het direct zeg.

En jaloezie..ik weet het echt niet..mijn man denkt zelf dat dat het wel deels is.

Fijn weekend allemaal nog even! !

Lieve groetjes

Hier precies hetzelfde "probleem" eigenlijk maken wij er als moeder een probleem van, in eerste instantie door de hormonen en dan vervallen we in een permanente irritatie. Tenminste ik dan, in mijn geval heb ik te maken met een schoonmoeder van dat soort:
Ik heb het zo ver laten komen om me te laten overhalen lekker in de vakantie bij hun t elogeren, wat ik met normaal hormonenpeil denkniveau natuurlijk NOOIT te never zou doen,

elke keer als mn dochtertje huilde stonden ze met zn alle in mn kamer, lichten aan en al!

Door de irritaties en gelukkig na de hormonen (die hierdoor iets langer door mijn lichaam raasden) ben ik hier vel tegen in gegeaan, ben nu die rare onbeschofte moeder, maar ze laten me wel met rust!
Het is belangrijk, en krijg er nog steeds kippevel bij het idee, dat JULLIE als ouders besluiten wat, wanner en hoe het kind eet en opgevoed wordt!

Nu als ze al in de deur opening staat te blèren hoe blij ze is om haar klein kind te zien, hud ik haar vast in mn armen en groet haar duidelijk als eerste, dan zeg ik tegen mn dochtertje dat ze dààg oma moet zeggen en vraag of ze haar een kusje wilt geven, dan beslist mn mormeltje zelf wel.
Zo wordt omalief even HALTGEROEPEN, het draait altijd niet om haar namelijk!

Dus ik zeg, lekker stug blijven vroeg of laat gaat ze erbij stilstaan en denkt er nog een keer over na voordat ze ijs geeft, en blijft ze zo onrespectvol, dan roep je haar bij zinnen.
Kop op, en laat ons weten of j eer wat aan hebt gehad! (Ik wel, schrijvend valt er weer een stukje last van mn schouders )

ik heb een broertje die zich regelmatig bemoeit met mijn opvoeding. ik roep dan gewoon "voet jij later je eigen kinderen maar lekker op " ook al heeft hij soms gelijk. maar ja hij is mijn broertje dus dan is dat wel makkelijker om tegen te zeggen. maar het is een makkelijk er uit te gooien zin en je kan er ook heel goed de kapotte platenspeler techniek op toe passen  op alles wat ze dan zegt herhaal je het zelfde dan houd ze van zelf een keer op 
heel veel succes